( απαγγέλλει ο ίδιος ο ποιητής)
Cet amour
Si violent
Si fragile
Si tendre
Si désespéré
Cet amour
Beau comme le jour
Et mauvais comme le temps
Quand le temps est mauvais
Cet amour si vrai
Cet amour si beau
Si heureux
Si joyeux
Et si dérisoire
Tremblant de peur comme un enfant dans le noir
Et si sûr de lui
Comme un homme tranquille au millieu de la nuit
Cet amour qu faisait peur aux autres
Qui les faisait parler
Qui les faisait blêmir
Cet amour guetté
Parce que nous le guettions
Traqué blessé piétiné achevé nié oublié
Parce que nous l'avons traqué blessé piétiné achevé nié oublié
Cet amour tout entier
Si vivant encore
Et tout ensoleillé
C'est le tien
C'est le mien
Celui qui a été
Cette chose toujours nouvelle
Et qui n'a pas changé
Aussi vrai qu'une plante
Aussi tremblante qu'un oiseau
Aussi chaude aussi vivant que l'été
Nous pouvons tous les deux
Aller et revenir
Nous pouvons oublier
Et puis nous rendormir
Nous réveiller souffrir vieillir
Nous endormir encore
Rêver à la mort,
Nous éveiller sourire et rire
Et rajeunir
Notre amour reste là
Têtu comme une bourrique
Vivant comme le désir
Cruel comme la mémoire
Bête comme les regrets
Tendre comme le souvenir
Froid comme le marble
Beau comme le jour
Fragile comme un enfant
Il nous regarde en souriant
Et il nous parle sans rien dire
Et moi je l'écoute en tremblant
Et je crie
Je crie pour toi
Je crie pour moi
Je te supplie
Pour toi pour moi et pour tous ceux qui s'aiment
Et qui se sont aimés
Oui je lui crie
Pour toi pour moi et pour tous les autres
Que je ne connais pas
Reste là
Lá où tu es
Lá où tu étais autrefois
Reste là
Ne bouge pas
Ne t'en va pas
Nous qui sommes aimés
Nous t'avons oublié
Toi ne nous oublie pas
Nous n'avions que toi sur la terre
Ne nous laisse pas devenir froids
Beaucoup plus loin toujours
Et n'importe où
Donne-nous signe de vie
Beaucoup plus tard au coin d'un bois
Dans la forêt de la mémoire
Surgis soudain
Tends-nous la main
Et sauve-nous.
Ford Madox Brown: "Ρωμαίος και Ιουλιέτα"
******
Αυτός ο έρωτας
Τόσο βίαιος
Τόσο εύθραυστος
Τόσο τρυφερός
Τόσο απελπισμένος
Αυτός ο έρωτας
Ωραίος όπως η μέρα
Και άσχημος όπως ο καιρός
Όταν ο καιρός είναι απαίσιος
Αυτός ο έρωτας τόσο αληθινός
Αυτός ο έρωτας τόσο ωραίος
Τόσο ευτυχισμένος
Τόσο χαρούμενος
Και τόσο ασήμαντος
Που τρέμει από φόβο όπως ένα παιδί μέσα στο σκοτάδι
Και με τόση αυτοπεποίθηση
Όπως ένας άντρας ατάραχος στη μέση της νύχτας
Αυτός ο έρωτας που προκαλούσε φόβο στους άλλους
Που τους έκανε να μιλούν
Που τους έκανε να ωχριούν
Αυτός ο έρωτας γεμάτος ενέδρες
Γιατί εμείς παραμονεύαμε γι’ αυτόν
Εγκλωβισμένος πληγωμένος τσαλαπατημένος αποτελειωμένος απαρνημένος λησμονημένος
Γιατί εμείς τον είχαμε εγκλωβίσει πληγώσει τσαλαπατήσει αποτελειώσει
απαρνηθεί λησμονήσει
Αυτός ο ολόκληρος έρωτας
Τόσο ζωντανός ακόμα
Και τόσο ηλιόλουστος
Είναι ο δικός σου
Είναι ο δικός μου
Εκείνος που υπήρξε
Αυτό το κάτι αιώνια νέο
Και που δεν άλλαξε
Το ίδιο αληθινός όπως ένα φυτό
Το ίδιο τρεμάμενος όπως ένα πουλί
Το ίδιο ζεστός το ίδιο ζωντανός όπως το καλοκαίρι
Μπορούμε κι οι δυο
Να φεύγουμε και να επιστρέφουμε
Μπορούμε να ξεχνάμε
Και μετά να ξανακοιμόμαστε
Να ξυπνάμε να υποφέρουμε να γερνάμε
Να κοιμόμαστε ακόμη
Να ονειρευόμαστε το θάνατο
Να ξυπνάμε να χαμογελάμε και να γελάμε
Και να ξανανιώνουμε
Ο έρωτάς μας στέκεται εκεί
Πεισματάρης σαν γαϊδούρα
Ζωντανός σαν τον πόθο
Αδυσώπητος όπως η μνήμη
Ηλίθιος σαν τη λύπη
Τρυφερός σαν την ανάμνηση
Ψυχρός σαν μάρμαρο
Ωραίος όπως η μέρα
Εύθραυστος σαν παιδί
Μας κοιτάζει χαμογελώντας
Και μας μιλάει χωρίς να λέει τίποτε
Κι εγώ τον ακούω τρέμοντας
Και φωνάζω
Φωνάζω για σένα
Φωνάζω για μένα
Σε εκλιπαρώ
Για σένα για μένα και για όλους εκείνους που αγαπιούνται
Και αγαπήθηκαν
Ναι του φωνάζω
Για σένα για μένα και για όλους τους άλλους
Που δε γνωρίζω
Στάσου εκεί
Εκεί που βρίσκεσαι
Εκεί όπου βρισκόσουν άλλοτε
Μείνε εκεί
Μην κινείσαι
Μη φεύγεις
Εμείς που αγαπιόμαστε
Σε λησμονήσαμε
Εσύ μη μας ξεχνάς
Δεν είχαμε παρά μόνο εσένα πάνω στη γη
Μη μας αφήσεις να κρυώσουμε
Πάντα πολύ πιο μακριά
Δεν έχει σημασία πού
Δώσε μας σημάδι ζωής
Πολύ αργότερα στην καμπή του δάσους
Μέσα στο δάσος της μνήμης
Εμφανίσου ξαφνικά
Τείνε μας το χέρι
Και σώσε μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου