Ο καθηγητής Ντέιβιντ Λούρι είναι ένας χωρισμένος πενηντάρης που νιώθει πόθο αλλά όχι πάθος. Όταν η σχέση του με μια φοιτήτριά του προκαλεί σκάνδαλο, χάνει τη δουλειά του, οι φίλοι του τον κάνουν πέρα και η πρώην γυναίκα του τον γελοιοποιεί.
Ο Ντέιβιντ καταφεύγει στο απομονωμένο αγρόκτημα της κόρης του, και η επίσκεψή του παρατείνεται, καθώς προσπαθεί να βρει νόημα σε αυτή τη σχέση, τη μόνη που του έχει απομείνει.
Αλλά η σκληρή πραγματικότητα εισβάλλει μια μέρα στο αγρόκτημα, μέσα από ένα περιστατικό ασύλληπτης βίας. Ο Ντέιβιντ αδυνατεί να προστατέψει την κόρη του ή έστω να την καταλάβει, όπως αδυνατεί συνολικά να καταλάβει αυτόν τον καινούριο κόσμο, τον τόσο διαφορετικό από όσα ήξερε και πίστευε ο ίδιος…
Ένα σπουδαίο μυθιστόρημα, στο φόντο της ταραγμένης Νότιας Αφρικής των πρώτων χρόνων μετά το απαρτχάιντ, με το οποίο ο J.M. Coetzee έγινε ο πρώτος συγγραφέας που απέσπασε δύο φορές το βραβείο Booker.
Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο:
«Δεν φοβάσαι μόνη σου;»
Η Λούσι ανασηκώνει τους ώμους. «Έχω τα σκυλιά. Κάτι είναι κι αυτό. Όσο περισσότερα σκυλιά έχεις, τόσο περισσότερο σε φοβούνται. Τέλος πάντων, αν έρθουν ληστές, δεν νομίζω ότι θα έχει διαφορά αν βρουν εδώ έναν άνθρωπο ή δύο».
«Πολύ φιλοσοφικό αυτό».
«Ναι. Όταν όλα τα άλλα πάνε κατά διαόλου, το ρίχνεις στη φιλοσοφία».
«Αλλά έχεις όπλο».
«Έχω ένα τουφέκι. Θα σου το δείξω. Το αγόρασα από έναν γείτονα. Δεν το έχω χρησιμοποιήσει ποτέ, αλλά υπάρχει εδώ».
«Ωραία. Μια ένοπλη φιλόσοφος. Το εγκρίνω».
Σκυλιά και όπλο, ψωμί στον φούρνο και καλλιέργειες. Περίεργο που εκείνος και η μητέρα της, άνθρωποι της πόλης, διανοούμενοι, έφεραν στη ζωή αυτό το δείγμα του παρελθόντος, τούτη τη νεαρή, γεροδεμένη άποικο. Αλλά ίσως δεν τη γέννησαν αυτοί, ίσως η ιστορία έχει παίξει μεγαλύτερο ρόλο.
Ο Κουτσί επιχειρεί, και σε μεγάλο βαθμό το καταφέρνει, να ζυγοσταθμίσει την ξέφρενη εποχή που ζούμε, παλινωδώντας αριστουργηματικά ανάμεσα στην αγανάκτηση και στην απελπισία, στην αφέλεια και στη μεγαλοφυία, ανάμεσα στις μεγάλες προσδοκίες και στην τραγική κατάληξη.
Δημήτρης Στεφανάκης, ΦΩΣ
Δίχως μελοδραματισμούς και μεγαλοστομίες, άλλο ένα σπουδαίο μυθιστόρημα ενός από τους σημαντικότερους σύγχρονους συγγραφείς μας.
Ευγενία Μπογιάνου, Η Αυγή
Ο J.M.Coetzee, Βραβείο Νόμπελ και δύο Βραβεία Μπούκερ, χρόνια χαμένος από την ελληνική εκδοτική παραγωγή επανήλθε στην αγορά με τη νέα έκδοση ενός παλιότερου campus novel που εξελίσσεται σε υπαρξιακή περιπέτεια.
Γιάννης Ν. Μπασκόζος, oanagnostis.gr
Ο Τζον Μάξγουελ Κουτσί μάς γοητεύει μ’ αυτό το διαχρονικά επίκαιρο, βραβευμένο με Booker βιβλίο. Με λόγο απλό και μεστό μιλάει για την αδικία που γεννάει βία, για τη σχέση πατέρα κόρης, για το παλιό που συγκρούεται με το καινούριο, για την ανάγκη του ανθρώπου να κάνει όνειρα και να παλεύει παθιασμένα γι’ αυτά.
Νίκη Μαβίδου, tvxs.gr
Ο Κούτσι διεισδύει με τον αριστοτεχνικό τρόπο που έχει στην αφήγηση και έχουμε την τύχη να έχουμε στα χέρια μας ένα μυθιστόρημα βραβευμένο, το οποίο επανεκδίδεται 25 χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία για να επιβεβαιώσει πόσο σημαντικός είναι για τα γράμματα ο Κούτσι και πόσο δίκαια βραβεύτηκε με Booker το συγκεκριμένο βιβλίο το 1999.
Γιάννης Αντωνιάδης, bookfeed.gr
Υπάρχει ευθύτητα και οριστικότητα στη γραφή του Κουτσί. Υπάρχει συγκίνηση, αλλά και οργή. Υπάρχει σύγκρουση, αλλά και μια διαρκής ανατομία της αλήθειας που συγκροτεί το κράτος που κουβαλάει τα παλιά και τα νέα υλικά του. Αυτή την αλήθεια αντικρίζει κατάματα ο Κουτσί γι’ αυτό και τούτο το μυθιστόρημα αποτελεί ένα λογοτεχνικό και ιστορικό ορόσημο για τη Νότια Αφρική.
Διονύσης Μαρίνος, Bookpress
Η «Ατίμωση» είναι ένα από αυτά τα μυθιστορήματα που αξίζουν να διαβαστούν, ιδίως σε μια εποχή κατά την οποία τα ζητήματα της εξουσίας, της τοξικής αρρενωπότητας, της πατριαρχίας, της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης αλλά και των φυλετικών διακρίσεων επανέρχονται με τον πιο δύσκολο τρόπο.
Γιώτα Βαζούρα, κυριακάτικη δημοκρατία - Enjoy
Λιτός, βαθύς, έντονα υπαρξιακός και ταυτόχρονα κινηματογραφικός, ο λογοτεχνικός λόγος του Κουτσί ξεδιπλώνει μπροστά σου αριστουργηματικά έναν κόσμο που δεν γνωρίζουμε καλά στη Δύση αλλά μπορούμε να ταυτιστούμε μαζί του.
Κυριακή Μπεϊόγλου, ΕΦΣΥΝ - Νησίδες
Ο Coetzee είναι ένας αυτοελεγχόμενος συγγραφέας. Οι φράσεις του είναι κοφτές, ο συναισθηματισμός του, αν και σαφής, εντούτοις δεν κραυγάζει και το νυστέρι με το οποίο ανατέμνει χαρακτήρες και κοινωνικές συνθήκες είναι ιδιαίτερα αιχμηρό.
Μάνος Κοντολέων, Τα Νέα - Βιβλιοδρόμιο
Το βιβλίο του Coetzee είναι ένα εξαιρετικά λεπτοδουλεμένο, φιλόδοξο μυθιστόρημα, όπου τίποτα δεν περισσεύει κι όλα έχουν επιλεχθεί από τον συγγραφέα για να διαδραματίσουν έναν συγκεκριμένο ρόλο στην ιστορία που αφηγείται.
Ρίτα Μπαούση, maxmag.gr
Μακριά από φτηνούς μελοδραματισμούς και πολιτικολογίες, το έργο του Κουτσί συνιστά μια σύγχρονη ανάλυση της αποικιοκρατίας και ταυτόχρονα μια απόπειρα προσέγγισης του σκοτεινού πυρήνα της ανθρώπινης φύσης.
Σταυρούλα Παπασπύρου, LiFO
Με λυρισμό ο βραβευμένος συγγραφέας γοητεύει με τον συγγραφικό του τόνο και λέει αλήθειες που προκαλούν πόνο. Στο αριστούργημά του μιλάει για τις προκαταλήψεις και τις σύγχρονες υποδουλώσεις.
Γεωργία Χάρδα, fractalart.gr
Σε τούτο το φοβερό βιβλίο η ασύλληπτη βία ενός απογεύματος λειτουργεί καταλυτικά και ως προς την ευρύτερη στόχευση του Τζον Μάξγουελ Κουτσί, να φιλοτεχνήσει το κοινωνικό ψυχογράφημα μιας ολόκληρης χώρας, της Νότιας Αφρικής, μετά το απαρτχάιντ.
Γρηγόρης Μπέκος, Το Βήμα - Ένθετο Β2
Ο καθηγητής Ντέιβιντ Λούρι είναι ένας χωρισμένος πενηντάρης που νιώθει πόθο αλλά όχι πάθος. Όταν η σχέση του με μια φοιτήτριά του προκαλεί σκάνδαλο, χάνει τη δουλειά του, οι φίλοι του τον κάνουν πέρα και η πρώην γυναίκα του τον γελοιοποιεί.
Ο Ντέιβιντ καταφεύγει στο απομονωμένο αγρόκτημα της κόρης του, και η επίσκεψή του παρατείνεται, καθώς προσπαθεί να βρει νόημα σε αυτή τη σχέση, τη μόνη που του έχει απομείνει.
Αλλά η σκληρή πραγματικότητα εισβάλλει μια μέρα στο αγρόκτημα, μέσα από ένα περιστατικό ασύλληπτης βίας. Ο Ντέιβιντ αδυνατεί να προστατέψει την κόρη του ή έστω να την καταλάβει, όπως αδυνατεί συνολικά να καταλάβει αυτόν τον καινούριο κόσμο, τον τόσο διαφορετικό από όσα ήξερε και πίστευε ο ίδιος…
Ένα σπουδαίο μυθιστόρημα, στο φόντο της ταραγμένης Νότιας Αφρικής των πρώτων χρόνων μετά το απαρτχάιντ, με το οποίο ο J.M. Coetzee έγινε ο πρώτος συγγραφέας που απέσπασε δύο φορές το βραβείο Booker.
Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο:
«Δεν φοβάσαι μόνη σου;»
Η Λούσι ανασηκώνει τους ώμους. «Έχω τα σκυλιά. Κάτι είναι κι αυτό. Όσο περισσότερα σκυλιά έχεις, τόσο περισσότερο σε φοβούνται. Τέλος πάντων, αν έρθουν ληστές, δεν νομίζω ότι θα έχει διαφορά αν βρουν εδώ έναν άνθρωπο ή δύο».
«Πολύ φιλοσοφικό αυτό».
«Ναι. Όταν όλα τα άλλα πάνε κατά διαόλου, το ρίχνεις στη φιλοσοφία».
«Αλλά έχεις όπλο».
«Έχω ένα τουφέκι. Θα σου το δείξω. Το αγόρασα από έναν γείτονα. Δεν το έχω χρησιμοποιήσει ποτέ, αλλά υπάρχει εδώ».
«Ωραία. Μια ένοπλη φιλόσοφος. Το εγκρίνω».
Σκυλιά και όπλο, ψωμί στον φούρνο και καλλιέργειες. Περίεργο που εκείνος και η μητέρα της, άνθρωποι της πόλης, διανοούμενοι, έφεραν στη ζωή αυτό το δείγμα του παρελθόντος, τούτη τη νεαρή, γεροδεμένη άποικο. Αλλά ίσως δεν τη γέννησαν αυτοί, ίσως η ιστορία έχει παίξει μεγαλύτερο ρόλο.
*********************
Ο Πολωνός είναι η ιστορία του Βίτολντ Βαλτσικιέβιτς, ενός εβδομηντάρη
Πολωνού πιανίστα που ερωτεύεται την Μπεατρίθ, μια κατά πολύ νεότερή του
γυναίκα, κομψή σύζυγο τραπεζίτη και προστάτιδα των τεχνών, που βοηθάει
στην οργάνωση ενός ρεσιτάλ του στη Βαρκελώνη. Η Μπεατρίθ δεν
εντυπωσιάζεται αρχικά από τον Βίτολντ, αλλά η πολιορκία του είναι τόσο
επίμονη, που αναπόφευκτα παρασύρεται στον κόσμο του καλλιτέχνη. Καθώς
της στέλνει γράμματα, της κάνει αμέτρητες προτάσεις για ταξίδια, έρχεται
ακόμα και για επίσκεψη στο εξοχικό του συζύγου της στη Μαγιόρκα, η
απίθανη σχέση τους ανθίζει.
Στην αρχή, αυτό φαίνεται να γίνεται με
τους δικούς της όρους, όμως το παιχνίδι εξουσίας που παίζουν μεταξύ τους
είναι πολύ πιο περίπλοκο. Η Μπεατρίθ περιορίζει το πάθος τους
ελέγχοντας τα συναισθήματά της;
Ή ο Βίτολντ προσπαθεί να της επιβάλει το δικό του όνειρο για αγάπη;
Ο
χρόνος που περνάει, ο έρωτας, όσα καταφέρνουμε να συλλάβουμε -και
κυρίως όσα μας διαφεύγουν- από την τέχνη, από μια άλλη γλώσσα, από μια
άλλη ύπαρξη, σ' ένα υποβλητικό έργο που προκαλεί μια "ανεξάντλητη παλέτα
συναισθημάτων, από την τυφλή αγάπη ως τη συμπόνια", όπως έγραψε η El
Pais. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου