Το νόημα των επαναστατικών αγώνων

Κώστας Λαλιώτης

Ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της ηρωικής
"γενιάς" του Πολυτεχνείου.
Ένα μεγάλο μέρος αυτής της γενιάς πρωταγωνίστησε
και στην πολιτική ζωή κατά την μακρά περίοδο της Μεταπολίτευσης.
Στο πρόσωπό του Λαλιώτη συμβολίζεται η αποτυχία τους
να βάλουν γερά θεμέλια στον εκσυγχρονισμό της Ελλάδας.
Οι προσπάθειές τους ή ήταν ατελείς ή παρέμειναν ημιτελείς.
Πλην ελαχίστων, η "γενιά" του Πολυτεχνείου
αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα απορρόφησης
από το διεφθαρμένο κοινωνικό και πολιτικό κατεστημένο
άφθονων μικροαστών που πίστεψαν στα νιάτα τους ότι μπορούσαν
να αλλάξουν επαναστατικά την κοινωνία.
Ο Κώστας Λαλιώτης ως διαχειριστής της εξουσίας απέτυχε
παταγωδώς.Δύο απλά παραδείγματα είναι αρκετά,
για να πειστεί και ο πιο κακόπιστος αντιρρησίας:
ως Υπουργός Περιβάλλοντος δεν μπόρεσε να λύσει
το πρόβλημα των σκουπιδιών και κατασπατάλησε
τα χρήματα που δόθηκαν από την Ε.Ε. για το Εθνικό Κτηματολόγιο.
Κι όμως είχε δεσμευτεί ότι μέσα σε δέκα- δεκαπέντε, το πολύ, χρόνια
οι δύο μεγάλες "πληγές" της νεοελληνικής κοινωνίας θα ήταν παρελθόν.
Τελικό συμπέρασμα: οι "επαναστατικές" περγαμηνές
δεν είναι αρκετές για να φέρουν τι μεγάλες αλλαγές σε μια κοινωνία.
Αν δεν έχεις τη βούληση και τα κότσια για να ανατρέψεις
τα κακώς κείμενα, τότε ο αγώνας σου πάει χαμένος.
Σεβόμαστε τον αγώνα των διαφόρων Λαλιώτηδων για την Ελευθερία
και τη Δημοκρατία, αγανακτούμε όμως με τον τρόπο που
διαχειρίστηκαν την εξουσία εν καιρώ Ελευθερίας και Δημοκρατίας.