Ο σεισμός του...Θεού

Πρωινό της 1ης Νοεμβρίου 1755.
Η Λισαβώνα, η πόλη των 250.000 κατοίκων , η μητρόπολη μιας τεράστιας αποικιακής αυτοκρατορίας, διάσημη για τον πλούτο της αλλά
και την ανάπτυξη των γραμμάτων και των τεχνών της,
συγκλονίζεται από δύο τρομερές σεισμικές δονήσεις ,
μεγέθους 9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ.

Τα δύο συγκλονιστικά χτυπήματα του Εγκέλαδου , που

σώριασαν αμέσως σε ερείπια τα δύο τρίτα της πόλης, ήρθαν να συμπληρώσουν
η τεράστια πυρκαγιά, που εξαπλώθηκε ταχύτατα πάνω στα ερείπια
και κατέφαγε τα υπόλοιπα κτίρια, αλλά και ένα τσουνάμι με κύματα
ύψους εννέα μέτρων, που σάρωσε , μισή ώρα μετά το σεισμό,
την παραλιακή ζώνη της Λισαβώνας σε μήκος ογδόντα χιλιομέτρων,
βυθίζοντας εκατοντάδες πλοία και πνίγοντας χιλιάδες ανθρώπους.
Ο τελικός απολογισμός του φοβερού γεγονότος ήταν
60.000 έως ενενήντα χιλιάδες νεκροί.
Το γεγονός της απρόσμενης καταστροφής της ευημερούσας
πόλης αποδόθηκε από πολλούς ηθικολόγους διανοούμενους
της εποχής σε "θεοδικία" εξαιτίας της σκληρότατης
πολιτικής που εφάρμοζαν στις κτήσεις τους οι άπληστοι
για χρήμα Πορτογάλοι αποικιοκράτες.
Σημειωτέον ότι ο πρώτος σεισμός εκδηλώθηκε την ώρα
που οι περισσότεροι κάτοικοι της Λισαβώνας βρίσκονταν
στις τέσσερις μεγάλες εκκλησίες της για την παρακολούθηση
της θείας λειτουργίας.