Ένα καυστικό σχόλιο του Θανάση Καρτερού για την αμήχανη στάση των «προεδρικών» μετά την παταγώδη αποτυχία του Κασσελάκη στις Ευρωεκλογές

Ο ΣΥΡΙΖΑ «άντεξε»; Μπράβο, συνεχίστε τα ίδια…

 Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν να αντέξει. Ήταν η μεγάλη ανατροπή, που θεωρήθηκε σχεδόν σίγουρη. Ήταν να μπει μπροστά από το ποσοστό το 2

Θανάσης Καρτερός

avgi.gr 

3–4 λεπτά

---

Προφανώς ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψή του, αλλά δεν είναι και όλοι ικανοποιημένοι, πολύ περισσότερο χαρούμενοι, με το εκλογικό αποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Γιατί η εκτίμηση του Στέφανου Κασσελάκη, που έγινε και εκτίμηση του Εκτελεστικού Γραφείου, ότι «αντέξαμε», δεν λέει σχεδόν τίποτε. Απλώς φωνάζει την πεισματική διάθεση της ηγεσίας του κόμματος να μην αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Και επειδή η πραγματικότητα είναι, όπως ξέρουμε, πεισματάρα, δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο όταν τη συγκαλύπτουν οι αρμόδιοι που πρέπει να την αποκαλύψουν.

Αντέξατε; Μπράβο. Αλλά, πρώτον, η Αριστερά αντέχει πάνω από εκατό χρόνια. Την αντιμετώπισαν πολλές φορές με ανείπωτους διωγμούς και απάνθρωπα μέσα. Διασπάσεις, δυσφήμηση, φυλακές, δολοφονίες χαρακτήρα, δολοφονίες σκέτες. Δεν κατάφεραν να την εξαφανίσουν. Από πού κι ως πού συνεπώς το συγκεκριμένο αποτέλεσμα δικαιολογεί να δηλώνει κανείς ότι ευτυχώς δεν χρειάζεται να απολογηθεί στη βάση του κόμματος; Χρειάζεται και παραχρειάζεται. Με εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους παραπάνω πέρυσι ο Τσίπρας παραιτήθηκε. Τώρα όλα καλά και πάμε ταξίδι στο Σικάγο;

Δεύτερον, τα σοβαρά κόμματα και οι σοβαρές ηγεσίες κρίνονται με βάση τους στόχους που θέτουν. Και στόχος του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν να αντέξει. Ήταν η μεγάλη ανατροπή, που θεωρήθηκε σχεδόν σίγουρη. Ήταν να μπει μπροστά από το ποσοστό το 2. Να προσεγγίσει το κόμμα τουλάχιστον το ποσοστό και τις ψήφους του 2023. Τίποτε από αυτά ούτε καν άγγιξε. Κι έτσι μας προέκυψε το «αντέξαμε». Ξαφνικά και βολικά φούσκωσαν οι αντικειμενικές δυσκολίες. Ανιχνεύτηκαν μέσα στο γκρίζο του αποτελέσματος και κάποιες πιο φωτεινές ενδείξεις. Άρα όλα καλά και… to be continued.

To be continued? Εδώ μπαίνει ένα κρίσιμο ερώτημα. Γιατί σε ζωντανούς πολιτικούς οργανισμούς η εκτίμηση του χθες είναι βάση για το πώς να προχωρήσουν αύριο. Και το «αντέξαμε», για να μην κοροϊδευόμαστε, είναι το διαβατήριο για να μην αλλάξει τίποτε. Είναι όμως αποδεκτό να τεθούν εκτός συζήτησης όσα έγιναν προεκλογικά; Η προσωπική στρατηγική, η ανυπόφορη δόση προσωπικών δεδομένων, η θολούρα του μηνύματος, η Πλεύση, τα πόθεν έσχες, οι ανακολουθίες και οι αντιφάσεις; Μήπως, τέλος πάντων, κάτι πρέπει να αλλάξει για να βγει το κόμμα πάνω από το «αντέξαμε»;

Όποιος λέει όχι, ας στιγματίσει παρέα με τα τρολ τους «αποστάτες» και τους βάρβαρους μέσα στο κόμμα. Αυτοί εξάλλου πάντα ήταν μια κάποια λύσις. Αλλά αν κάτι πρέπει να κρατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ από τη διαδρομή του, είναι η δυνατότητα και η ανάγκη να συζητά χωρίς τον φόβο της απόλυσης και της δυσφήμησης. Διαφορετικά, αντέξατε; Εντάξει, συνεχίστε, αλλά για πολλούς αυτό δεν αντέχεται. Γιατί ξέρουν ότι έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζει το επόμενο λάθος του. Ή, πιο σωστά, το επόμενο «αντέξαμε.