Τζούλιο Ασάνζ : η απελευθέρωση ενός αθώου, βασανισμένου ανθρώπου μας χαροποιεί. Αλλά το γεγονός ότι εξαναγκάζεται να δηλώσει ένοχος για να αποφυλακιστεί, είναι διεθνής ντροπή και ωρολογιακή βόμβα στην ανεξάρτητη ερευνητική δημοσιογραφία.

 

 Ασάνζ, κατασκοπεία και υποκρισία

Στέλιος Κούλογλου

tvxs.gr 

5–6 λεπτά

---

Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Tvxs.gr

Aν δεν γίνει καμία στραβή στο τέλος, το 12χρονο μαρτύριο του Τζούλιαν Ασάνζ θα τελειώσει αύριο, σε ένα δικαστήριο μιας μακρινής αμερικανικής κτήσης. Το έγκλημα του; Αποκάλυψε την αλήθεια. Η συμφωνία για την απελευθέρωσή του; Θανάσιμος κίνδυνος για τη διεθνή δημοσιογραφία. Και η όλη υπόθεση, ένα κοκτέιλ ασυδοσίας και υποκρισίας, ακόμη και από διεθνή ΜΜΕ που τώρα φωνάζουν «ελεύθερος».

Το ξέρω από πρώτο χέρι. Το 2019 προέδρευα ατύπως της κριτικής επιτροπής που θα απένειμε το ευρω-βραβείο για την ελευθερία του τύπου και τους μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος.

Το βραβείο είχε θεσπισθεί στην ομάδα της Αριστεράς με δική μου πρωτοβουλία, στο όνομα της δολοφονημένης δημοσιογράφου Δάφνης Καρουάνα Γκαλίθια. Μετεξελίχθηκε στο δημοσιογραφικό βραβείο που απονέμει ετησίως ολόκληρο το Ευρωκοινοβούλιο.

Διαβάστε επίσης: Τζούλιαν Ασάνζ / Αποφυλακίστηκε ο ιδρυτής των WikiLeaks μετά από συμφωνία περί ομολογίας ενοχής

Στην κριτική επιτροπή συμμετείχαν 3 ευρωβουλευτές και τέσσερις εκπρόσωποι οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα και δημοσιογράφοι από διεθνή ΜΜΕ. Μεταξύ των τελευταίων, ήταν και μια δημοσιογράφος του βρετανικού Guardian.

Οταν υποβλήθηκε η πρόταση βράβευσης του Τζούλιαν Ασάνζ (οι πολίτες είχαν επίσης δυνατότητα υποβολής) η δημοσιογράφος του Guardian αντέδρασε, γιατί όπως μας είπε «κινδύνευε να έχει σοβαρό πρόβλημα ή και να απολυθεί» από την εφημερίδα της.

Της είπαμε ότι θα μπορούσε να μειοψηφήσει κατά της βράβευσης Ασάνζ, αλλά δεν ήταν αρκετό: και μόνο η συμμετοχή σε μία επιτροπή που θα τον βράβευε, αρκούσε-υποστήριξε- για να της προκαλέσει σοβαρά προβλήματα.

Διαβάστε επίσης: Στον Τζούλιαν Ασάνζ το βραβείο της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για τους whistleblowers

Τελικώς παραιτήθηκε από την Επιτροπή, που φυσικά βράβευσε τον Τζούλιαν. Αλλά το περιστατικό δείχνει πόσο λίγο αρεστός ήταν ο ιδρυτής των Wikileaks ακόμη και για το φιλελεύθερο τμήμα της διεθνούς δημοσιογραφίας.

Βασικά του καταλόγιζαν ότι το 2016 είχε δώσει στη δημοσιότητα mails του Δημοκρατικού Κόμματος, προκαλώντας πρόβλημα στη Χίλαρι Κλίντον, που ήταν τότε αντίπαλος του Ντόναλντ Τραμπ για την προεδρία των ΗΠΑ. Υποτίθεται ότι η αποκάλυψη των mails θα ευνοούσε τον τελευταίο. Αλλά δεν ήταν μέρος της δημοσιογραφικής αποστολής των wikileaks;

Σε κάθε περίπτωση, η υπόθεση Ασάνζ και η άδικη πενταετής φυλάκισή του στα βρετανικά μπουντρούμια «θάφτηκε» για χρόνια από τον φιλελεύθερο τύπο. Μάταια προσπαθούσαμε να ευαισθητοποιήσουμε τα μεγάλα διεθνή μέσα. Τις διαδοχικές δίκες του στο Λονδίνο, τις καλύπταμε μόνο αριστεροί δημοσιογράφοι, ευρωβουλευτές και ακτιβιστές.

Διαβάστε επίσης: Κούλογλου προς Επίτροπο Γιούροβα: στέλνετε τον Ασάνζ να σαπίσει στις φυλακές

Και να σκεφτεί κανείς ότι προηγουμένως, στις μεγάλες αποκαλύψεις για τα εγκλήματα πολέμου του αμερικανικού στρατού στο Ιρακ, ο Ασάνζ είχε συνεργαστεί στενά με τους New York Times,τον Guardian, το Spiegel, τη Le Monde, την El País, τους Times του Λονδίνου και άλλα μέσα που μετέπειτα αγνόησαν τον Γολγοθά του.

Μήπως άραγε δεν υπήρχε υλικό για ρεπορτάζ; Γράφουν οι σημερινοί New York Times:  «Ο κ. Ασάνζ ήταν κλεισμένος σε ένα κελί για 23 ώρες την ημέρα, έτρωγε τα γεύματά του μόνος και του επιτρεπόταν μόνο μία ώρα την ημέρα για άσκηση στην αυλή της φυλακής, σύμφωνα με μια περιγραφή που δημοσιεύθηκε φέτος στο The Nation». Γιατί μόνο σε ένα αριστερό αμερικανικό περιοδικό και όχι στην πανίσχυρη εφημερίδα της Νέας Υόρκης;

Η υπόθεση Ασάνζ θα έπρεπε να είχε ξεσηκώσει κάθε ΜΜΕ που σέβεται τον εαυτό και την αποστολή του. Γιατί ένας δημοσιογράφος, πολίτης άλλης χώρας (ο Ασάνζ είναι Αυστραλός πολίτης)  κατηγορείται για κατασκοπεία από μία άλλη για τις αποκαλύψεις του. Το ίδιο δεν μπορεί πλέον να κάνει η κινεζική ηγεσία, ο Ερντογάν, ο Πούτιν, ο Νετανιάχου, κάθε δικτατορίσκος που δεν του αρέσει ένα ρεπορτάζ;

Βεβαίως η απελευθέρωση ενός αθώου, βασανισμένου ανθρώπου μας χαροποιεί. Αλλά το γεγονός ότι εξαναγκάζεται να δηλώσει ένοχος για να αποφυλακιστεί, είναι διεθνής ντροπή και ωρολογιακή βόμβα στην ανεξάρτητη ερευνητική δημοσιογραφία. Και αν ο Μπάιντεν, ενόψει των εκλογών του Νοεμβρίου,  δεν προσπαθούσε να συσπειρώσει ό,τι μπορεί από το -απογοητευμένο λόγω Γάζας- τμήμα  των προοδευτικών ψηφοφόρων του; θα συνέχιζε το δράμα;

Πάλι οι σημερινοί New York Times, για την επικείμενη καταδίκη του Ασάνζ, που θα βγει επειδή έχει εκτίσει ήδη 5 χρόνια:

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν τώρα, για πρώτη φορά στην 100ετή και πλέον ιστορία του νόμου περί κατασκοπείας, επιτύχει καταδίκη για βασικές δημοσιογραφικές πράξεις”, δήλωσε ο David Greene, διευθυντής του Electronic Frontier Foundation Civil Liberties, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού που επικεντρώνεται σε θέματα ελευθερίας τύπου. ..Αυτές οι κατηγορίες δεν θα έπρεπε ποτέ να είχαν απαγγελθεί».

Συμπληρώνει ο σημερινός Guardian:

«Έτσι, αν και ο ιδρυτής του WikiLeaks αναμένεται να βγει ελεύθερος από το περιφερειακό δικαστήριο των ΗΠΑ μετά την ακροαματική διαδικασία της Τετάρτης, ο νόμος περί κατασκοπείας θα εξακολουθεί να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια των δημοσιογράφων που ασχολούνται με θέματα εθνικής ασφάλειας, όχι μόνο στις ΗΠΑ».

Λίγο αργά δεν το καταλάβατε;