ΑΠΟΨΗ: «Ο μόνος δρόμος για τον Αλέξη Τσίπρα είναι να αναλάβει προσωπικά την «εκκαθάριση» της κατάστασης που ο ίδιος δημιούργησε»

 

Ο μόνος δρόμος για τον Αλέξη Τσίπρα

Η υποχρέωση του Τσίπρα να αναλάβει προσωπικά την «εκκαθάριση» της κατάστασης που ο ίδιος δημιούργησε. Δεν είναι θέμα γοήτρου.

ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI

Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος

- 27/10/2024

Προ ημερών στον Πειραιά, αυτός που έφερε τον Στέφανο Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ- και αν δεν τον επέβαλε στην ηγεσία του τουλάχιστον τον διευκόλυνε να την πάρει- μιλούσε για την οικονομία και την ακρίβεια. Ήταν κάτι σαν σεμινάριο και ορατή επίδραση στις πολιτικές εξελίξεις δεν καταγράφηκε.

Την ίδια στιγμή, ότι έχει απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ στο πλευρό του ανθρώπου που τον ανέδειξε στην κυβέρνηση το 2015 - μαζί με κάποιους που μένουν στο κόμμα αλλά εναντίον του- ολοκλήρωσαν την πιο ακραία κομματική διαδικασία: μικρότερα όργανα ακύρωσαν αποφάσεις μεγαλύτερων και απέκλεισαν τον Κασσελάκη από τη διεκδίκηση της ηγεσίας.

Στην ουσία τον πριμοδοτούν: όσοι τον ανέδειξαν στην ηγεσία δικαιούνται να τον επαναξιολογήσουν και η κρίση του να γίνει σεβαστή. Η εποχή της Αριστεράς με της «φωτισμένες πρωτοπορίες» παρήλθε- επί ζημία της..
Στην πράξη έκοψαν τον ΣΥΡΙΖΑ στα δυο: κράτησαν ένα κομμάτι -για να το μοιραστούν κι αυτό αργότερα μεταξύ τους -και εκχώρησαν ένα άλλο στον Κασσελάκη. Ποιο έχει μεγαλύτερη απήχηση, θα φανεί στις επόμενες εκλογές.
Χωρίς να το καταλάβουν οι -φερόμενοι ως – αφοσιωμένοι στον Αλέξη Τσίπρα τον βάζουν μπροστά σε μια υποχρέωση: να αντιμετωπίσει ο ίδιος τον Κασσελάκη.

Αν ο «,ουρανοκατέβατος» εκπροσωπεί τώρα, το απόλυτο κακό , δεν είναι δουλειά του αξιοπρεπούς πλην οριακού Φάμελλου ,του σοβαροφανούς πλέον Πολάκη, του ψιλοφευγάτου Φαραντούρη και του Γκλέτσου της ανδρικής σχολής , να τον αντιμετωπίσουν. Είναι αμφίβολο αν μπορούν κιόλας.

Πολύ περισσότερο δεν είναι δουλειά του Ν. Παππά, ή της ομάδας που με επικεφαλής την Όλγα Γεροβασιλη πρωταγωνιστούν στις μεθοδεύσεις αποκλεισμού του - καθιστώντας τον ΣΥΡΙΖΑ απεχθές σχήμα και εκτιθέμενοι στη συνείδηση της δημοκρατικής κοινής γνώμης. Ποιος θέλει τέτοιες λειτουργίες στα κόμματα;

Η υποχρέωση του Τσίπρα να αναλάβει προσωπικά την «εκκαθάριση» της κατάστασης που ο ίδιος δημιούργησε, δεν είναι θέμα γοήτρου. Υπάρχει ένα πολύ πιο σοβαρό διακύβευμα, πίσω από τις ενδοκομματικές ίντριγκες χαμηλού επιπέδου που κυριαρχούν αυτή την περίοδο:

-Είναι η μόνη κληροδοσία του, προς το κόμμα που εγκατέλειψε - όταν συνετρίβη εκλογικά, πρωτίστως από τη -μη- άσκηση τη ηγεσίας εκ μέρους του και τους κακούς χειρισμούς του απέναντι στις φράξιες και τα «βαρίδια» από το 2018 και εντεύθεν.
Αυτή η κληρονομιά είναι ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και είναι ζωτικής σημασίας για τις πολιτικές εξελίξεις. Ήδη στα χέρια του Παππά, διαπομπεύεται ,ακόμη και από τον Μητσοτάκη, και συρρικνώνεται από τους δημοσκόπους.

Ο πρώην Πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μένει άλλο στο κομματικό ημίφως, για έναν πολύ ορατό λόγο: είναι μόνος που μπορεί να διατηρήσει το πολιτικό και κοινοβουλευτικό μέγεθος που άφησε πίσω του: τον ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο κόμμα.

Αν περιοριστεί , με μια νέα διάσπαση, ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα περάσει στο ΠΑΣΟΚ- ως διαστρέβλωση της λαϊκής ετυμηγορίας του 2023, αλλά με τα προνόμιά του. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει πλεον λόγο ύπαρξης.
Δεν είναι βέβαιοι ότι θα στεναχωρηθούν πολλοί- και ανάμεσα σ αυτούς είναι και κάποιοι Συριζαιοι. Αλλά υπάρχει μια λεπτομέρεια: μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ θα απειληθεί με πολιτική εξαφάνιση και ο Τσίπρας. Η συμμετοχή του στη πολιτική σκηνή θα καταστεί περιθωριακή και αχρείαστη για τη Δημοκρατική παράταξη.

Αν, έστω μετά τις ευρωεκλογές, είχε πάρει πρωτοβουλία δημιουργίας νέου πολιτικού φορέα, μπορούσε να αποχωρήσει από τον «νέο ΣΥΡΙΖΑ» -ακόμη και χωρίς την έδρα του, αλλά με το πολιτικό του κεφάλαιο -και να μετρήσει σε άλλη πίστα την επιρροή του στην Παράταξη. Πλέον μετά τις αρχαιρεσίες στο ΠΑΣΟΚ , άλλος μετράει τη δική του.

Όταν «ορφανά του Αλέξη», απέκλεισαν τον Κασσελάκη με τον τρόπο που το έκαναν- ενώ μπορούσαν να τον νικήσουν με κανονικές κομματικές διαδικασίες, και αν όχι , να σεβαστούν τη βούληση της της κομματικής βάσης τους- στην πραγματικότητα απέκλεισαν και τον Τσίπρα από τις προσβάσεις του στο μέλλον.
Τώρα η μόνη άξια λόγου δραστηριότητα του, δεν είναι να οργανώνει διαλέξεις, αλλά, ως μάχιμος πολιτικός με ειδικό βάρος, να αποδείξει ότι μόνο αυτός μπορεί να νικήσει τον Κασσελάκη, να υπερφαλαγγίσει τον Ανδρουλάκη και να σταθεί απέναντι στον Μητσοτάκη.

Η αφετηρία γι αυτή τη διαδρομή βρίσκεται στον ΣΥΡΙΖΑ- δεν υπάρχουν άλλοι χώροι. Κάτι συζητήσεις του με «τελειωμένους» που ακούγονται ,δεν οδηγούν πουθενά.
Πλέον η μόνη έντιμη επιλογή που του απομένει, είναι να επιδιώξει ο ίδιος προσωπικά την ανάκτηση του κόμματός του από τον Κασσελάκη . Κανείς άλλος δεν μπορεί να το κάνει για λογαριασμό του.
Αν τον κερδίσει, να το διαμορφώσει έτσι ώστε, να μην περάσει η άσκηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον Νίκο Ανδρουλάκη. Με εφόδιο ότι δεν έχει άλλος τα πολιτικά προσόντα να αναμετρηθεί με τη Δεξιά του Μητσοτακη, ή του διάδοχου του. Από εκεί και πέρα, όπερ έδει δειξαι…

Πριν από μια δεκαετία ο Τσίπρας ήταν ο φυσικός επικεφαλής του άξονα Αριστερά- Κεντροαριστερά. Στην πορεία έχασε το φωτοστέφανο από πολιτική διστακτικότητα και εσωκομματική δειλία.
Σήμερα, αφήνει να τον συμπαρασύρουν οι μεθοδεύσεις την ομάδας που – πραγματικά ή δήθεν- εμφανίζονται να δρουν για λογαριασμό του, ευτελίζοντας την πολιτική, τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά, περισσότερο και από όσο θα μπορούσε να το κάνει Κασσελάκης.

Αν δεν τις οργανώνει ο ίδιος, όπως λένε μερικοί, τότε αυτή η ομάδα είναι τα νέα «βαρίδια» του

Η όψιμη ανακάλυψη της «κρυφής γοητεία της γοητείας της μπουρζουαζίας» εκ μέρους του, δεν ανοίγει νέους δρόμους για ένα πολιτικό με τα χαρακτηριστικά του Τσίπρα. Δεν υπάρχουν άλλοι δρόμοι. Αντίθετα τον απαξιώνει στη συνείδηση όσων τον είχαν ακολουθήσει. Τι δεν καταλαβαίνουν οι φίλοι του;

Όπως τα έκανε, το μόνο που του μένει είναι να κατεβεί στα μαρμαρένια αλώνια και να διεκδικήσει ξανά ότι έχει απομείνει από το κόμμα του ο ίδιος έκανε κυβερνώσα δύναμη, αλλά και ο ίδιος αποδυνάμωσε. Για να υπερασπιστεί τουλάχιστον το αξίωμα του επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης, που του ξαναέδωσαν οι πολίτες το 2023.

Αλλιώς, έτσι όπως διαμορφώνεται η πολιτική κατάσταση στη χώρα, ο ρόλος του περιγράφεται από τον στίχο του Καβάφη: «Δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό- έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες, στην κώχη ετούτη τη μικρή, σ’ όλη τη Γη τη χάλασες…».
Μην κρυβόμαστε πείσω από τα Ινστιτούτα μας. Στα 50 του ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει άλλη ευκαιρία, από την προσπάθεια να πιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε τον Ιούνιο του 2023. Διασώζοντας, μεταξύ των άλλων και μια γενιά στελεχών που ανέδειξε ο ίδιος και καταστρέφονται σε ίντριγκες παλαιοκομμουνιστικής πρακτικής της Αριστεράς.

Αν δεν αρπάξει τώρα αυτή την ευκαιρία, απλώς θα περιέλθει σ αυτό που έλεγε, πάλι, ο Αλεξανδρινός: «Σαν έτοιμος από καιρό και σαν γενναίος, αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις»
Μόλις που προλαβαίνει να καταθέσει υποψηφιότητα.