[Φωτογραφία από : Η μεσοπολεμική Πεζογραφία τ.Δ΄, Εκδ. Σοκόλης]"Ο αέρας φύσαγε σα γύφτος. Έλεγες πως βάλτηκε ν' ανάψει κάπου μια θεόρατη φωτιά για να ζεστάνει τον κόσμο. Γιατί ο κόσμος κρύωνε. Κρύωνε ο κόσμος τούτο το φθινόπωρο. Κρύωνε σαν αμαρτωλός. Κρύωναν και τα σπίτια αυτής της πόλης. Είχαν στριμωχθεί εκεί απάνου στην ποδιά του βουνού, απ' τα παλιά τα χρόνια, και τώρα μετάνιωσαν. Μα ήταν πολύ αργά. Τώρα είχαν γίνει πόλη. Σηκώνεται και φεύγει, έτσι εύκολα, μια πόλη.
Για να λέμε όμως και την αλήθεια, το κρύο δεν είχε λόγο να κοπιάσει τόσον νωρίς.Ούτε κι ο Καζαμίας συμφωνούσε μαζί του. Οι παγωνιές ήταν ακόμα μακριά. Έπηζαν τα ποτάμια και δένανε τα νερά. Αυτές ήταν οι χειμωνιάτικες δουλειές του αέρα. Μα το Σεπτέμβρη μήνα δε γίνονται αυτά τα καμώματα. Οι αέρηδες είναι ακόμα μαλακοί. Μυρίζουν ώριμα φρούτα. Δε θέλουν σύννεφα μαζί τους, είναι ανάλαφροι σαν ξυπόλυτα αγόρια.
Να , σαν αυτό το ξυπόλυτο αγόρι που τρέχει απόψε πάνω στο δρόμο που φέρνει στην πόλη. Τρέχει γιατί κρυώνει και γιατί το σπρώχνει ο αέρας σαν κουρελάκι. Το όνομά του είναι Μέλιος μα δε χρειάζεται γιατί κανείς δεν το ρωτάει .[...]
Η αρχή από το έργο " Ένα παιδί μετράει τα άστρα" ("Δίφρος",1956-1957)
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
[πραγματικό όνομα :Δημήτριος Βαλασιάδης]
(1912 - 22 Ιανουαρίου 1977)
Τριαντα δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το θάνατό του πεζογράφου που αγαπήθηκε από χιλιάδες όσο ελάχιστοι λογοτέχνες στον τόπο μας και εξακολουθεί να συγκινεί στις μέρες μας πολλούς αναγνώστες , κυρίως παιδιά και εφήβους.
Γιατί οι ιστορίες που αφηγήθηκε με απλό και ανεπιτήδευτο τρόπο ο Λουντέμης , χωρίς δηλαδή ιδιαίτερη σπουδή πάνω στην τεχνική της οργάνωσης του υλικού του, είναι βγαλμένες από την πραγματική ζωή και αποτελούν το καλύτερο υλικό για να κερδίσουν το ενδιαφέρον των ευαίσθητων νεανικών ψυχών.
Ο Μενέλαος Λουντέμης θα διαβάζεται με ενδιαφέρον όσο θα υπάρχουν
τα δεινά που ταλαιπωρούσαν τους ανθρώπους στην εποχή του,
η φτώχεια, η πείνα, η εκμετάλλευση, η αδικία και ο πόλεμος στον κόσμο.
[πραγματικό όνομα :Δημήτριος Βαλασιάδης]
(1912 - 22 Ιανουαρίου 1977)
Τριαντα δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το θάνατό του πεζογράφου που αγαπήθηκε από χιλιάδες όσο ελάχιστοι λογοτέχνες στον τόπο μας και εξακολουθεί να συγκινεί στις μέρες μας πολλούς αναγνώστες , κυρίως παιδιά και εφήβους.
Γιατί οι ιστορίες που αφηγήθηκε με απλό και ανεπιτήδευτο τρόπο ο Λουντέμης , χωρίς δηλαδή ιδιαίτερη σπουδή πάνω στην τεχνική της οργάνωσης του υλικού του, είναι βγαλμένες από την πραγματική ζωή και αποτελούν το καλύτερο υλικό για να κερδίσουν το ενδιαφέρον των ευαίσθητων νεανικών ψυχών.
Ο Μενέλαος Λουντέμης θα διαβάζεται με ενδιαφέρον όσο θα υπάρχουν
τα δεινά που ταλαιπωρούσαν τους ανθρώπους στην εποχή του,
η φτώχεια, η πείνα, η εκμετάλλευση, η αδικία και ο πόλεμος στον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου