ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΦΩΤΑ Σ΄ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ : Πώς και γιατί " Ο Άνεμος" (Le Vent) του αλησμόνητου μπαλαντοποιού Georges Brassens έγινε "Τα Μεγάλα Σ' Αγαπώ" (Le Vent) του Σταύρου Σαλαμπασόπουλου ελέω του στιχουργού(;) Νίκου Μωραΐτη;

 Με ποιο δικαίωμα ο στιχουργός Νίκος Μωραΐτης αγνόησε παντελώς τους στίχους του Μπρασέν και έγραψε ένα στερεοτυπικό ερωτοτράγουδο αλά γκρέκα;

 

Le Vent

Si, par hasard
Sur l'Pont des Arts
Tu croises le vent, le vent fripon
Prudenc', prends garde à ton jupon
Si, par hasard
Sur l'Pont des Arts
Tu croises le vent, le vent maraud
Prudent, prends garde à ton chapeau

Les jean-foutre et les gens probes
Médis'nt du vent furibond
Qui rebrouss' les bois, détrouss' les toits, retrouss' les robes
Des jean-foutre et des gens probes
Le vent, je vous en réponds
S'en soucie, et c'est justic', comm' de colin-tampon

Si, par hasard
Sur l'Pont des Arts
Tu croises le vent, le vent fripon
Prudenc', prends garde à ton jupon
Si, par hasard
Sur l'Pont des Arts
Tu croises le vent, le vent maraud
Prudent, prends garde à ton chapeau

 

Bien sûr, si l'on ne se fonde
Que sur ce qui saute aux yeux
Le vent semble une brut' raffolant de nuire à tout l'monde
Mais une attention profonde
Prouv' que c'est chez les fâcheux
Qu'il préfèr' choisir les victimes de ses petits jeux

Si, par hasard
Sur l'Pont des Arts
Tu croises le vent, le vent fripon
Prudenc', prends garde à ton jupon
Si, par hasard
Sur l'Pont des Arts
Tu croises le vent, le vent maraud
Prudent, prends garde à ton chapeau **************************** «Τα μεγάλα σ’ αγαπώ»
(Ελ. στίχοι: Νίκος Μωραϊτης)
 
Είναι βροχή
είναι φωτιά
απ’ το βουνό, απ’ την πηγή
ως τη μεγάλη σου καρδιά
 
Είναι η γη
που όπως γυρνά
γυρνάς κι εσύ πλευρό
μες στη μεγάλη μου αγκαλιά
 
Πώς να πω αυτό που είναι
πώς να πω πως σ’ αγαπώ
τόσο ειπωμένη λέξη τι να βάλω εγώ
Τι να βάλω μαγικό
να μην σ’ το ‘χουν πει
τα μεγάλα σ’ αγαπώ
πλέουν στη σιωπή
 
 
 
Με τον νοτιά
με τον καιρό
απ’ τα λιμάνια τα αλμυρά
ως τον δικό σου το λαιμό
 
Δύο πανιά
εσύ κι εγώ
Το άσπρο που κυλά
μέσα στου χρόνου το νερό
 
 
Πώς να πω αυτό που είναι
πώς να πω πως σ’ αγαπώ
τόσο ειπωμένη λέξη
τι να βάλω εγώ
Τι να βάλω μαγικό να μην σ’ το ‘χουν πει
τα μεγάλα σ’ αγαπώ
πλέουν στη σιωπή
 
 
Είναι βροχή
είναι φωτιά
απ’ το βουνό, απ’ την πηγή
ως τη μεγάλη σου καρδιά
 
Είναι η γη
που όπως γυρνά γυρνάς κι εσύ πλευρό
μες στη μεγάλη μου αγκαλιά.