Αυτή θα είναι η νέα Πλατεία Αριστοτέλους
Μια πλατεία στην οποία ο χαρακτήρας της, ως ανοιχτός ενιαίος δημόσιος χώρος, διατηρείται, αλλά ταυτόχρονα γίνεται πιο φιλικός για τους πολίτες στη διάρκεια υψηλών θερμοκρασιών με την προσθήκη ενός συστήματος εκτοξευτήρων υδατονέφωσης – δροσισμού.
Σε όλο το μήκος της οδού Αριστοτέλους αλλά και περιμετρικά της πλατείας προστίθεται υψηλή και χαμηλή βλάστηση, με το κεντρικό τμήμα της ελεύθερο. Για να καταλήξει σε μια ανανεωμένη πλατεία επί της οδού Εγνατίας, που μετατρέπεται σε έναν αστικό κήπο με δέντρα στο κέντρο της.
Τα σχέδια δημοσιεύει με άρθρο της η Καθημερινή.
Επτά μήνες μετά την υποβολή της οριστικής μελέτης στον Δήμο
Θεσσαλονίκης από την ομάδα που επικράτησε στον διεθνή διαγωνισμό του
2021, τα σχέδια για την ανάπλαση της σημαντικότερης πλατείας και
πεζοδρόμου της Θεσσαλονίκης λαμβάνουν πλέον την οριστική μορφή τους.
Προηγήθηκε μια διαδικασία συζήτησης και υποβολής παρατηρήσεων από τον
δήμο και τις άλλες συναρμόδιες υπηρεσίες, μέσα από την οποία, όπως
είθισται σε αυτές τις περιπτώσεις, δόθηκαν κατευθύνσεις για επιμέρους
τροποποιήσεις στην αρχική πρόταση χωρίς να αλλοιώνεται ο χαρακτήρας της.
Οι σημαντικότερες αλλαγές αφορούν το είδος και τη θέση των δέντρων, αλλά και την αύξηση των επιφανειών χαμηλής βλάστησης (παρτέρια) τόσο στον άξονα όσο και στην πλατεία Αριστοτέλους.
Κεντρικό στοιχείο στην πρόταση παραμένει μια μεγάλη επιφάνεια (διαστάσεων 57×19 μέτρων) στην καρδιά της πλατείας. «Η πλατεία Αριστοτέλους είναι σημαντικό να παραμείνει κενή, ανοιχτή, ως αστικός δημόσιος χώρος. Αυτό που προτείναμε ήταν σε τμήμα της επιφανείας της να υπάρχουν πίδακες που εκτοξεύουν όχι νερό αλλά υδρατμούς, δημιουργώντας ένα δροσερό νεφέλωμα», εξηγούν οι μελετήτριες Αριάδνη Βοζάνη, καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής στο ΕΜΠ, και η Εβίτα Φανού, υποψήφια διδάκτωρ Αρχιτεκτονικής στο ΕΜΠ. «Το σύστημα αυτό προτείνεται να λειτουργεί ελεγχόμενα κατά τους θερινούς μήνες, βελτιώνοντας το μικροκλίμα. Παράλληλα δημιουργεί έναν πόλο έλξης παιχνιδιού σε μια “ανακλαστική” επιφάνεια, που όταν λειτουργεί καθρεφτίζει τμήμα των κτιρίων που περιβάλλουν την πλατεία».
Η επιφάνεια αυτή διαχωρίζεται από την υπόλοιπη πλατεία με διαφορετικό υλικό δαπεδόστρωσης (χυτό σκυρόδεμα). Στο υψηλότερο σημείο της πλατείας, σε απόσταση 12 μέτρων από τον δρόμο δημιουργούνται τρία πλατύσκαλα, που μπορούν να λειτουργήσουν και ως χώρος ανάπαυσης. Η διαφορά στάθμης «σβήνει» σταδιακά λόγω της φυσικής κλίσης της πλατείας. Τους αρχιτέκτονες απασχόλησε και η συντήρηση, οι πιθανοί βανδαλισμοί και βλάβες στο σύστημα εκτόξευσης υδρατμών, γι’ αυτό υπέδειξαν την πιο ανθεκτική τεχνολογία.
Η περιοχή του κεντρικού τμήματος μπορεί να εξακολουθήσει να λειτουργεί ως χώρος εκδηλώσεων (προφανώς όχι με σταθερές κατασκευές, αλλά στηριζόμενες σε έρμα). Δίνεται ωστόσο η δυνατότητα αγκυρώσεων κατασκευών σε δύο σημεία (στο «πέταλο» για το χριστουγεννιάτικο δέντρο και νότια της επιφάνειας υδατονέφωσης) με κρυφές εγκαταστάσεις σε φρεάτια.
Αντιθέτως, η πλατεία επί της Εγνατίας (στο άλλο άκρο της περιοχής
ανάπλασης) μετατρέπεται σε έναν αστικό κήπο. Οι φοίνικες που είχαν
αρχικά επιλεγεί αντικαταστάθηκαν από προύνους (καλλωπιστκές δαμασκηνιές) λόγω μεγαλύτερης
ανθεκτικότητας σε χαμηλές θερμοκρασίες, ενώ ενσωματώθηκε και ένα
γραμμικό στοιχείο νερού. 
Η στροφή λεωφορείων που γίνεται σήμερα εκεί θα
μεταφερθεί σε άλλο σημείο με τη σύμφωνη γνώμη του δήμου. [..............................................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου