Παύλος Πολάκης: Τοξικότητα
Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Όχι άλλα ινστιτούτα και στρογγυλά τραπέζια προβληματισμού και “βιώσιμης ανάπτυξης”», πυροβόλησε πισώπλατα ο Παύλος Πολάκης.
Όταν ο Αλέξης Τσίπρας ως πρωθυπουργός συνειδητοποίησε πόσο καταστροφική ήταν η ρητορική του Παύλου Πολάκη στο κόμμα του και στην κυβέρνησή του, προσπάθησε να τον καλμάρει με το μαλακό. Μέχρι και βαρκάδα τον πήγε για να τον πείσει να υποσχεθεί ότι θα είναι λιγότερο Πολάκης.
Άδικος κόπος. Ο πρώην δήμαρχος Σφακίων συνέχισε να καθυβρίζει ό,τι έβλεπε να κινείται – ακόμη και εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Έχοντας κρατήσει για τον εαυτό του το μονοπώλιο της ακεραιότητας, της αριστεροσύνης και του λαϊκού ηρωισμού. Τζάμπα μάγκας. Μαζί με τη λογική, την ευπρέπεια και το δημόσιο ύφος, απλώς κατεδάφιζε και την πολιτική προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι νεοδημοκράτες τον πήραν είδηση και κάθε τοσο ο Γεωργιάδης τού πατούσε τον κάλο. Ειδικά όταν ο Μητσοτάκης είχε δυσκολίες, ο Πολάκης του προσέφερε γενναιόδωρα τον τέλειο αποπροσανατολισμό. «Μήπως το κάνει επίτηδες;» άρχισαν να ψιθυρίζουν κάποιοι στην Κουμουνδούρου για την οιονεί προβοκατόρικη αργκό του. «Πάρτε του το πληκτρολόγιο», φέρεται να είπε κάποια στιγμή ο Τσίπρας. Και λοιπόν; Ο Πολάκης και με τα νύχια σε τοίχους θα χάραζε πώς εννοούσε την πολιτική και τη διακυβέρνηση.
Καμιά σχέση με την Αριστερά και ό,τι εκπροσωπούσε με την αψεγάδιαστη δημόσια παρουσία του ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. Καθώς πλησίαζαν οι εκλογες του 2023, ανατίναζε καθημερινά την καμπανιά του Τσίπρα με παρεμβάσεις τυφλού ρεβανσισμού. «Θα ξανάρθουμε και θα είναι αλλιώς», εκτόξευε διαρκώς την παραλλαγή της γνωστής γκεμπελικής ατάκας. Η χαρά του Μητσοτάκη.
Ο Τσίπρας, για να διασώσει το κόμμα του και την κυβέρνησή από τον Πολάκη, του έκοψε – έστω και αργά – τον τσαμπουκά, δείχνοντας τον δρόμο της εξόδου από το ψηφοδέλτιο. Όπως συμβαίνει πάντα με τους κουτσαβάκηδες της πολιτικής αποχαλίνωσης, χαμήλωσε το βλέμμα, ζήτησε συγγνώμη και ο Τσίπρας έφαγε το δόλωμα αμάσητο και τον κράτησε υποψήφιο στη Χανιά. Αλλά το χούι δεν κόβεται…
Ακόμη και την παραμονή των εκλογών φυτίλιασε την εκλογική στρατηγική του κόμματος, με γιακοβίνικες φοβέρες για τιμωρίες και ποινές, αν επέστρεφε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και να ήθελε κάποιος να ψηφίσει, τον κόλαζε ο Πολάκης. Όταν επήλθε το μοιραίο, ο πρωτος που στράφηκε κατά του Τσίπρα, ήταν ο Πολάκης. Και έναν χρόνο από τότε συνεχίζει. Χωρίς συναίσθηση των πραγμάτων και με μηδενικό αίσθημα σεβασμού και ευγνωμοσύνης στον πρώην αρχηγό του, επιχείρησε να σπιλώσει την εκδήλωση που θεμελιώνει την αντίληψη που επιχειρεί να μεταδώσει ο Τσίπρας για το μέλλον – και να μειώσει την απήχηση του συνεδρίου του.
«Όχι άλλα ινστιτούτα και στρογγυλά τραπέζια προβληματισμού και “βιώσιμης ανάπτυξης”», πυροβόλησε πισώπλατα, μια διεθνή συνάντηση που κανείς άλλος από αυτό το κόμμα δεν θα μπορούσε να οργανώσει. Δεν έχει σημασία αν απλώς διατυπώνει την υστέρηση των αντιλήψεών του για την πολιτική και τις εξελίξεις ή αν υποκινήθηκε από το κλίμα που διαμορφώνεται στην Κουμουνδούρου αυτή την εποχή κατά του Τσίπρα.
Η ουσία είναι ότι η τοξικότητα παραμένει ως ενεργή συνιστώσα και – στον μετά Τσίπρα – ΣΥΡΙΖΑ.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου