ΤΟ ΓΟΥΣΤΟ

Λαγοί , πελαργοί, πουλιά και κοκόρια σε άρμονική "γλυπτική"
συνύπαρξη στο στενό μπαλκόνι της Καλαμαριώτικης πολυκατοικίας.
Κι εμείς έχουμε τη λαχτάρα της φύσης μέσα μας, αλλά δεν την
εκδηλώνουμε με τόσο προβοκατόρικο τρόπο. Χρειάζεται πολύ θάρρος,
για να επιδεικνύεις με αυτόν τον τρόπο τα απωθημένα σου.
Φανταστείτε τι θα γινόταν αν ο διπλανός είχε πάθος με το ψάρεμα
και ο παραδιπλανός με τ' αυτοκίνητα...

Το γούστο στην Τέχνη , ασφαλώς, είναι προσωπική υπόθεση.
Παρ' όλα αυτά, ό,τι αποκαλούμε ωραίο ή άσχημο
δεν στηρίζεται αποκλειστικά στην υποκειμενική
εκτίμηση του καθενός, αλλά εξαρτάται κυρίως
από το βαθμό της πολιτισμικής παιδείας που έχουμε
προσλάβει από το περιβάλλον και έχουμε
καλλιεργήσει με τις δικές μας δυνάμεις.
Κάτω από αυτήν τη σκοπιά κοιταγμένο,
το γούστο μας είναι τα ερεθίσματα περί ωραίου που έχουμε
ενσωματώσει από το οικογενειακό, κοινωνικό και εκπαιδευτικό
περιβάλλον αλλά και από τους προσωπικούς αγώνες
που έχουμε δώσει και δίνουμε εφ' όρου ζωής για την αυτομόρφωση
και ευαισθητοποίησή μας πάνω στα πολυσήμαντα πεδία της Τέχνης.
Ένα περιβάλλον φτωχό σε αισθητικά ερεθίσματα αλλά
και η αδιαφορία μας για τα καλλιτεχνικά αγαθά
έχουν σαν αποτέλεσμα την κυριαρχία του Κιτς στη ζωή μας.
Το Κιτς είναι η αποτύπωση του κακού προσωπικού γούστου,
(η κακογουστιά) μέσα μας , πάνω μας και γύρω μας.
Τα φτηνά έντυπα και βιβλία που διαβάζουμε , οι κάκιστες
χολιγουντιανές ταινίες και τα ηλίθια ελληνικά σίριαλ
που βλέπουμε, τα δήθεν"μοδάτα"ρούχα που φοράμε,
ο "γκλαμουράτος" ή "τρέντι"τρόπος με τον οποίο επιπλώνουμε
και στολίζουμε τα σπίτια μας είναι η έφραση της
καταναλωτικής Κιτσαρίας που εκφράζει τον "μαζάνθρωπο"
(κατά τον Μαρκούζε) της σύγχρονης κοινωνίας.