Πέθανε ο υπέροχος Δημήτρης Πολύζος
Ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα της νύχτας της Θεσσαλονίκης μια θρυλική μορφή της νύχτας και της γραφιστικής , ένας αληθινός πρίγκιπας, ένας μπον βιβέρ με τα όλα του δεν είναι πια εδώ. Έφυγε μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο.
Η κηδεία του είναι τη Δευτέρα 14/10 στις 2:15 στα Κοιμητήρια Αναστάσεως του Κυρίου.
Η ζωή του όπως την είχε αφηγηθεί στην parallaxi.
-Πήγα πρώτος στα Λαδάδικα το 1984. Λόγω του φτηνού ενοικίου. Δεν ήθελα να δουλεύω για τον ιδιοκτήτη του ακινήτου. 180 τμ 13000 δραχμές. Δεκαέξι χρόνια σε πλήρη καλλιτεχνικό οργασμό. Έκανα τα πάντα. Ετοίμαζα το setup φωτογράφιζα, έκανα τα πάντα.
-Τη δουλειά μου τη βρήκε ο Παναγιώτης Αρώνης. Φίνος πλασιέ. Πήγαινε στις βιοτεχνίες της Βαλαωρίτου, άνοιγε τις πόρτες έλεγε ένα ανέκδοτο, έπινε ένα καφέ και έκανε δουλειές. Είχα περάσει στους μηχανικούς του ΣΕΚ, των σιδηροδρόμων. Ήμασταν τρία ορφανά αγόρια, η μάνα μου χαιρόταν θα γινόμουν δημόσιος υπάλληλος. Συναντήσαμε τον κ. Αρώνη, μας έβαλε την ιδέα να ακολουθήσω το δρόμο του τυπογράφου πατέρα μου. Δοκίμασε μου είπε να γίνεις μακετίστας. Πρώτος μισθός 11,80 δραχμές τη βδομάδα. Τον τρίτο χρόνο έμαθα ότι ζητούν μακετίστα με 100 δραχμές μεροκάματο. Την πήρα τη δουλειά και έφτασα τις 1200 δραχμές τη βδομάδα. Άλλαξε η ζωή μου. Σήμερα τα ξέρουν όλα. Είναι tiktoker, instagrammer. Πήγαινα σε ένα υπόγειο που έφερνε παλιά περιοδικά, Grazia, Paris Match, Amica. Έκοβα σελίδα-σελίδα. Ένα logo, μια εικόνα. Όλα τα σχεδιάζαμε με το χέρι.
-Γράφω το όγδοο βιβλίο μου. Τα τύπωσα μόνος μου. Βγήκα και τα πούλησα σε γνωστούς και φίλους. Σήμερα το παιχνίδι γίνεται αλλιώς. Διαβάζουν κάτι απίθανες γυναίκες που γράφουν αυτά τα τούβλα. Λέω καμιά φορά θα βάλω μια περούκα, θα βάψω χείλη και θα λανσαριστώ σαν Ροδή Καρέλια. Θα κάνω και παρουσίαση και θα γίνει show. Αφού διαβάζουν μόνο οι γυναίκες. Θα γράψω και γω για αυτές. -Έχω αυτό το αρχαίο κινητό. Μια φορά μου πήρε η κόρη μου ένα καινούργιο. Πήγα μια φορά με τη σκηνή. Το βράδυ έβρεξε. Σχηματίστηκε μια λιμνούλα μόνο γύρω από το κινητό. Χάλασε. Έβγαλα την κάρτα τη σκούπισα, το ‘βαλα σε αυτό το παμπάλαιο, είπα σημαντικό ήταν και συνέχισα.
-Αφέθηκα στη ζωή χωρίς να κάνω μια προσπάθεια να γίνω κάτι. Έμαθα τη γραφιστική, έμαθα τη φωτογραφία, επαγγελματικές δουλειές, τότε δεν είχαμε φωτογράφους στην πόλη. Άρχισα να ψάχνομαι. Το φως, τον τρόπο. Χωρίς σχολή. Προχωρούσα έτσι. Έφτασα σε ένα σημείο να αφεθώ σαν ξυλάκι στο ποτάμι. Σε παίρνει επιπλέεις, βγαίνεις σε μια όχθη. Μια χρονιά αποφάσισα να πάω στα νησιά όλο το καλοκαίρι να φωτογραφίσω καρτ ποστάλ. Πήγα σε έναν του λέω τι θέλεις να βγάλω; Μου έλεγε εκκλησίες, ένας άλλος τοπία ένας άλλο κάτι άλλο. Έβγαζα εκατόν πενήντα χιλιάρικα από κάθε νησί. Μου έβγαζε 5 μήνες καλοκαίρι. Τον Ιούνιο αντίο, επέστρεφα αρχές Οκτώβρη. Σε όλα τα νησιά. Έβγαζα εκατομμύρια.
-Όταν βγήκαν μαζικά γραφίστες από τις σχολές με υπολογιστές κατάλαβα ότι τέλειωσε η δουλειά που ήξερα εγώ. Οι τιμές σκοτώθηκαν. Ένα λογότυπο που παίρναμε 300000 δραχμές γινόταν πια με 3 χιλιάρικα. Τότε μάθαμε ότι ένα μαγαζί, το Λάπις Λάζουλι χρειαζόταν ανακαίνιση. Το μαγαζί δεν δούλευε, έπαιζε λαϊκά. Μας πρότεινε ο ιδιοκτήτης, ο Γιάννης Αργυρόπουλος να το αλλάξουμε και να το αναλάβουμε.
-Αποφασίζουμε να κάνουμε ένα μαγαζί που να παίζει τζαζ ζωντανά. Ο
Σταύρος Μορεσόπουλος ήταν ο νονός. Το βάφτισε Malt n Jazz, γιατί εγώ
έπινα malt ουίσκι και θα παίζαμε τζαζ. 
Επειδή θα έκλεινε το καλοκαίρι
στο ισόγειο αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα μαγαζί για όλο το χρόνο.
Λέμε τι θα το χαρακτηρίζει; Οι μουσικές και το στιλ. Έτσι γεννήθηκε το
Έθνικ το 94-95. Εγώ και ο Νίκος ο Καραδιάκος ήμασταν αυτοί που τα
σκεφτόμασταν. Δεν βάζαμε λεφτά, ιδέες βάζαμε. Ακούγαμε έθνικ μουσικές,
πήγαμε στο Άμστερνταμ καθίσαμε δέκα μέρες αγοράσαμε μεγάλα αντικείμενα
και είπαμε: Θα περνάει το χρόνο 1 εκ. κόσμος και θα δώσει από΄500
δραχμές να πιει ένα εσπρέσο. Υπήρχε πολύ κακία επειδή πηγαίναμε καλά.
Έστελναν ελέγχους, πρόστιμα.
-Μετά κάναμε το καλοκαιρινό και μετά το Its Only στη Βενιζέλου. 
-Τα πράγματα πήγαν μόνα τους.[..........................................................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου