ΚΩΣΤΑΣ ΟΥΡΑΝΗΣ
NEL MEZZO DEL CAMMIN...
Να 'μαι κι εγώ στο μέσο της ζωής μου,
μα δάσο σκοτεινό δε βλέπω εμπρός μου,
κι ούτε το φάντασμα του Βιργιλίου΄*
να γίνει παραστάτης κι οδηγός μου.
Ούτε δάσος ούτε φάντασμα΄μονάχα
μια πένθιμη ερημία που με παγώνει:
- όσο βαδίζω τόσο και πλαταίνει
της σιωπής ο κύκλος που με ζώνει...
Σαν ξένη -και απίθανη- ιστορία
σ' ένα παλιό βιβλίο ιστορημένη
και που θαμπά μού έμεινε στη μνήμη,
όλη η ζωή μου, τώρα, η περασμένη.
Μήνυμα δε μου έρχεται κανένα,
άνοιξη πια καμία δεν προσμένω:
- στο δρόμο το γυμνό που περπατάω
έως ότου να πεθάνω, θα πεθαίνω.
1 Ιανουαρίου 1938
* ΣΗΜ. : Όπως παραστάθηκε το φάντασμα του Βιργίλιου
στον ποιητή της Θείας Κωμωδίας Δάντη.
στον ποιητή της Θείας Κωμωδίας Δάντη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου