ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΑΪΔΑΡΟΥΣ

Francis Jammes

(1868-1938)

Prière pour aller au paradis avec les ânes

Lorsqu'il faudra aller vers vous, Ô mon Dieu faites
que ce soit par un jour où la campagne en fête
poudroiera. Je désire ainsi que je fis ici-bas,
choisir un chemin pour aller, comme il me plaira,
au Paradis, où sont en plein jour les étoiles.
Je prendrai mon bâton et sur la grand route
j'irai, et je dirai aux ânes, mes amis :
Je suis Francis Jammes et je vais au Paradis,
car il n'y a pas d'enfer au pays du Bon Dieu.
Je leur dirai : Venez, doux amis du ciel bleu,
pauvres bêtes chéries qui, d'un brusque mouvement d'oreilles
chassez les mouches plates, les coups et les abeilles...
Que je vous apparaisse au milieu de ces bêtes
que j'aime tant parce qu'elles baissent la tête
doucement, et s'arrêtent en joignant leurs petits pieds
d'une façon bien douce et qui vous fait pitié.
J'arriverai suivi de leurs milliers d'oreilles,
suivi de ceux qui portaient au flanc des corbeilles,
de ceux traînant des voitures de saltimbanques
ou des voitures de plumeaux et de fer blanc,
de ceux qui ont au dos des bidons bosselés,
des ânesses pleines comme des outres, aux pas cassés,
de ceux à qui l'on met de petits pantalons,
à cause des plaies bleues et suintantes que font
les mouches entêtées qui s'y groupent en ronds.
Mon Dieu, qu'avec ces ânes je vous vienne.
Faites que dans la paix, des anges nous conduisent
vers des ruisseaux touffus où tremblent des cerises
lisses comme la chair qui rit des jeunes filles,
et faites que, penché dans ce séjour des âmes,
sur vos divines eaux, je sois pareil aux ânes
qui mireront leur humble et douce pauvreté
à la limpidité de l'amour éternel

***

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΟΝ
ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΑΪΔΑΡΟΥΣ

Όταν φτάσει η ώρα να 'ρθω , Θεέ μου , σε σένα,
κάνε να ΄ναι μια μέρα που θα γιορτάζει όλη η πλάση.
Λαχταρώ, καθώς το συνηθίζω εδώ κάτω, να διαλέξω
ένα δρόμο που θα με πάει όπως μ' αρέσει στον Παράδεισο,
εκεί όπου τ' αστέρια λάμπουν όλη μέρα.
Θα πάρω το μπαστούνι μου και θα βαδίσω στο φαρδύ το δρόμο
και στους γαϊδάρους, τα φιλαράκια τα δικά μου, θα μιλήσω:
Είμαι ο Φρανσί Ζαμ και τραβώ για του Παράδεισου τον τόπο,
μια και δεν υπάρχει Κόλαση στη χώρα του καλού Θεού.
Και θα τους πω: Ελάτε , ήρεμοι φίλοι του καθάριου ουρανού,
φτωχά κι αγαπημένα ζώα, που μ' ένα απότομο τίναγμα των αυτιών
διώχνετε τις μύγες, τα χτυπήματα και τις μέλισσες...
Να παρουσιαστώ, θέλω, ενώπιόν Σου ανάμεσα στα ζώα αυτά
που τόσο αγαπώ, γιατί σκύβουν το κεφάλι τους γλυκά
και σταματούνε ενώνοντας τα ποδαράκια τους
με έναν τρόπο τόσο γλυκό που τα λυπάσαι.
Θα φτάσω και πίσω μου θ' ακολουθούν χιλιάδες τα αυτιά τους ,
θ' ακολουθούν γαϊδούρια με κοφίνια στα πλευρά
κι όσα σέρνουν τις καρότσες των σαλτιμπάγκων
ή άμαξες με πραμάτειες άλλοτε ανάλαφρες άλλοτε ασήκωτες,
κι εκείνα που κουβαλούν στην πλάτη τους νεροβάρελα,
θ' ακολουθούν γαϊδάρες με κοιλιές σαν ασκιά και βήμα τσακισμένο,
θ' ακολουθούν και τα μικρά που τους φόρεσαν παντελονάκια
εξαιτίας των κακοφορμισμένων τους πληγών που προκάλεσαν
οι μανιασμένες μύγες που πέφτουν κοπαδιαστά επάνω τους.
Θεέ μου, κάνε μου τη χάρη να 'ρθω κοντά σου με του γαϊδάρους.
Κάνε τους αγγέλους σου να μας οδηγήσουν ειρηνικά
σε ποτάμιες συστάδες , όπου τρέμουνε κεράσια
λεία σαν τη γελαστή σάρκα των κοριτσιών,
κάνε επίσης ,σκύβοντας πάνω σ' αυτόν τον τόπο των ψυχών,
πάνω στα θεϊκά σου ύδατα , να γίνω ένα με τους γαϊδάρους
που θα καθρεφτίζουν την ταπεινή και γλυκιά τους φτώχεια
μες στη διαύγεια του αιώνιου έρωτα.