Η Γαλλίδα ηθοποιός Anouk Aimée (Ανούκ Εμέ), πέθανε σήμερα στο Παρίσι σε ηλικία 92 ετών, όπως ανακοίνωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο καλλιτεχνικός πράκτοράς της.
Ήταν πρωταγωνίστρια των ταινιών “Ένας άνδρας και μια γυναίκα”, “Λόλα” και “Ντόλτσε Βίτα”. Η ηθοποιός «έφυγε από τη ζωή σήμερα το πρωί», δήλωσε ο καλλιτεχνικός πράκτορας Σεμπαστιάν Περολά του πρακτορείου TimeArt.
Η Μανουέλα Παπατάκη, η κόρη της Ανουκ Εμέ και του σκηνοθέτη και σεναριογράφου Νίκου Παπατάκη, γνωστοποίησε το θάνατό της με μία ανάρτηση εκφράζοντας την “απέραντη θλίψη” της στο λογαριασμό της στο Instagram.
Ποια ήταν η σπουδαία ηθοποιός Anouk Aimée
Η Γαλλίδα ηθοποιός Anouk Aimée εμφανίσθηκε σε 70 κινηματογραφικές ταινίες από το 1947, έχοντας πραγματοποιήσει το ξεκίνημα της καριέρας της από την ηλικία των 14 ετών.
Στα πρώτα της βήματα σπούδασε υποκριτική και χορό. Αν και τα περισσότερα έργα στα οποία πρωταγωνίστησε ή συμμετείχε ήταν γαλλικά, εντούτοις έλαβε επίσης μέρος και σε ταινίες που γυρίστηκαν σε Ισπανία, Μεγάλη Βρετανία, Ιταλία και Γερμανία, αλλά και στην Αμερική.
Μεταξύ των γνωστότερων ταινιών της περιλαμβάνεται το “Ντόλτσε Βίτα” του Φεντερίκο Φελίνι (1960), μετά από το οποίο η Εμέ θεωρήθηκε ένα “ανερχόμενο, εκπληκτικό αστέρι” στον κόσμο του κινηματογραφικού θεάματος.
Ακολούθησαν τα έργα “Λόλα, η γυναίκα της ακολασίας” (1961) του Ζακ Ντεμί, το “8½” του Φελίνι (1963), “Η τραγωδία ενός γελοίου ανθρώπου” (1981) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι και το “Πρετ-α-πορτέ” του Ρόμπερτ Άλτμαν (1994). Χάρις στην ερμηνεία της στην ταινία “Ένας άντρας και μια γυναίκα” (1966), η οποία τιμήθηκε με βραβείο Όσκαρ, κατέκτησε την παγκόσμια αναγνώριση.
Εκτός από το ταλέντο της ξεχώριζε και για την ομορφιά της και θεωρείται μια από τους 100 πιο ελκυστικούς ηθοποιούς στην ιστορία του κινηματογράφου, σύμφωνα με μια δημοσκόπηση του 1995 που διενέργησε το περιοδικό Empire. Το πρότυπο που ενσάρκωνε στις ταινίες ήταν εκείνο της “μοιραίας γυναίκας”, με μελαγχολική αύρα.
Στα ’60ς, το περιοδικό Life έγραψε ότι “μετά από κάθε ταινία, η αινιγματική ομορφιά της ενισχύεται στη μνήμη του κοινού” και την αποκάλεσε ως την ομορφότερη κάτοικο της “Αριστερής Όχθης” του Σηκουάνα, εννοώντας ότι οι ρόλοι που απέδιδε είχαν σοβαρό καλλιτεχνικό εκτόπισμα.
1970 / Ο γάμος του ηθοποιού Albert Finney με την Anouk Aimee
*********************************
Ένας άντρας και μια γυναίκα - Βικιπαίδεια
Ένας άντρας και μια γυναίκα - Βικιπαίδεια 
This is Classic: Ένας Άντρας και Μία Γυναίκα (1966)
1966: Ο Γάλλος σκηνοθέτης Claude Lelouch (διαπιστευμένος ήδη ως φωτογράφος αλλά και στον χώρο της διαφήμισης ) αποφασίζει να καταστήσει αξέχαστη κινηματογραφικά την ιστορία ενός άντρα και μιας γυναίκας. Θα πάρει φαινομενικά μια ανάλαφρη ρομαντική ιστορία και με το ιδιαίτερο στυλιστικά και χρωματικά σκηνοθετικό του ταλέντο, θα την μετατρέψει στην πιο δύσκολη ερωτική ιστορία που μπορεί να εξελιχθεί. Σαν ένα ποίημα που κυλάει γοργά αλλά κορυφώνεται σε κάθε στίχο του, η ταινία του κατάφερε να δημιουργήσει ουρές στους κινηματογράφους, να φέρει δάκρυα στα μάτια των θεατών και να γνωρίσει καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία. Ένας απο τους πιο ρομαντικούς Χρυσούς Φοίνικες του Φεστιβάλ Καννών και ένα απο τα ομορφότερα κινηματογραφικά ζευγάρια της 7ης Τέχνης: Ένας Άντρας, Μια Γυναίκα (Un Homme et une Femme).
Ένας οδηγός αγώνων και μια βοηθός παραγωγής ταινιών, συναντιούνται τυχαία στο σχολείο των παιδιών τους. Η έλξη είναι αμοιβαία, είναι και οι δύο πανέμορφοι αλλά και οι δύο έχουν χάσει τους συντρόφους τους. Το παρελθόν και το δυσβάσταχτο παρόν θα στέκονται συνέχεια εμπόδιο για να παραμείνουν ευτυχισμένοι μαζί. Θα επιδοθούν και οι δύο στο κυνήγι της αγάπης και θα παραδοθούν στην ευτυχία αλλά οι αναμνήσεις του έγγαμου βίου είναι εκεί και βαραίνουν. Από το πρώτο πλάνο των ηθοποιών μέχρι και το τελευταίο, η εμμονή του Lelouch είναι μία. Να μας κάνει να αισθανθούμε την χημεία και την αγάπη μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών του. Με δύο απόλυτα sexy και στυλάτους ηθοποιούς, την Anouk Aimee και τον Jean-Louis Trintignant να γεμίζουν τα πλάνα με τα υπέροχα πρόσωπα τους και τους ακόμα και τότε ζεν διαλόγους τους.
Σαν ένας αφαιρετικός πίνακας ζωγραφικής, άλλοτε έγχρωμο και άλλοτε ασπρόμαυρο, πλάνα με έντονο μπλε και άλλα με έντονη σέπια που οδηγούν όλα στο ίδιο μήνυμα. Την αγάπη και το ακατόρθωτο της. Πολλοί μίλησαν για επιτηδευμένο σινεμά. Μα πως αλλιώς να μιλήσεις κινηματογραφικά για την αγάπη και για την ψυχολογία των συγκεκριμένων χαρακτήρων αν όχι επιτηδευμένα ; O Lelouch ήξερε οτι δεν άνηκε στο κίνημα της νουβέλ βαγκ , όμως έχτιζε το δικό του εντελώς κινηματογραφικό ύφος. Και όλα αυτά απέκτησαν ύψιστη σημασία με το μουσικό θέμα του Francis Lai , που έγινε-όχι τυχαία- το soundtrack του απόλυτου ρομαντισμού.
Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ Καννών του 1966,
πληθώρα βραβείων και η επιτυχία συνεχίστηκε με την Αμερικανική Ακαδημία
Κινηματογράφου να προτείνει την ταινία για τέσσερα βραβεία Oscar-Σκηνοθεσίας,
Α’ Γυναικείου ρόλου, Ξενόγλωσσης Ταινίας και Σεναρίου-και να αποσπάει
τα δύο τελευταία. Πενήντα χρόνια μετά, το Ένας Άνδρας, Μια Γυναίκα
φαντάζει σαν όαση αγάπης και ομορφιάς μέσα στην κινηματογραφική ιστορία.
Ένα υπόδειγμα Γαλλικού ρομαντικού σινεμά, στον αντίποδα του amour fou
και στην έκφραση αληθινών συναισθημάτων, προσπάθειας για ευτυχία
,απαλλαγμένη από τα βαρίδια της σύγχρονης εποχής, του facebook και των
social media.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου