14 σπουδαίοι συγγραφείς που έγραψαν … και αστυνομικά
14 κορυφαίοι συγγράφεις της παγκόσμιας λογοτεχνίας που τίμησαν το αστυνομικό είδος.
επιλέγει ο Μάρκος Κρητικός
.
ΠΗΓΗ: oanagnostis.gr
Μετάφραση: Γιώργος Μπαρουξής
Ποικίλη στοά (2016)
σελ. 128
O
Άγγλος συγγραφέας Κάρολος Ντίκενς αναγνωρίζεται ως ένας από τους
σπουδαιότερους αφηγητές της παγκόσμιας λογοτεχνικής παράδοσης.
Δημιούργησε μερικούς από τους πιο δημοφιλείς λογοτεχνικούς ήρωες –όπως ο
θρυλικός Όλιβερ Τουίστ–, ενώ το μυθιστόρημά του, Μεγάλες προσδοκίες (Εκδόσεις
Πατάκη) συμπεριλήφθηκε στη λίστα με τα εκατό καλύτερα μυθιστορήματα
όλων των εποχών. Τα βιβλία του είχαν πρωτοφανή απήχηση κατά τη διάρκεια
της ζωής του, ενώ διαβάζονται ευρέως μέχρι σήμερα. Πέρα από πολλά
διηγήματα μυστηρίου που έχει γράψει –όπως αυτά της παρούσας έκδοσης–, σε
όλα σχεδόν τα μυθιστορήματά του εγκυβώτιζε ιστορίες μυστηρίου και
εγκλήματος, με τρόπο ώστε να μπορεί σήμερα να θεωρηθεί ότι συνέβαλε στη
δημιουργία του είδους. Η Δίκη για φόνο και άλλα μυστήρια είναι μια συλλογή τριών διηγημάτων που δημοσιεύτηκαν την περίοδο 1859-1865 στο περιοδικό All the Year Round, που εξέδιδε ο ίδιος ο συγγραφέας. Τα δυο πρώτα –Η δίκη για φόνο και Οι θνητοί του σπιτιού– είναι ιστορίες μυστηρίου με έντονα μεταφυσικά στοιχεία ενώ στο τρίτο, με τον τίτλο Καταδίωξη,
ο συγγραφέας εμπνεύστηκε από την παρουσία του ως δημοσιογράφου του
δικαστικού ρεπορτάζ στη δίκη γνωστού Άγγλου καλλιτέχνη, που πίστευαν ότι
ήταν κατά συρροή δολοφόνος.
Μετάφραση: Άρης Αλεξάνδρου
Εκδόσεις Γκοβόστη (2014)
σελ. 896
Ο
Ρώσος συγγραφέας και φιλόσοφος, Φιοντόρ Ντοστογιέβσκη, θεωρείται ένας
από τους πιο εμβληματικούς και επιδραστικούς συγγραφείς όλων των εποχών.
Το λογοτεχνικό του έργο στο οποίο διερευνά σε βάθος την ανθρώπινη
ψυχολογία την ταραγμένη πολιτικά, κοινωνικά και πνευματικά περίοδο του
19ου αιώνα στη Ρωσία περιλαμβάνει δώδεκα μυθιστορήματα, τέσσερις νουβέλες, δεκαέξι διηγήματα και διάφορα άλλα γραπτά. Το Έγκλημα και τιμωρία
–δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1866 σε δώδεκα συνέχειες σε λογοτεχνικό
περιοδικό της εποχής– είναι ένα πολυεπίπεδο, κυρίως ψυχολογικό
μυθιστόρημα, που υπερβαίνει τα όρια των λογοτεχνικών ειδών. Από τη
στιγμή όμως που ο συγγραφέας υπηρετεί στην αφήγησή του βασικές συμβάσεις
του αστυνομικού είδους (έγκλημα – αστυνομική έρευνα – ομολογία ενόχου –
απόδοση δικαιοσύνης) μας δίνει τη δυνατότητα να το εντάξουμε στην
αστυνομική λογοτεχνία. Ο Ρασκόλνικοφ, φοιτητής της Νομικής στην Αγία
Πετρούπολη διαπράττει τον διπλό φόνο μιας γριάς τοκογλύφου και της
αφελούς αδελφής της με κίνητρο τη ληστεία για να ξεφύγει απ’ την φτώχια
του και να εκπληρώσει τους ανώτερους σκοπούς του που θα δικαιολογούσαν
ένα τέτοιο έγκλημα. Μετά την πράξη του όμως, κατακλύζεται από
συναισθήματα φρίκης και ενοχών που τον οδηγούν σε διανοητική σύγχυση. Ο
δαιμόνιος ανακριτής Πετρόβιτς που είναι πεπεισμένος για την ενοχή του,
τον κατευθύνει σε λάθη και αντιφάσεις προσπαθώντας να αποσπάσει την
ομολογία του. Ένα αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας που
αναδεικνύει τις απεριόριστες δυνατότητες της αστυνομικής φόρμας.
- Fernando Pessoa – Η κλεμμένη περγαμηνή (χ.χ.)
Μετάφραση: Μαρία Παπαδήμα
Νεφέλη (2012)
σελ. 189
Ο
Πορτογάλος Φερνάντο Αντόνιο Νογκέιρα Πεσσόα είναι ένας από τους
σπουδαιότερους ποιητές, μυθιστοριογράφους και δοκιμιογράφους σε όλο τον
κόσμο. Υπογράφει το πολυσχιδές έργο του με το όνομά του αλλά και με τα
εβδομήντα δυο καταγεγραμμένα ετερώνυμά του που συνιστούν μοναδικό
παράδειγμα στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Στο περίφημο μπαούλο
του βρέθηκαν μετά τον θάνατό του και δεκατέσσερεις αστυνομικές
ιστορίες, τις οποίες μάλιστα σκόπευε να εκδώσει σε μικρό σχήμα και «one
per month», όπως διαβάζουμε στο επίμετρο που συνοδεύει την έκδοση. Η κλεμμένη περγαμηνή
είναι η πρώτη από τις τρεις ιστορίες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο. Ο
γιατρός Αμπίλιο Κουαρέσμα, –εμφανίζεται πρώτη φορά στις σημειώσεις του
συγγραφέα το 1914, στον ρόλο του εγκεφαλικού ερευνητή, και παρουσιάζει
ομοιότητες με τους διάσημους Σέρλοκ Χολμς και Ηρακλή Πουαρό.
Αυτοσυστήνεται ως αποκρυπτογράφος γρίφων και εξηγεί: «Εν γένει επιλύω τα
προβλήματα στο σπίτι μου ή οπουδήποτε αλλού μπορώ να καθίσω αναπαυτικά,
καπνίζοντας τα Περάλτα μου και εφαρμόζοντας ως μέθοδο σ’ όλες τις
περιπτώσεις, τη συλλογιστική, την καθαρή και απλή συλλογιστική,
αποφεύγοντας επιμελώς την παρατήρηση ή οτιδήποτε έχει σχέση με τον
εμπειρισμό…» Τρεις έξυπνες whodunit αστυνομικές νουβέλες που αξίζει να
διαβαστούν, όχι μόνο για την αναγνωστική απόλαυση που προσφέρουν, αλλά
και για την ιδιαίτερη αξία τους στην ιστορία της αστυνομικής
λογοτεχνίας, αφού φέρουν την υπογραφή μιας λογοτεχνικής ιδιοφυίας.[...........................................]ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου