Ο νεαρός Τραμπ ως μαθητευόμενος υπό την καθοδήγηση του διαβόητου δικηγόρου- μέντορά του Ρόι Κον

 

Η αβάσταχτη επικαιρότητα του «Apprentice»

---

Του Τάκη Ψαρίδη

anoixtoparathyro.gr

Ομολογώ ότι μπήκα στην αίθουσα προκατειλημμένος. Ίσως λόγω του ήρωα της ταινίας που και μόνο το όνομα του μου προκαλούσε αποστροφή. «The Apprentice» (ο μαθητευόμενος), με ήρωα τον Ντόναλντ Τράμπ..

Το σενάριο μας μεταφέρει στην δεκαετία του 70 όπου ο νεαρός Τράμπ προσπαθεί να πείσει τον «επιτυχημένο» και αυταρχικό πατέρα του ότι μπορεί να γίνει και αυτός «επιτυχημένος» και κληρονόμος του αμερικανικού ονείρου. Ο πατέρας του δεν πείθεται καθώς γνωρίζει ότι το αμερικάνικο όνειρο δεν σημαίνει απλώς δουλειά και αγώνα, αλλά και άλλες «δεξιότητες» και «ταλέντα» που δεν διαβλέπει στον γιο του..

Όμως παρά την απαξίωση απ τον πατέρα του, ο επίμονος Ντόναλντ αρπάζει την μεγάλη ευκαιρία να μαθητεύσει και να καλλιεργήσει και τα άλλα «ταλέντα» του υπό την καθοδήγηση του διαβόητου δικηγόρου Ρόι Κον, ρατσιστή, αντικομουνιστή και κυνικού αμοραλιστή, πρώην δεξί χέρι του γερουσιαστή Μακάρθυ και φανατικός του μακαρθισμού.

Όλη η ταινία στηρίζεται σε αυτήν την σχέση περιγράφοντας το αυγό του φιδιού και την γέννηση του. Η έκπληξη και επιτυχία του σκηνοθέτη Αλί Αμπάσι(ιρανικής καταγωγής με σπουδές στην Σκανδιναβία) είναι ότι αποκαλύπτει τον πολιτικό Τράμπ χωρίς ποτέ να φτάνει στην πολιτική του δράση και στην προσωπική του ανάμειξη του με την πολιτική.

Με την αναρρίχηση του Τράμπ προς την επιχειρηματική «επιτυχία» αποκαλύπτει επίσης και τις δομές της αμερικανικής πραγματικότητας. Ο Τράμπ δεν αποτελεί μια διαταραγμένη ψυχοπαθολογική εξαίρεση, αλλά είναι γέννημα μιας ολόκληρης πολιτικής και πολιτισμικής πραγματικότητας της Αμερικής.  

Η πραγματικότητα αυτή συνοψίζεται στους τρεις βασικούς κανόνες της επιτυχίας που ο μαθητευόμενος Τράμπ διδάσκεται από τον δικηγόρο του. Να επιτίθεται διαρκώς, να μην παραδέχεται τίποτα και να ενδιαφέρεται μόνο για την νίκη του επι των άλλων. Στην ουσία οι κανόνες αυτοί περιγράφουν τις κοινωνικές και πολιτικές δομές που επωάζουν το αυγό του φιδιού και γεννούν το κακό.

Άκρατος ατομικισμός, σεξισμός, ρατσισμός, αδίστακτος οπορτουνισμός και αμοραλισμός που αποκαλύπτουν την καρδιά του Τράμπ που είναι και η καρδιά της πιο χυδαίας, αλήτικης και αμοραλιστικής μορφής του καπιταλισμού.

Μπήκα προκατειλημμένος στην αίθουσα και βγήκα έχοντας απολαύσει μια εξαιρετική ταινία. Στον νου μου είχαν ριζώσει οι τρεις βασικοί κανόνες της «επιτυχίας» που δυστυχώς παραπέμπουν όχι μόνο στην αμερικανική επικαιρότητα, αλλά και στις ομοιότητες μιας επίμονης «πολιτικής» συμπεριφοράς στην δική μας επικαιρότητα, που έχουν μεταφερθεί ως φάρσα και τραγέλαφος..