Σιάτλ
Είναι γνωστό το κείμενο που αναφέρεται ως η απάντηση του Σιάτλ, αρχηγού της φυλής των Ινδιάνων Σουόκις, προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ το 1855, σε αίτημα του δεύτερου για αγορά της γης στην οποία κατοικούσε η εν λόγω φυλή. Η γνησιότητα του εγγράφου έχει αμφισβητηθεί, όχι όμως και η σοφία των όσων καταγράφονται στο κείμενο αυτό, όπου συνδυάζονται στωικότητα και σκεπτικισμός. Η οξυδέρκεια της σκέψης που το διατρέχει, ο προφητικός του χαρακτήρας, το πόσο επίκαιρο παραμένει είναι στοιχεία αξιοπρόσεκτα.
Πώς να πουλήσουμε αυτά που δεν μας ανήκουν; Πώς να πουλήσουμε τη λάμψη της πευκοβελόνας, την ευωδία των λουλουδιών, την πρασινάδα του δάσους, τη γρηγοράδα της αντιλόπης, τη ζεστασιά της γης, το βούισμα του εντόμου, το γαλάζιο του ουρανού; Πώς να πουλήσουμε το ελάφι, τον αετό, το βουβάλι που είναι αδέλφια μας; Αυτές είναι οι ρητορικές ερωτήσεις στη βάση των οποίων ο αρχηγός Σιάτλ δομεί την επιχειρηματολογία του.
Ελέω μνημονίων, όλες οι σημαντικές υποδομές της χώρας έχουν ξεπουληθεί. Αεροδρόμια, λιμάνια, εθνικές οδοί, δικτυακές υποδομές όπως αυτές της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, του σιδηροδρόμου, με τα γνωστά αποτελέσματα. Οι παραχωρήσεις αυτές παρουσιάζονται ωσάν να έγιναν προς όφελος του Δημοσίου και προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων του λαού, κάτι το οποίο δεν ισχύει, καταρρίπτεται από την καθημερινή πραγματικότητα την οποία βιώνουμε. Σε αντίθεση με αυτή την επισήμανση, οι ιδιωτικοποιήσεις συνεχίζονται ακάθεκτες. Σειρά τώρα έχουν το Εθνικό Σύστημα Υγείας και η δημόσια ανώτατη εκπαίδευση. Ολοένα και περισσότερες παραχωρήσεις υπέρ του ιδιωτικού τομέα σε αυτούς τους δύο τομείς, ύψιστης σημασίας για τη λειτουργία της κοινωνίας και την εξέλιξη της χώρας. Συνεχής διεύρυνση των αρμοδιοτήτων που παραχωρούνται προς «εκμετάλλευση» αυτών των δύο πεδίων προς τους ιδιώτες, συνεχής συρρίκνωση και απόσυρση του Δημοσίου από τους χώρους αυτούς. Τα ίδια και σε διάφορες κρατικές υπηρεσίες όπως τα ταμεία ασφάλισης, οι εφορίες, κ.ά.
Και επειδή υπάρχει διάθεση εκ μέρους της κυβέρνησης, όλο και κάτι βρίσκεται προς πώληση. Και αυτά δεν είναι παρά τα ακίνητα του Δημοσίου. Προς πώληση λοιπόν και όλα αυτά, και μάλιστα σε τιμές χονδρικής, δημόσια περιουσία που υπολογίζεται σε περίπου 100 δισ. ευρώ. Αντί για αξιοποίησή της από το Δημόσιο με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, επιλέγεται το μαζικό ξεπούλημα προς όφελος των ιδιωτών. Μα, υπό τέτοιους όρους κάποιος πουλά όταν βρίσκεται σε επείγουσα ανάγκη και δεν διαθέτει άλλη επιλογή. Αν η οικονομική και αναπτυξιακή τροχιά της χώρας είναι τόσο εξαιρετικές όπως τις περιγράφει το κυβερνητικό αφήγημα, άραγε ποια είναι η επείγουσα ανάγκη που αναγκάζει την κυβέρνηση να προχωρήσει στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας;
*(Ph.D)2, καθηγητής Ιατρικής Φυσικής - Υπολογιστικής Ιατρικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου