© Sascha Huttenhain
ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΗΣ
Φείδη παρθενίης΄και τι πλέον; ου γαρ ες Άδην
ελθούσ' ευρήσεις τον φιλέοντα, κόρη.
εν ζωοίσι τα τερπνά τα Κύπριδος΄εν δ' Αχέροντι
οστέα και σποδιή, παρθένε, κεισόμεθα.
Παλατινή Ανθολογία, V 85
*
Λυπάσαι την παρθενιά σου ! Τι θα κερδίσεις μ' αυτό;
Κοπέλα μου , όταν θα πας στον Άδη, δε θα βρεις κανένα
που να σ' αγαπήσει. Οι απολαύσεις της Αφροδίτης
είναι για τους ζωντανούς. Στον Αχέροντα, παρθένα μου,
κόκαλα και στάχτη θα 'μαστε...
1 σχόλιο:
Εκπληκτικό το κείμενο! Τα έλεγα στα κορίτσια όταν δεν ήθελαν να την αποχωριστούν, όχι με τα ίδια λόγια, αλλά το νόημα ήταν το ίδιο.
Αλήθεια, μήπως ξέρεις την προέλευση και σημασία αυτού του "Σουλουμουντούκου τσιτσιρί";
Δημοσίευση σχολίου