Εξηγήστε μου , κύριοι ψυχολόγοι...

Εξηγήστε μου , κύριοι ψυχολόγοι...

Πώς γίνεται ένας λαός , που μέσα σε πέντε χρόνια
έριξε δύο φορές στα Τάρταρα τους Πράσινους,
τώρα να τους ανασύρει από τα απύθμενα χάη
και να τους δίνει προοπτικές νίκης στις προσεχείς εκλογές;
Μήπως δεν είναι ο ίδιος λαός που έδωσε την εντολή στους Βένετους
να τον κυβερνήσουν και τώρα τους αποστρέφεται,
θεωρώντας τους διεφθαρμένους και ανίκανους;

Δώστε μου μία απάντηση, κύριοι ψυχολόγοι,
γιατί από την πολλή την παραζάλη
πάει να μου φύγει το κεφάλι.
****************************
Το 1980 ήμουνα μούτσος σε ένα μπλε σαπιοκάραβο
με καπετάνιο έναν ευπατρίδη , που δεν μπορούσε
να πει το Ρω, αλλά ήταν πολύ κύριος και μας
απαγόρευε να λέμε "ού" στους ναύτες από τα
άλλα καράβια .
Το 1981 μπήκα ναύτης στο φορτηγό Αλλαγή,
που κουβαλούσε προμήθειες της ΕΟΚ και
είχε καπετάνιο έναν ωραίο τύπο
με ζιβάγκο και πίπα, που μας αποκαλούσε
αγέρωχα νιάτα και περήφανα γηρατειά.
Πέρασα καλά οχτώ χρόνια, έτρωγα τσάμπα προμήθειες,
αλλά στο τέλος εξαντλήθηκαν οι τροφές, επειδή
όλοι έκλεβαν , ο καπετάνιος έμπλεξε
με μια βυζαρού γκόμενα και αρρώστησε.
Όταν μάλιστα εισχώρησε ένας θεόχοντρος τύπος
στ' αμπάρι κι άρχισε να τρώει τα υπόλοιπα αγαθά ,
το καράβι μπατάρησε και πήγε για μερεμέτια
στη ναυπηγοεπισκευαστική.
Στην απόγνωσή μου το 1989 έπιασα δουλειά σε μια μαούνα
με το περίεργο όνομα Απαλλαγή, όπου μία καλή κυρία
από την Κρήτη μάς τάιζε ξεροτήγανα, ενώ κάποιοι τύποι
με φυσεκλίκια έκαιγαν στο κατάστρωμα όλο χαρτιά
της εποχής του Εμφυλίου.
Το 1990 κατάφερα να προσληφθώ στην
ακτοπλοϊκή Εταιρεία Μητσος, Τάκης, Κόρη και υιοί,
όπου ψόφησα της πείνας , γιατί ο καπετάνιος
ήταν ένας γκαντέμης Σάιλοκ, που μας πλήρωνε ελάχιστα
διαβεβαιώνοντάς μας ότι μας δίνει περισσότερα.
Άφησα το γρουσούζικο πλοίο και πήγα για οχτώ χρόνια
σε ένα πλοίο της γραμμής , που ονομαζόταν Νέος
Εκσυγχρονισμός, με καπετάνιο ένα σοβαρό κύριο, αλλά
υπαρχηγούς ένα τσούρμο γκόλντεν μπόις , που έπαιζαν
στο χρηματιστήριο και δεν ενδιαφέρονταν καθόλου
για την εταιρεία. Τότε ο καπετάνιος αηδιασμένος
έδωσε το τιμόνι στο γιο του μακαρίτη πια καπετάνιου
της Αλλαγής και πήγε στο σπίτι του.
Ο γιος δυστυχώς δεν είχε τις ικανότητες του πατέρα και
έτσι από το 2004 έως το 2008 αναγκάστηκα να αφήσω το καράβι
του και να πάω σε ένα κρουαζιερόπλοιο με το όνομα Αξιοκρατία.
Ήταν το χειρότερο πλεούμενο της ζωής μου.
Όχι μόνο ο καπετάνιος του , ένας εγωιστής χωρατατζής
που δεν είχε δουλέψει στη ζωή του, μας άλλαξε τον αδόξαστο
στις κρατήσεις απ' το μισθό, αλλά άφηνε να μπαινοβγαίνουν
στο καράβι κάθες είδους κλεφτρόνια, ακόμα και καλόγεροι
που αντάλλασσαν ακριβά σκεύη του πλοίου με ευτελή
αντικείμενα της στεριάς.
Το πλοίο άρχισε να σαπίζει και να μπάζει νερά.
Όταν παραπονιόμασταν, αυτός μας μπαλαμούτιαζε
ότι θα στείλει τους ενόχους στη δικαιοσύνη.
Μούσια! Τίποτα δεν έκανε.
Τότε άρχισαν ομαδικές διαμαρτυρίες κι αυτός άρχισε να διώχνει
απ' το καράβι όποιον τον αμφισβητούσε.
Εγώ μια μέρα τόλμησα να του πω:
"Καπετάνιε, διώξε τους κλέφτες, γιατί γίνεσαι συνένοχος
στη διαφθορά που σαπίζει το καράβι.΄"
Μου απάντησε : " Όποιος αμφισβητεί την ικανότητά μου,
κατεβαίνει αμέσως από το πλοίο!". Το 'πε και το 'κανε:
ο μπαγάσας με πέταξε σ' αυτήν την ξέρα ,
για να κάνω , όπως είπε, τον Ρομβινσώνα Κρούσο!