Και συ γκαρίζεις πεταχτή

Ω κόσμε συ αλλόκοτε με τα παράξενά σου,
ω σφαίρα συ, που στρέφεσαι περί τον άξονά σου,
ω μοίρα συ, που των θνητών τας τύχας περιπλέκεις,
ω συ Ελλάς, που σε υμνεί και γη και ουρανός,
με δύο τώρα πρόσωπα ενώπιόν μου στέκεις
καθώς και ο διπρόσωπος της Ρώμης Ιανός.

Γελάς από το ένα σου και από το άλλο κλαις,
τραγούδι ανοικτόκαρδο και μοιρολόγι λες,
κι εγώ κοιτώ με γελαστό και δακρυσμένο μάτι
τη μια και άλλη μούρη σου, την καθεμιά κοιλιά
η πρώτη άδεια φαίνεται κι η δεύτερη γεμάτη,
και συ γκαρίζεις πεταχτή και σέρνεις τα μαλλιά σου.

Γ. Σουρή, Δονζουανικά τραγούδια.