Νάντης Χατζηγιάννης

Νάντης Χατζηγιάννης.
Από τους "ψυχωμένους" αντιστασιακούς
στην πόλη της Θεσσαλονίκης, συναγωνιστής
του εν ψυχρώ δολοφονημένου Γιάννη Χαλκίδη.
Υπέστη τα πάνδεινα από τη Χούντα
χωρίς να αποκαλύψει τους συντρόφους του.
Παραμένει μαχητικό στέλεχος της Αιστεράς.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΥΛΑΚΙΣΘΕΝΤΩΝ - ΕΞΟΡΙΣΘΕΝΤΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΩΝ (1967-1974)
(Σ.Φ.Ε.Α.) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

"34 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ"

Ομιλία
του εκπροσώπου του ΣΦΕΑ
ΝΑΝΤΗ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ

Νέοι και νέες, εργαζόμενοι και εργαζόμενες, άνεργοι, μετανάστες, πρόσφυγες

Τιμάμε σήμερα την 34η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ως ζωντανή ιστορική παρακαταθήκη του λαού και της νεολαίας μας.
Τιμάμε σήμερα στο πρόσωπο των «ελεύθερων πολιορκημένων τον Πολυτεχνείου» όλους τους αγωνιστές που όρθωσαν το ανάστημα τους στην ωμή βία της εφτάχρονης αμερικανοκίνητης δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Αποτίουμε φόρο τιμής στους δολοφονημένους από τη Χούντα αγωνιστές και σ' εκείνους που τα βασανιστήρια, οι κακουχίες της φυλακής και της εξορίας έκοψαν πρόωρα το νήμα της ζωής τους.
Τιμάμε τους χιλιάδες δημοκρατικούς πολίτες που μαρτύρησαν στα «χειρουργεία» της Ασφάλειας, της ΕΣΑ και της ΚΥΠ, όλους εκείνους που διώχτηκαν, «διότι δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις».
Η πόλη μας-η Θεσσαλονίκη-συνέβαλε σημαντικά στην αντίσταση κατά της δικτατορίας, ήδη από τις πρώτες ώρες της επιβολής της. Και το τίμημα ήταν βαρύ: τρεις δολοφονημένοι: ο βουλευτής της ΕΔΑ Γιώργης Τσαρουχάς, το στέλεχος της Νεολαίας Λαμπράκη Γιάννης Χαλκίδης και ο αγωνιστής Βασίλης Μπεκροδημήτρης, 500 οι «προληπτικώς εκτοπισμένοι» στα ξερονήσια, πάνω από 100 οι καταδικασμένοι από τα Έκτακτα Στρατοδικεία σε βαριές ποινές, οι 12 από αυτούς σε ισόβια κάθειρξη.
Για μια ακόμη φορά θέλουμε να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας σε όλους εκείνους που, με προσωπικό κίνδυνο, βοήθησαν τους αγωνιστές στα «πέτρινα χρόνια» της Χούντας.
Η επίσημη εκδοχή της Ιστορίας, για να ξεπλύνει τις ενοχές του μετεμφυλιακού καθεστώτος, θεωρεί την επτάχρονη τυραννία ως «ανταρσία μιας ομάδας επίορκων αξιωματικών» ως «θλιβερή παρένθεση που έκλεισε οριστικά και αμετάκλητα».Αυτή όμως είναι η μισή αλήθεια. Η δικτατορία δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Η εκκολαπτική μηχανή του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου ήταν το καθεστώς των νικητών του εμφυλίου πολέμου-το Παλάτι και ο Στρατός- που ζέσταιναν στον κόρφο τους επί πολλά χρόνια «το αυγό του φιδιού». Μάλιστα το Σύνταγμα του 1952 προέβλεπε την επιβολή «καταστάσεως πολιορκίας», δηλ. δικτατορίας με κοινοβουλευτικό μανδύα. Έτσι, ο διάχυτος φόβος των κυρίαρχων τάξεων μετά την πανδημοκρατική λαϊκή έκρηξη του «114» τον Ιούλιο του 1965, τις έκανε αντικειμενικά πρόθυμες να αποδεχτούν την αντικατάσταση του κοινοβουλευτικού καθεστώτος από ένα καθεστώς «έκτακτης ανάγκης».
Η όψιμη «συγνώμη» του τέως προέδρου των ΗΠΑ Κλίντον επιβεβαιώνει το γεγονός πως το «πράσινο φως» για το πραξικόπημα άναψε στην Ουάσιγκτον στα μέσα του Φλεβάρη του 1967, καθώς η χώρα μας αποτέλεσε πειραματικό εργαστήρι του «ψυχρού πολέμου» και κόμβος στρατηγικής σημασίας για τον έλεγχο των πετρελαίων της Μ. Ανατολής και για την κατάπνιξη των αντι-ιμπεριαλιστικών κινημάτων των αραβικών λαών.
Όμως, αν και η δικτατορία ανέτρεψε το συσχετισμό των ταξικών δυνάμεων προς όφελος της άρχουσας τάξης και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, ποτέ δεν κατάφερε να αποκτήσει λαϊκή βάση. Για να επιβιώσει στηρίχτηκε στη ωμή και βάρβαρη καταπίεση των αντιπάλων της - εξορίες, φυλακές, βασανιστήρια- και στον «πακτωλό»των αμερικάνικων δολαρίων. Γι αυτό, μπροστά στην οικονομική και πολιτική κρίση του '71-'72, αποπειράθηκε να«πολιτικοποιηθεί», δηλ. να μεταμφιεστεί με τη δοτή κυβέρνηση Μαρκεζίνη. Ήδη όμως είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, είχε πια αρχίσει η ανοιχτή αμφισβήτησή της. Με την κατάληψη της Νομικής το Φλεβάρη του 1973, άρχισε να αναπτύσσεται ένα ανατρεπτικό κίνημα νεολαίας, που ενσωμάτωνε όχι μόνο τις καλύτερες παραδόσεις του ελληνικού λαϊκού κινήματος, αλλά εμπνέονταν και από το διεθνές αντιπολεμικό κίνημα, από το ριζοσπαστικό νεολαιιστικό κίνημα της δεκαετίας του ‘60, από το μεγαλειώδη απελευθερωτικό αγώνα του βιετναμέζικου λαού!
Και ακολούθησε ο Νοέμβρης, η κορύφωση του αντιδικτατορικού αγώνα που είχε ξεκινήσει πριν από εξήμισι χρόνια. Ή κατάληψη του Πολυτεχνείου από φοιτητές, μαθητές και εργαζόμενους και ο Ραδιοφωνικός Σταθμός του ξεσήκωσαν τα πλήθη και πυροδότησαν εστίες αντίστασης στην Πολυτεχνική Σχολή Θεσσαλονίκης, στο Πανεπιστήμιο Πάτρας και στα Γιάννενα. Η μεγάλη και ποικιλόμορφη συμπαράσταση του λαού της Αθήνας προς τους εξεγερμένους πανικόβαλε τη Χούντα που ξανακατέβασε τα τανκς στους δρόμους και έπνιξε στο αίμα την εξέγερση. Ακολούθησε «αλλαγή φρουράς» της Χούντας και ο «σκύλος» της ΕΣΑ, Δ. Ιωαννίδης, προσπάθησε με τους βασανιστές του να στυλώσει το αιμοσταγές δικτατορικό καθεστώς. Αλλά η ώρα της πτώσης πλησίαζε και επιταχύνθηκε με το πραξικόπημα εναντίον του πρόεδρου Μακάριου, που άνοιξε το δρόμο στην κατοχή και διχοτόμηση της Κύπρου.
Με την πτώση της Χούντας το κενό εξουσίας που δημιουργήθηκε, καλύφθηκε με έναν παρασκηνιακό συμβιβασμό ανάμεσα στους αμερικανο-ΝΑΤΟϊκούς κύκλους και τις συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας. Ο συμβιβασμός αυτός όχι μόνο δεν ανταποκρινόταν στη λαϊκή απαίτηση για ριζικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές, αλλά ακόμα και η περιβόητη «αποχουντοποίηση» άφησε στο απυρόβλητο πολλούς από τους πιστούς υπηρέτες της Χούντας. Έτσι, το «διαρκές έγκλημα» της Χούντας βαφτίστηκε «στιγμιαίο» στην κολυμπήθρα του Αρείου Πάγου, ενώ 150 μηνύσεις για βασανιστήρια που κατατέθηκαν μόνο στην Αθήνα απορρίφθηκαν ως «εκπρόθεσμες»! Γι’ αυτό από τους 150 αστυνομικούς που κατηγορούνταν για βασανιστήρια, παραπέμφθηκαν σε δίκη μόνο 16. Οι ελάχιστοι που καταδικάστηκαν, είτε αθωώθηκαν από τα Εφετεία είτε τους επιβλήθηκαν εξαγοράσιμες ποινές! Έτσι, φτάσαμε σήμερα στο σημείο, σαράντα χρόνια μετά, οι υπάνθρωποι βασανιστές της Χούντας να σέρνουν στα δικαστήρια αγωνιστές που καταγγέλλουν τα εγκλήματά τους! Έτσι φτάσαμε στο σημείο παρακρατικοί και ΕΚΟΦίτες που συμμετείχαν σε δολοφονικές επιθέσεις κατά δημοκρατικών πολιτών και υπηρέτησαν με ζήλο τη Χούντα, να μας ζητούν και τα ρέστα, επικαλούμενοι «αθωωτικές» δικαστικές αποφάσεις! Από εδώ αντλούν το απύθμενο θράσος τους ορισμένοι χουντοπροσκυνημένοι ιεράρχες που ευλόγησαν τα εγκλήματα της Χούντας, να εμφανίζονται στη δημόσια ζωή της χώρας ως «τιμητές»!
Προσβάλλεται βάναυσα η μνήμη μας και εξεγείρεται η συνείδηση μας, όταν βλέπουμε να παρελαύνουν στα τηλεοπτικά παράθυρα οι νοσταλγοί της Χούντας και διάφορα φασιστοειδή που συκοφαντούν την αντιδικτατορική αντίσταση ότι τάχα είναι η «μήτρα» των τρομοκρατικών ομάδων που έδρασαν στα μεταπολιτευτικά χρόνια.
Δημοκρατικοί πολίτες της Θεσσαλονίκης,
Οι κυρίαρχες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της Μεταπολίτευσης, ποδηγετώντας τη χώρα από τη σκοπιά των στενών συμφερόντων τους, άφησαν αδικαίωτα τα οράματα και τις ελπίδες της αγωνιζόμενης νεολαίας και του λαού για «ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ». Το πολιτικο-κοινωνικό πλαίσιο της μεταδικτατορικής πορείας του τόπου άφησε ουσιαστικά ανεκπλήρωτο το «συμβόλαιο» λαού και νεολαίας που γράφτηκε με πύρινα γράμματα κατά την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973. Γι’ αυτό και οι μεταδικτατορικές δημοκρατικές – κοινωνικές κατακτήσεις δεν αποτελούν παραχωρήσεις των κυβερνήσεων της «μεταπολίτευσης» αλλά είναι καρπός σκληρών κοινωνικών αγώνων.
Καταγγέλλουμε την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε περισσότερες από 100 χώρες του πλανήτη μας.
Καταγγέλλουμε την τρομοκρατική πολιτική Μπους και Σία. Ενώνουμε τη φωνή μας με το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα και απαιτούμε: Να φύγουν τώρα από το Ιράκ και το Αφγανιστάν τα στρατεύματα κατοχής, ώστε οι λαοί τους να αποφασίσουν ελεύθερα για το μέλλον τους. Απαιτούμε την απεμπλοκή της χώρας μας από κάθε πολεμική ενέργεια των σταυροφόρων της βάρβαρης «Νέας Τάξης Πραγμάτων».
Καταγγέλλουμε την απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης να αναβιώσει την ψυχροπολεμική διαίρεση της Ευρώπης με την εγκατάσταση πυραύλων στην Τσεχία και την Πολωνία. Καταγγέλλουμε το κλίμα ρεβανσισμού και αντικομμουνιστικών διώξεων στις χώρες αυτές.
Υποστηρίζουμε μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό, που θα την αποφασίσουν οι δυο κοινότητες, χωρίς ξένες επεμβάσεις και στρατεύματα κατοχής.
Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των λαών να αυτοπροσδιορίζονται. Θεωρούμε ότι η συνέχιση της χρεοκοπημένης εθνικιστικής πολιτικής γύρω από το όνομα της «Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» διευκολύνει τα αποσταθεροποιητικά σχέδια του ιμπεριαλισμού στην περιοχή των Βαλκανίων και δηλητηριάζει τις σχέσεις μεταξύ των λαών.
Απαιτούμε να γίνει δημοψήφισμα για το λεγόμενο «Ευρωσύνταγμα» που βρίσκεται μακριά από τις ανάγκες των λαών της Ευρώπης και αναγορεύει τον ανταγωνισμό και την οικονομία της αγοράς σε υπέρτατη αρχή.

Δημοκρατικοί πολίτες της θεσσαλονίκης,

34 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, πρέπει να υπερασπίσουμε τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία από την ιδιωτικοποίηση και την εξάρτησή της από επιχειρηματικά συμφέροντα. Πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα για μια υψηλής ποιότητας σύγχρονη, Δημόσια, Δωρεάν Εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες χωρίς φραγμούς και διακρίσεις. Η πρόσφατη προσπάθεια της κυβέρνησης για την αντιδραστική αναθεώρηση του Συντάγματος πυροδότησε ένα μεγαλειώδες εκπαιδευτικό κίνημα. Δεκάδες χιλιάδες φοιτητές, μαθητές και εκπαιδευτικοί συμμετείχαν στην ανάπτυξη ενός πολύμορφου, μαχητικού κινήματος αντίστασης στις αντιεκπαιδευτικές κυβερνητικές επιλογές που υπονομεύουν τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία. Το κίνημα αυτό που ματαίωσε την αναθεώρηση του ιστορικού άρθρου 16 του Συντάγματος, βρίσκεται τώρα μπροστά στο καθήκον να αποτρέψει τη νομιμοποίηση και εξίσωση «από το παράθυρο» των πανεπιστημιακών πτυχίων με εκείνα των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών και των «πανεπιστημίων μαϊμού» που λειτουργούν στη χώρα μας.
34 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ πρέπει να υπερασπίσουμε τη Δημόσια-Κοινωνική Ασφάλιση. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να υποκύψουν στην «τρομοκρατία των ελλειμμάτων», να δεχτούν τη μείωση των συντάξεων και την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης που σχεδιάζει η κυβέρνηση, τη στιγμή που η συμμετοχή του κράτους και των εργοδοτών στις κοινωνικές δαπάνες είναι η χαμηλότερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αγαπητοί συναγωνιστές/τριες,

Το Πολυτεχνείο, 34 χρόνια μετά, όχι μόνο δεν μπήκε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, όπως θα ήθελε το συντηρητικό οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο της χώρας μας, αλλά αποτελεί σημείο αναφοράς για τις διεκδικήσεις του σήμερα. Γιατί και σήμερα τα συνθήματα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία», «Έξω οι Αμερικάνοι», «Λαϊκή κυριαρχία-Κοινωνική δικαιοσύνη», είναι επίκαιρα! Γι' αυτό δεν μας εκφράζουν οι αγιογραφικές αναφορές στο Πολυτεχνείο, γιατί το αφυδατώνουν από το ανατρεπτικό περιεχόμενο του και το μετατρέπουν σε αβλαβές εικόνισμα!
Τιμώντας, σήμερα, το ανυπότακτο Πολυτεχνείο, χαιρετίζουμε τα ελπιδοφόρα κινήματα που αντιστέκονται στον οδοστρωτήρα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και διεκδικούν έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι δεν θα χωρίζονται με σύνορα και, όπου θα μπορούν να ζουν χωρίς πολέμους, διακρίσεις, εκμετάλλευση και φτώχεια!
34 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ «την εφόρμηση στον ουρανό της ελευθερίας», πρέπει να υπερασπιστούμε την κληρονομιά του αντιδικτατορικού αγώνα και του Πολυτεχνείου απέναντι στην πολιτική της αμνησίας, της απάθειας, της ιδιώτευσης και της τηλεοπτικής αποβλάκωσης.
Το Πολυτεχνείο ζει μόνον ως πρότυπο ασυμβίβαστου αγώνα. Ζει όταν παραμένουμε ανυπότακτοι μαχόμενοι πολίτες, ιδιαίτερα σήμερα, όπου η φθορά των συνειδήσεων προβάλλεται από τα τηλεοπτικά παράθυρα ως πρότυπο ζωής και ανταμείβεται στα χρηματιστήρια της Εξουσίας.
«Δίκιο, Δουλειά και Λευτεριά φώναζε όπου να "σαι, έτσι τιμάς τους ήρωες και πάντα τους θυμάσαι»

ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΑΠΘ, 17/11/07