"Προτιμώ τα μέτρα και τα σταθμά στο γράψιμο, όπως τώρα πια και στη ζωή..."

ΕΛΕΝΑ ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗ

Το κεντρί του σκορπιού

(23/1/2009)

"[...] Διαβάζω πάντα, αλλά όχι οπωσδήποτε λογοτεχνία. Από τα λογοτεχνικά βιβλία, ακόμη και από όσα εντάσσονται στον κανόνα μου, συγκρατώ στη μνήμη μου ελάχιστα στοιχεία: την ατμόσφαιρα, ένα φευγαλέο στιγμιότυπο, την αύρα ενός χαρακτήρα. Αυτό το κατακάθι βυθίζεται μέσα σε άλλες αναμνήσεις, συνήθως με τελικό προορισμό το υποσυνείδητο. Αναδύεται ξανά, αναμφίβολα, και μάλιστα σε ανύποπτο χρόνο. Δεν θα έλεγα ποτέ ότι «συνομιλώ με άλλους συγγραφείς / άλλα κείμενα», ορολογία η οποία έχει γίνει εσχάτως κολλητική, σαν παιδική ασθένεια, αλλά οπωσδήποτε υπάρχουν πολλά βιβλία πάνω στα οποία πατάω ανεπίγνωστα (ανεπίγνωστα;). Ολα τα βιβλία, είτε τα θαυμάζω είτε όχι, προσφέρουν τη δυνατότητα μιας διαρκούς μαθητείας. Κυρίως όμως, όταν γράφω, νιώθω στην καμπούρα μου την πίεση ενός πολύ μακρινού παρελθόντος. Είναι πολύ αργά για να σβήσει μέσα μου ο απόηχος μερικών από τα πρώτα μου αναγνώσματα: παραμύθια των Γκριμ και του Αντερσεν, Ιούλιος Βερν, Δάφνη ντι Μοριέ, Τζέιν Εϊρ, Ντίκενς, επιστημονική φαντασία από τον Ασίμοφ και τον Κλαρκ. Προτιμώ τα μέτρα και τα σταθμά στο γράψιμο, όπως τώρα πια και στη ζωή, χωρίς να είμαι ποτέ σίγουρη ότι υπάρχουν ή ότι τα βρίσκω. Με ενδιαφέρει η αποτύπωση της ανθρώπινης συνείδησης, τα αίτια, τα κίνητρα και οι συνέπειες των ανθρώπινων πράξεων μέσα στον κόσμο. Επίσης η αρχιτεκτονική αρτιότητα, η αρμονία δομής και θέματος. Η τομή την οποία επέφερε ο μοντερνισμός στην απεικόνιση της ανθρώπινης κατάστασης στοιχειώνει ακόμα τα συγγραφικά μου όνειρα.[...]"

Από τη στήλη "Θαμμένοι στις λέξεις",
που επιμελείται στη "Βιβλιοθήκη"
της Ελευθεροτυπίας ο ΜΙΣΕΛ ΦΑΪΣ