ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

Τζένη Μαστοράκη
(1949)

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ

Στον Άρη Αλεξάνδρου

Το ποίημα παντοδύναμο,
σαν μυθικός ποταμός,
γενάτο,
με τα φυσεκλίκια σταυρωτά,
κατεβαίνει κορνάροντας
και λιγώνει τις αγαπητικιές.
Κι ο ποιητής
που ερωτεύτηκες στα δεκαοχτώ σου,
δεν υπάρχει πια,
γιατί υπάρχω θα πει
έχω σπίτι στην Κυψέλη,
πού θα πάτε το σαββατοκύριακο
ή από δω η κυρία μου.
Κάτι τύποι, ψηλά στις εξέδρες,
κάνουνε κόλπα με χρωματιστά μαντίλια,
όπως παλιά οι κομπογιανίτες
με το κάρο
σου βγάζαν το γερό σου δόντι
για δυο τάλιρα.

Το σόι, Κέδρος 1978.