«Ευλόγησαν τα γένια τους»!

«Ευλόγησαν τα γένια τους»!

του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη,
εκπαιδευτικού

«Η εκπαιδευτική κοινότητα είναι απολύτως αυτοδιοικούμενη και αυτοδιαχειριζόμενη» και η κυβέρνηση δεν έχει καμιά ανάμειξη στην κατάληψη της συντριπτικής πλειοψηφίας των διευθυντικών θέσεων στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση από προσκείμενους στη Ν.Δ. εκπαιδευτικούς, μας διαβεβαιώνει ο νέος υπουργός Παιδείας. Φαίνεται πως ζούμε σε διαφορετική χώρα! Ή μήπως αγνοεί ότι, σύμφωνα με το Σύνταγμα, μόνο η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση αυτοδιοικείται, ενώ οι εκπαιδευτικοί των δύο άλλων βαθμίδων δεν έχουν πλήρη πολιτικά δικαιώματα και βρίσκονται υπό ασφυκτικό κρατικό έλεγχο;
Πώς συμβιβάζονται οι ηχηρές διακηρύξεις του κ. υπουργού περί «αξιοκρατικής επιλογής στελεχών και αξιοποίησης των καλυτέρων», με το κραυγαλέο γεγονός ότι από τους 58 Διευθυντές Εκπαίδευσης μόνο οι 5 δεν ανήκουν στο κυβερνών κόμμα και από τους 158 Προϊσταμένους Γραφείων μόνο οι 25 δεν είναι «γαλάζιοι»;
Πώς συμβιβάζεται η «καταπολέμηση της μετριοκρατίας» στη Εκπαίδευση που επαγγέλλεται ο κ. υπουργός με τη «συνέντευξη»-παρωδία στην οποία υποβάλλονται οι υποψήφιοι διευθυντές, όταν στην πράξη ακυρώνει τα αντικειμενικά–μετρήσιμα προσόντα τους, απαξιώνει την όποια προσφορά τους στην Εκπαίδευση και αμείβει μόνο τις υπηρεσίες προς το εκάστοτε κυβερνών κόμμα;
Το πιο εξοργιστικό, ανήθικο συνδικαλιστικά και πολιτικά, σ’ αυτή την επιχείρηση κομματικής άλωσης των «θέσεων ευθύνης» στη Εκπαίδευση είναι ότι συνέπραξαν και αρκετοί αιρετοί εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια -ορισμένοι μάλιστα προσκείμενοι στην αξιωματική αντιπολίτευση- οι οποίοι στην κυριολεξία «ευλόγησαν τα γένια τους»!
Κι ας ωρύονται οι βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι η Ν.Δ. μεταχειρίζεται την Εκπαίδευση σαν «κομματικό λάφυρο», ενώ διέπραξε τα ίδια και χειρότερα το κόμμα τους όταν κυβερνούσε.
Έτσι, σε πολλές περιπτώσεις αιρετοί εκπρόσωποι των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ, που ήταν και υποψήφιοι διευθυντές, παρά και ενάντια στις αποφάσεις των συνδικαλιστικών οργάνων και την απόφαση 759/2005 του Διοικητικού Εφετείου Αθήνας, δεν είχαν τη στοιχειώδη ευθιξία να αυτοεξαιρεθούν από τη διαδικασία των κρίσεων, όπως και οι Προϊστάμενοι-μέλη των Υπηρεσιακών Συμβουλίων που είχαν συγγενική σχέση με τους κρινόμενους!
Προκειμένου να αναρριχηθούν σε διευθυντικές θέσεις, ποδοπάτησαν συναδέλφους τους, παραδίδοντας στις νεότερες γενιές ένα κακό μάθημα, ένα μάθημα ιδιοτέλειας και συντεχνιακής νοοτροπίας.
Πέρα όμως από την πικρία και την οργή όσων αδικήθηκαν και απαξιώθηκαν από τους υποτιθέμενους ελεγκτές «της νομιμότητας των πράξεων της Διοίκησης», υπάρχει το ουσιαστικό ζήτημα: Δάσκαλοι και καθηγητές πρέπει να αποκτήσουμε, όπως και οι συνάδελφοί μας των ΑΕΙ-ΑΤΕΙ, καθεστώς διοικητικής αυτοτέλειας.
Να διοικούνται επιτέλους η Πρωτοβάθμια και η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση από αιρετά-ανακλητά όργανα, «ώστε να εξουδετερωθεί η ευθυνοφοβία των Προϊσταμένων.
Ο διευθυντής του σχολείου να εκλέγεται από το σύλλογο διδασκόντων και να είναι εκτελεστικό όργανο των αποφάσεων του», διεκδικούσε ήδη από το 1977 η ενιαία τότε ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης-Κιλκίς-Χαλκιδικής στα πλαίσια του εκδημοκρατισμού της Εκπαίδευσης.

ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ, «Επωνύμως», 19/11/07