«Έχω πει μερικές φορές στον εαυτό μου ότι αν υπήρχε μία μόνο πινακίδα στην είσοδο κάθε εκκλησίας που να απαγόρευε την είσοδο σε οποιονδήποτε με εισόδημα πάνω από ένα συγκεκριμένο ποσό , θα γινόμουν αμέσως χριστιανή» . Σιμόν Βέιλ, Γαλλίδα φιλόσοφος και πολιτική ακτιβίστρια (1909-1943)
Με πρόσχημα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δεν τα κατάφερε να ξαναγίνει κυβέρνηση,
οι επιτελείς εντός και εκτός είδαν την ευκαιρία να τον πετάξουν, να τον
αλλάξουν (...)
Δεν θυμάμαι ποτέ τέτοια προσπάθεια πολιτικής
αυτοκτονίας, ποτέ τέτοια προσπάθεια εξωθεσμικής παρέμβασης. Δεν έχει
προηγούμενο τέτοια απόπειρα εκφυλισμού μιας ιστορικής παράταξης της
Αριστεράς, όπως αυτή που συντελείται τις τελευταίες είκοσι μέρες.
Μεθοδευμένα,
με σχέδιο και επιτελεία φανερά και κρυφά επιδιώκεται η ανήκεστος βλάβη
της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς αν οι φίλοι, τα μέλη και
όσοι θα ψηφίσουν στις επικείμενες εσωκομματικές εκλογές υποκύψουν σε
σχέδια ομάδων εντός και εκτός χώρου.
Η αποϊδεολογικοποίηση της
Αριστεράς, η άμεση αντικατάστασή της με ένα άοσμο και άχρωμο σχήμα που
θα ενδύεται έννοιες και όρους όπως εκσυγχρονισμός, ανασυγκρότηση,
επανεκκίνηση και θα έχει μοναδικό στόχο τον άνευ όρων κυβερνητισμό είναι
ένα παλιό σχέδιο, που απέτυχε παταγωδώς στο παρελθόν εν τη γενέσει του.
Με
πρόσχημα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δεν τα κατάφερε να ξαναγίνει κυβέρνηση, οι
επιτελείς εντός και εκτός είδαν την ευκαιρία να τον πετάξουν, να τον
αλλάξουν, να τον μεταλλάξουν σε ένα δημοκρατικό κόμμα που θα τους χωράει
όλους. Και τους μεσαίους, και τους πλούσιους, και τους
(αυτοδημιούργητους) εφοπλιστές. Και σκέφτηκαν και τον κατάλληλο αρχηγό
να νικήσει τον Μητσοτάκη. Έναν που θα είναι εξίσου νεοφιλελεύθερος με
τον Μητσοτάκη, θα τον ανταγωνίζεται επάξια στην προφορά της αγγλικής και
βέβαια ο δικός μας θα είναι καλύτερος, γιατί ο πρωθυπουργός τα βρήκε
όλα έτοιμα - όνομα, σπουδές, καριέρα, χρήμα. Δεν είναι αυτοδημιούργητος,
όπως ο δικός μας.
Ας σοβαρευτούμε όμως. Θυμάμαι πολύ καλά την
πορεία αυτής της Αριστεράς που ξεκίνησε με ένα προικοσύμφωνο (αμοιβαίου
συμφέροντος) το μακρινό 1988 μεταξύ ΚΚΕ και ΕΑΡ, έζησε για χρόνια μεταξύ
φθοράς και εξαφάνισης, χαμογελώντας επανειλημμένα μπροστά στην
καρμανιόλα του 3%. Αλλά ποτέ και για κανέναν λόγο δεν εγκατέλειψε
αξιακούς κώδικες - της Αριστεράς, των κινημάτων, της Οικολογίας, του
φεμινισμού. Υπερασπίστηκε κάθε αδύναμο, κάθε κατατρεγμένο, ανθρώπους που
εκπροσωπούσαν άλλες, συγγενείς ιδεολογίες και βρέθηκαν κατηγορούμενοι
στο στόμα του λύκου. Ζήσαμε συντρόφους-ηγέτες, όπως ο Λεωνίδας Κύρκος, ο
Χαρίλαος Φλωράκης, ο Γιάννης Μπανιάς, ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, ο
Φιλίνης, ο Γιάνναρος, ο Αλαβάνος και τόσους άλλους. Ζήσαμε ήττες μικρές
και μεγάλες αλλά και ανεπανάληπτες νίκες, χαρές και πάλι λύπες και
ανατροπές, με επικεφαλής τον φυσικό ηγέτη του χώρου, τον Αλέξη Τσίπρα.
Πέτυχε και πετύχαμε με μια σειρά εξαιρετικών στελεχών -που σήμερα, μετά
την αποχώρησή του από την προεδρία, θέτουν υποψηφιότητα για τη θέση του
προέδρου- πρωτοφανείς νίκες και είναι βέβαιο ότι όλοι μαζί θα
συνεχίσουμε να γράφουμε και άλλες σημαντικές σελίδες στην πλούσια
ιστορία της δικής μας Αριστεράς. Με όλους τσακωθήκαμε σε συνέδρια,
αντιπαρατεθήκαμε πολιτικά, γίναμε από δυο χωριά. Ποτέ δεν εγκαταλείψαμε
και ποτέ δεν επιτρέψαμε σε περαστικούς, ουρανοκατέβατους, σε αστείες
ομάδες και ομαδούλες να σβήσουν αυτόν τον πολιτικό χώρο πετώντας στα
σκουπίδια όχι μόνο την ιστορία του, αλλά κυρίως το παρόν και το μέλλον
του.
Someone, upon that wall Is just gonna spend the night with my girl That's what I'm talkin' about That's why I'm gonna play this shout The wall between Reality and fantasy Is Sometimes so small And not so tall I've looked into your eyes And it should make me feel so bright, satisfied The only thing I've learned Is just to fall, and fall, and fall! The wall between Reality and fantasy Is Sometimes so small And not so tall Have you ever seen the shame in life, Smell of deadly colours in your sigh Sometimes our life is strange And it seems you gotta do it all by yourself To arrange Sensations never felt That's why my soul I'll never sell The wall between Reality and fantasy Is Sometimes so small And not so tall
Το 73% του πληθυσμού της Γαλλίας δηλώνει ότι καταναλώνει βιολογικά
προϊόντα τουλάχιστον μία φορά τον μήνα, παρά το γεγονός ότι οι τιμές
τους είναι υψηλές
Σε μια πόλη της Ανατολικής Γαλλίας τα
καπρίτσια της κτηματαγοράς έφεραν μια αλυσίδα βιολογικών προϊόντων
ακριβώς δίπλα σε ένα εκπτωτικό σούπερ μάρκετ. Είναι δύο εντελώς
διαφορετικοί κόσμοι: Ο ένας έχει ποιότητα και οικολογική συνείδηση, ο
άλλος προσφέρει φθηνή βιομηχανοποιημένη τροφή. Όμως από το ρεπορτάζ
προκύπτει πως, τελικά, πρόκειται για δύο επιχειρήσεις προσανατολισμένες
στην κερδοφορία, που απλώς απευθύνονται σε διαφορετική πελατεία.
Ο
βόρειος άνεμος κάνει τις φιλύρες να ανασαλεύουν στη λεωφόρο
Costa-de-Βauregard, που οδηγεί προς το κέντρο της πόλης του Chambéry . (1)
Ο συγκεκριμένος οδικός άξονας χωρίζει την πεδιάδα του Μπισί, που έχει
μετατραπεί σε ζώνη εμπορικών δραστηριοτήτων, από τους γειτονικούς
λόφους, όπου έχει επεκταθεί ο οικιστικός ιστός. Η βιομηχανία, που
παλαιότερα κυριαρχούσε εδώ, εκδιώχθηκε μακρύτερα -όταν δεν μεταφέρθηκε
στο εξωτερικό- και τώρα στις εγκαταστάσεις της στεγάζονται εμπορικά
καταστήματα. Όπως συμβαίνει με μια παλιά ζυθοποιία, που πλέον φιλοξενεί
δίπλα-δίπλα ένα κατάστημα της αλυσίδας βιολογικών προϊόντων Biocoop και
ένα εκπτωτικό σούπερ μάρκετ Aldi.
Οι χώροι πάρκινγκ των δύο
επιχειρήσεων είναι και αυτοί συνεχόμενοι. Πέντε ποδήλατα είναι δεμένα
στις ειδικές μεταλλικές θέσεις μπροστά από την επενδυμένη με ξύλο
πρόσοψη του καταστήματος βιολογικών προϊόντων. Στην είσοδό του μια
πινακίδα υπενθυμίζει τη δέσμευση της αλυσίδας να «ανακυκλώνει το 100%
των αποβλήτων που δημιουργούνται από τη δραστηριότητα του καταστήματος».
Μια μικρή αφίσα διαφημίζει την άφιξη φρέσκιας γύρης, τοπικής παραγωγής.
Μόλις διαβείς την είσοδο, βρίσκεσαι σε έναν χώρο 400 τ.μ. με ξύλινα
ράφια, φορτωμένα με προϊόντα τα οποία αναδεικνύονται από προβολείς που
εκπέμπουν δέσμες φωτός σε ζεστά χρώματα, όπως στις γκαλερί τέχνης. Ένα
λεπτό άρωμα εσπεριδοειδών, μπαχαρικών και καφέ συνοδεύει την αργή
περιπλάνηση των πελατών ανάμεσα στα ράφια, οι οποίοι είναι πεπεισμένοι
ότι κάνουν μια χειρονομία οικολογικής στράτευσης ή πως φροντίζουν την
υγεία τους αγοράζοντας 1 κιλό ζάχαρη προς 3,89 ευρώ ή βιολογικά φρούτα
και λαχανικά κατά μέσο όρο 44% ακριβότερα από τα συμβατικά στη Γαλλία.
(2)
Φορώντας ένα φλούο κίτρινο κράνος ποδηλάτου που δεν έβγαλε
μπαίνοντας στο κατάστημα, η Ελοντί Φ., δασκάλα ντυμένη με τζιν και
μπότες Pataugas, βάζει στο καρότσι της χαρτοσακούλες με χύμα δημητριακά.
«Κάνω το 90% από τα ψώνια μου σε καταστήματα βιολογικών προϊόντων» μας
λέει. «Το κάνω για τον πλανήτη, για την οικολογία, αλλά και επειδή είμαι
χορτοφάγος και δεν καταναλώνω γλουτένη. Εδώ είμαι σίγουρη ότι τα
προϊόντα είναι βιολογικά, όχι όπως στις μεγάλες εμπορικές αλυσίδες». Δεν
πατάει ποτέ το πόδι της στο διπλανό κατάστημα, που «κατεβάζει τις τιμές
ασκώντας τρομερές πιέσεις στους παραγωγούς», όσο κι αν εκεί βρίσκουμε
όλο και πιο συχνά προϊόντα με πιστοποίηση βιολογικής καλλιέργειας.
Υπάλληλος
στην Opinel, στην εταιρεία που κατασκευάζει τους πασίγνωστους στη
Γαλλία σουγιάδες, η Οντρέ Ζ. δέχεται καλοπροαίρετα να απαντήσει στις
ερωτήσεις μας και επαυξάνει: «Ψωνίζω όλα μου τα τρόφιμα σε βιολογικά
καταστήματα για την υγεία μου, για να στηρίξω τους αγρότες, αλλά και
όλους όσοι μάχονται ενάντια στα φυτοφάρμακα και στη χαμηλής ποιότητας
βιομηχανική τροφή». Προσηλυτίστηκε στα βιολογικά προϊόντα πριν οκτώ
χρόνια μετά από ορισμένα προβλήματα υγείας: «Όταν ήταν μικρός, ο γιος
μου δυσκολευόταν να κατανοήσει την απόφασή μου. Όμως μεγαλώνοντας,
ενδιαφέρθηκε γι’ αυτά. Τώρα, στα 17 του, συμμερίζεται τη λογική μου.
Νοιάζεται για τον τρόπο που παράγονται όσα τρώει. Με τον πατέρα μου,
αντίθετα, η διαφωνία είναι απόλυτη. Εδώ και πολύ καιρό αγοράζει τα
τρόφιμά του από αλυσίδες εκπτωτικών σούπερ μάρκετ. Η διαμονή και τα
γεύματα στο σπίτι του γίνονται αιτία σύγκρουσης. Δεν καταλαβαινόμαστε.
Όταν τον επισκέπτομαι, καταλήγω να κάνω εγώ τα ψώνια».
Οπως και
αυτές οι δύο νεαρές γυναίκες, το μεγαλύτερο μέρος της πελατείας του
συγκεκριμένου καταστήματος της Biocoop αποτελούν συμπαθέστατοι
τριαντάρηδες και σαραντάρηδες, στους οποίους προστίθενται και μερικοί
οπαδοί των βιολογικών προϊόντων από τον πρώτο καιρό της εμφάνισής τους,
που έχουν πια ξεπεράσει τα εξήντα. Οι σιλουέτες της πελατείας δείχνουν
κομψές τόσο λόγω της προσεγμένης διατροφής όσο και ενός τρόπου ζωής ο
οποίος αφιερώνει χρόνο στην άσκηση και στον αθλητισμό, χωρίς να
παραβλέπουμε και το ενδεχόμενο να έχουν καταφύγει στις κούρες με χυμό
σημύδας από την κοιλάδα Μποφορτέν - προς πώληση κοντά στα ταμεία.
Περνώντας
μπροστά από την όλο γυαλί και ατσάλι πρόσοψη του σούπερ μάρκετ Aldi,
που είναι διακοσμημένη με φωτογραφίες από πίτσες και μπριζόλες με
πράσινο πιπέρι, συναντάμε μια ποικιλομορφία που συμβαδίζει περισσότερο
με την πραγματικότητα της γαλλικής κοινωνίας. Δύο νεαροί με αθλητικές
φόρμες κατευθύνονται προς το ταμείο κρατώντας ένα πακέτο μπισκότα και
ένα μπουκάλι αναψυκτικό. Μια μητέρα, συνοδευόμενη από τον γιο της, του
οποίου τα ποδοσφαιρικά παπούτσια με καρφιά κάνουν θόρυβο στις πλάκες του
πατώματος, προσθέτει στο καρότσι της ένα πακέτο λευκή ζάχαρη του 1
κιλού με κόστος μόλις 79 λεπτά. Εδώ η δουλειά και η κακή διατροφή
αφήνουν τα σημάδια τους πάνω στα σώματα. Ένας ηλιοκαμένος εργάτης με
φλούο πορτοκαλί γιλέκο και ένας ελαιοχρωματιστής ψάχνουν σιωπηλά στα
μεγάλα συρμάτινα καλάθια, όπου είναι στοιβαγμένα ανάκατα ορειβατικά
μπαστούνια, λίπασμα για το γκαζόν, μια αντλία κήπου και τσιμπίδες για το
μπάρμπεκιου. Οι αρκετές αρνήσεις να απαντήσουν στις ερωτήσεις μας
μαρτυρούν τη δυσπιστία τους απέναντι στα μέσα ενημέρωσης.
Οι
πλατιές, δυνατές παλάμες του Μίρι Χ., δυσανάλογα μεγάλες σε σχέση με το
κοντό, γεροδεμένο σώμα του, είναι ακόμα γεμάτες μπογιές και σοβάδες.
Πατέρας τριών παιδιών με καταγωγή από το Κόσοβο, εγκατέλειψε τα Βαλκάνια
το 2007 για να δουλέψει στη Γερμανία κι έπειτα στη Γαλλία. «Μαζί με τη
γυναίκα μου ψωνίζουμε σχεδόν τα πάντα από εδώ. Είναι το φθηνότερο σούπερ
μάρκετ της περιοχής» μας εξομολογείται. Όπως και το 10% των Γάλλων, δεν
αγοράζει ποτέ βιολογικά προϊόντα: «Είναι ακριβά και καλλιεργούνται στα
ίδια μέρη με τα υπόλοιπα, οπότε δεν τους έχω εμπιστοσύνη. Όταν ήμουν
πιτσιρικάς, τρεφόμουν με βιολογικά προϊόντα χωρίς να το ξέρω. Είχαμε
αναλάβει τον κήπο με τον αδελφό μου. Ανακατεύαμε με το φτυάρι την κοπριά
με το χώμα. Θυμάμαι τις φουσκάλες που γέμιζαν τα χέρια μας».
«Αγόρασα
τρία λαχανικά κι ένα μαρούλι, μου κόστισαν 15 ευρώ». Ο Ολιβιέ Ζ. έχει
κακές αναμνήσεις από τη μία και μοναδική εμπειρία του με βιολογικά
προϊόντα που αγόρασε από ένα εξειδικευμένο μεγάλο κατάστημα του κλάδου.
Εργάζεται σε ένα ανεξάρτητο πρακτορείο Τύπου και έχει ζήσει τα τελευταία
είκοσι χρόνια όλες τις διαδοχικές κρίσεις που έχει γνωρίσει ο κλάδος
της διακίνησης εντύπων. Έχει επιβιώσει από αρκετά κύματα μαζικών
απολύσεων, βγάζει 1.600 ευρώ καθαρά (3) και προσέχει διαρκώς μην βγει
εκτός προϋπολογισμού: «Έχω δύο κόρες και η μία είναι φοιτήτρια. Κάνουμε
οικονομίες στα ρούχα και στα τρόφιμα για να μπορούμε να κάνουμε κανένα
ταξιδάκι. Έρχομαι εδώ μία φορά τον μήνα για να αγοράσω τα βασικά
συστατικά για το μαγείρεμα. Το κυριότερο κίνητρό μου είναι να μην χάνω
χρόνο. Εδώ δεν χρειάζεται να συγκρίνω τιμές ανάμεσα σε δεκαπέντε μάρκες
βουτύρου και είκοσι συσκευασίες αλευριού».
Στα 1.000 τ.μ. του
καταστήματος κυριαρχούν οι μυρωδιές των απορρυπαντικών και των
καθαριστικών προϊόντων. Ήδη από την είσοδο μερικά προϊόντα γνωστών
εταιρειών σε «σκοτωμένες» τιμές προσκαλούν τον πελάτη να ενδώσει στον
πειρασμό της ευκαιρίας και να συνεχίσει την αναζήτηση προσφορών στα
ράφια του καταστήματος. Το γουργουρητό των ψυγείων και τα μπιπ-μπιπ των
ταμειακών μηχανών αντηχούν στον χώρο, που θυμίζει αποθήκη και φωτίζεται
με ένα έντονο, σκληρό φως. Κανένας δεν λέει την παραμικρή κουβέντα. Όλοι
είναι συγκεντρωμένοι στη λίστα με τα ψώνια τους. Τα προϊόντα είναι
τοποθετημένα σε χαρτόκουτα πάνω στα μεταλλικά ράφια, χωρίς την παραμικρή
προσπάθεια σκηνοθεσίας. Οι προσφορές χτυπάνε στο μάτι, με έντονα μαύρα
στοιχεία πάνω σε ετικέτες με ζωηρό πορτοκαλί χρώμα.
Οι χαμηλές
τιμές, που επιτυγχάνονται χάρη στις οικονομίες κλίμακας λόγω των
γιγάντιων παραγγελιών, και ο περιορισμός του προσωπικού αποτελούν τα
χαρακτηριστικά του μοντέλου που δημιούργησαν ο Καρλ και ο Τέο Άλμπρεχτ,
οι ιδρυτές της Aldi (σύντμηση του Albrecht Discount). Σήμερα οι
κληρονόμοι τους κατέχουν τη μεγαλύτερη περιουσία στη Γερμανία. Το 2020 ο
κύκλος εργασιών αυτού του γίγαντα του εμπορίου τροφίμων με ειδίκευση
στα εκπτωτικά προϊόντα ανήλθε στα 106 δισ. ευρώ. Με 210.000 εργαζομένους
σε ολόκληρο τον κόσμο ο όμιλος κατέχει την τέταρτη θέση στο παγκόσμιο
λιανικό εμπόριο, πίσω από τη Walmart, την Amazon και την Schwarz (Lidl).
(4) Ο «ωρολογοποιός της μπακαλικής», σύμφωνα με τη διατύπωση του Ζαν
Μαρί Μαλμπράνκ, αντιπροέδρου και γενικού διευθυντή της Aldi Γαλλίας,
τελειοποίησε μια οργάνωση της εργασίας που στηρίζεται στην εξάλειψη του
νεκρού εργασιακού χρόνου, στην αναγκαστική πολυλειτουργικότητα των
υπαλλήλων και στη μείωση του προσωπικού στο ήμισυ συγκριτικά με τις
παραδοσιακές μεγάλες επιχειρήσεις του λιανικού εμπορίου. (5) Ο φόρτος
της εντατικοποιημένης εργασίας αμείβεται με έναν μισθό κατά μερικά ευρώ
υψηλότερο από τον ελάχιστο που προβλέπει η συλλογική σύμβαση του κλάδου
στη Γαλλία (1.697,61 ευρώ μεικτά το 2020 για 36,75 ώρες εργασίας
εβδομαδιαίως). «Δεν πληρώνουν πραγματικά καλύτερα συγκριτικά με τις
άλλες μεγάλες επιχειρήσεις του λιανικού εμπορίου, κάνουν όμως τη διαφορά
με μικρές ανταμοιβές, όπως η διανομή ενός ποσοστού των κερδών της
επιχείρησης» εξηγεί ο Σεντρίκ Αφνέ, συνδικαλιστικός εκπρόσωπος της
Γενικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CGT) στα Aldi. «Αυτό καθιστά μέχρι
στιγμής αποδεκτές τις πιέσεις της διοίκησης και τον φόρτο εργασίας, που
εξαντλούν το σώμα και το πνεύμα των εργαζομένων». Η γερμανική επιχείρηση
απορρόφησε τα 574 καταστήματα της γαλλικής ομόλογής της Leader Price το
2020, γεγονός που επιτρέπει στον Φιλίπ Ντεμελμέστερ, διαχειριστή της
γαλλικής θυγατρικής της Aldi, να ονειρεύεται ότι «κάθε Γάλλος θα έχει
ένα Aldi σε απόσταση δεκαπέντε λεπτών από το σπίτι του». (6)
Την
ίδια φιλοδοξία συμμερίζεται και ο Σιλβέν Φερί, που τον Νοέμβριο του 2020
ορίστηκε γενικός διευθυντής της Biocoop. «Επιθυμούμε, σε βάθος χρόνου,
να υπάρχει ένα κατάστημά μας σε απόσταση δεκαπέντε λεπτών από το σπίτι
κάθε Γάλλου» ,δήλωνε κατά την ανάληψη των καθηκόντων του το διευθυντικό
στέλεχος, που είχε προηγουμένως εργαστεί επί είκοσι χρόνια στον όμιλο
Carrefour. (7) Αν και η υψηλή τιμή αποτελεί εμπόδιο, το 73% του
πληθυσμού της Γαλλίας δηλώνει ότι καταναλώνει βιολογικά προϊόντα
τουλάχιστον μία φορά τον μήνα.
* Ο Olivier Moret είναι δημοσιογράφος
1. (Σ.τ.Μ.) Πρωτεύουσα του νομού της Σαβοΐας στη Νοτιοδυτική Γαλλία (56.000 κάτοικοι).
2.
«Enquete - Fruits et legumes conventionnels et bio: le lieu d’achat et
l’origine ont peu d’influence sur le prix» (Έρευνα - Φρούτα και λαχανικά
συμβατικά και βιολογικά: ο τόπος αγοράς και η προέλευση έχουν μικρή
επίπτωση στην τιμή), Consommation logement cadre de vie (CLCV), 14
Δεκεμβρίου 2020, www.clcv.org.
3. (Σ.τ.Μ.) Στη Γαλλία ο βασικός μισθός είναι 1.250 ευρώ καθαρά.
4. «Top 50 globalretailers 2021», National Retail Federation, 24 Μαρτίου 2021, https://nrf.com.
5.
Cyrine Gardes, «Le cout des prix bas. Travailler dans le hard discount
alimentaire», La Nouvelle Revue du travail, τ. 12, Παρίσι, άνοιξη 2018.
6.
Julie Delvallee, «Aldi: “On veut doubler notre parc actuel avant dix
ans”», Libre Service Actualite, Παρίσι, 1 Δεκεμβρίου 2020.
7. Camille Harel, «Biocoop en forte croissance mise sur la relocalisation», Libre Service Actualite, 16 Μαρτίου 2021.
Πίσω από τον καθρέφτη
O
ενθουσιασμός για τα βιολογικά προϊόντα τροφοδοτεί μια ισχυρή οικονομική
μεγέθυνση: κατά 16,6% το 2020 για το δίκτυο Biocoop, που κατέγραψε έναν
κύκλο εργασιών της τάξης των 1,62 δισ. ευρώ (1) και άνοιξε το
επτακοσιοστό κατάστημά του τον Απρίλιο του 2021. Το 60% των καταστημάτων
του δικτύου είναι εταιρείες περιορισμένης ευθύνης με παραχώρηση
δικαιόχρησης (franchise), όπως συμβαίνει και με τις παραδοσιακές μεγάλες
αλυσίδες του λιανικού εμπορίου. Οι αρχικοί συνεταιρισμοί, στους οποίους
βασίστηκε η ίδρυση της Biocoop και είχαν σχεδιαστεί για να φέρνουν σε
επαφή τους παραγωγούς με τους καταναλωτές, έγιναν μειοψηφικοί και η
εθνική συνεταιριστική ένωση που είχε δημιουργηθεί το 1986 παραχώρησε τη
θέση της το 2002 σε μια ανώνυμη συνεταιριστική επιχείρηση.
Η
κουλτούρα και οι μέθοδοι του μάνατζμεντ των μεγάλων επιχειρήσεων του
λιανικού εμπορίου δύσκολα συμβιβάζονται με το συνεταιριστικό μοντέλο,
που βασίζεται «στη δικαιοσύνη, στην υπευθυνότητα και στην αλληλεγγύη»,
αρχές τις οποίες υμνούν τα βιντεο-μανιφέστα που παίζονται αδιάκοπα μέσα
στα καταστήματα της αλυσίδας. Στην περιφέρεια του Παρισιού, στο
Στρασβούργο και στο Πουατιέ οι εργαζόμενοι απέργησαν το 2020 για να
καταγγείλουν τη βιντεοεπιτήρηση του προσωπικού και την εργασία τις
Κυριακές και τις αργίες, ζητώντας παράλληλα αύξηση μισθών μετά τις
προσπάθειες που κατέβαλαν οι εργαζόμενοι κατά τη διάρκεια της καραντίνας
την άνοιξη του 2020. Η διεύθυνση του δικτύου Biocoop επικαλέστηκε τις
οικονομικές δυσκολίες εκείνης της περιόδου και υπενθύμισε «την ισχυρή
σύστασή της να προσφέρεται κατώτατος μισθός κατά 10% υψηλότερος από τον
εθνικό βασικό μισθό». Μετά από πέντε χρόνια εργασία στην Biocoop, με τα
δύο από αυτά να έχουν αφιερωθεί σε εξαντλητικές μισθολογικές
διαπραγματεύσεις με την επιχείρηση, μια υπάλληλος από τη Δυτική Γαλλία
κατέληξε να παραιτηθεί: «Όντως προσλαμβάνουν με μισθό κατά 10% υψηλότερο
από τον εθνικό βασικό μισθό, αυτός όμως δεν είναι στο επίπεδο που
αντιστοιχεί στη θέση και στα καθήκοντά σου, ενώ προσφέρονται μηδενικές
έως λιγοστές προοπτικές ατομικής εξέλιξης στη συνέχεια», μας εξηγεί υπό
τον όρο να διατηρηθεί η ανωνυμία της. Μετά από δύο απεργίες και τη
δημιουργία σωματείου, οι εργαζόμενοι πέτυχαν μισθολογική αναβάθμιση,
ευθυγραμμισμένη με τα βασικά κλιμάκια που προβλέπει η συλλογική σύμβαση
του κλάδου. «Κι όμως, είχα μπει στην επιχείρηση επειδή πίστευα σε αυτήν,
γοητευμένη ταυτόχρονα από την προοπτική να στηρίξω τον κλάδο των
βιολογικών προϊόντων, αλλά και από τη μισθολογική πολιτική που
προωθείται από τον Κοινωνικό Καταστατικό Χάρτη της Biocoop,
τοιχοκολλημένο μέσα σε όλα τα καταστήματα» προσθέτει η συνομιλήτριά μας.
«Αποδείχθηκε ότι η πραγματικότητα απείχε πολύ από τη ρητορική. Ο
διευθυντής του καταστήματος δεν ενδιαφέρθηκε καν να μάθει τα μικρά
ονόματά μας. Μας μιλούσαν μονίμως για κερδοφορία, κατηγορώντας μας
παράλληλα ότι “φλυαρούμε υπερβολικά με τους πελάτες”». Παρά τα
επανειλημμένα αιτήματά μας, ούτε οι υπεύθυνοι των καταστημάτων Aldi ούτε
και εκείνοι των Biocoop δέχτηκαν να απαντήσουν στις ερωτήσεις μας.
Ακόμη ένα κοινό χαρακτηριστικό τους, μεταξύ αρκετών άλλων.
1. Camille Harel, «Excellent millesime 2020 pour les leaders du bio», Libre Service Actualite, 24 Μαρτίου 2021.
Ο Έντουαρντ Μόροου είναι ένας επιτυχημένος δημοσιογράφος και παρουσιαστής σε δύο από τις δημοφιλέστερες εκπομπές λόγου του CBS – ένα από τα δυνατά χαρτιά της αμερικανικής τηλεόρασης. Μέχρι που η δημοσιογραφική του ομάδα βρίσκεται μπροστά σε μία ακόμη αποκλειστικότητα. Οι έρευνες για την αμφιλεγόμενη αποπομπή ενός πιλότου, οδηγεί τον Μόροου και την ομάδα του στα επικίνδυνα μονοπάτια του μακαρθισμού και των απαγορευμένων πολιτικών φρονημάτων. Παρ’ όλα αυτά, ρισκάροντας την προσωπική και την επαγγελματική ασφάλεια του ίδιου και των συνεργατών του, ο Μόροου συνεχίζει την έρευνά του μέχρι τέλους. Διάρκεια: 93΄
Η ταινία ήταν υποψήφια για 6 Όσκαρ, 6 BAFTA και
4 Χρυσές Σφαίρες και θεωρείται μία από τις καλύτερες ταινίες του 2005. Βραβεία σεναρίου και ανδρικής ερμηνείας (Ντέιβιντ Στράδερν) στο Φεστιβάλ Βενετίας 2005.
Τετάρτη, Αυγούστου 30, 2023
Ποιοι είναι υποψήφιοι για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ: Τα προφίλ και οι θέσεις τους
Η στρατηγική, η ρητορική, τα φαβορί και η επόμενη μέρα για το κόμμα και την παράταξη.
Οι δύο βαριές ήττες οδήγησαν τον Αλέξη Τσίπρα
στο Ζάππειο από όπου ανακοίνωσε την ιστορική απόφαση να αποχωρήσει από
την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Έκτοτε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης
κινήθηκε σε έναν κύκλο εσωκομματικών διαδικασιών με σκοπό την ανασύνταξη
και την ανασυγκρότησή του.
Η
βασική προτεραιότητα όλης αυτής της διαδικασίας είναι η ανάδειξη νέου ή
νέας αρχηγού. Πολλά ονόματα ακούστηκαν την ώρα που υπήρξαν πολλές
συγκρούσεις εντός του κόμματος για τον τρόπο και τον χρόνο της εκλογής
της νέας ηγεσίας η οποία θα οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη μέρα.
Τελικά
τα ονόματα που θα διεκδικήσουν την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ είναι πέντε: Έφη
Αχτσιόγλου, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Νίκος Παππάς, Στέφανος Τζουμάκας και
Στέφανος Κασσελάκης. Πριν αναφερθούμε στους υποψηφίους οφείλουμε να
τονίσουμε ότι ο τρόπος που γίνεται η εκλογική διαδικασία αλλά και η
εποχή καθιστά αδύνατη οποιαδήποτε ασφαλή πρόβλεψη.
Έφη Αχτσιόγλου
Eurokinissi
Το
πρώτο όνομα στο οποίο πήγε το μυαλό όλων αμέσως μετά την παραίτηση
Τσίπρα. Η Έφη Αχτσιόγλου συγκαταλέγεται ανάμεσα στη νέα γενιά μελών του
ΣΥΡΙΖΑ που υπηρέτησε και σε υπουργική θέση κατά την περίοδο
διακυβέρνησης της χώρας.
Πήγε εντυπωσιακά καλά στην εκλογική της
περιφέρεια και παρουσιαζόταν ως το μεγάλο φαβορί μέχρι να ταράξει η
υποψηφιότητα του Στέφανου Κασσελάκη τις ισορροπίες που φαινόταν ότι
είχαν διαμορφωθεί. Δεν σημαίνει βέβαια ότι υπάρχει κάποια ανατροπή. Προς
το παρόν είναι αδύνατον να γνωρίζουμε.
Σε άρθρο της στο Reader η Έφη Αχτσιόγλου
μίλησε για την προοπτική ενός ΣΥΡΙΖΑ που «πρέπει να είναι μια ανοιχτή
δύναμη με συνέχεια αλλά και με την δυνατότητα να γίνει ο ίδιος η αλλαγή
που θέλουμε να έρθει».
Πρακτικά η υποψηφιότητά της είναι ακριβώς
αυτό: αλλαγή αλλά σε συνέχεια της υπάρχουσας κατάστασης. Νέο και φρέσκο
πρόσωπο που όμως μεγάλωσε μέσα στο κόμμα, γνωρίζει καλά τους
συσχετισμούς και ακολουθεί την παράδοση της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Ευκλείδης Τσακαλώτος
Eurokinissi
Εκ
των ιστορικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτής από το 2012 και υπουργός
οικονομικών τη δύσκολη τετραετία 2015-2019. Άριστος γνώστης της
οικονομίας που έχει κερδίσει στην Ευρώπη την εικόνα του αριστερού μεν
αλλά πραγματιστή πολιτικού έχοντας κερδίσει τον σεβασμό ανθρώπων εντός
και εκτός κόμματος.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δηλώνει με την
υποψηφιότητά του την ανάγκη της σφυρηλάτησης μίας σταθερής ταυτότητας
του ΣΥΡΙΖΑ («χάσαμε τις εκλογές επειδή είχαμε θολή ταυτότητα») με
προγραμματικές θέσεις και πολλή δουλειά η οποία θα μετατρέψει και πάλι
τον ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα εξουσίας, «με συλλογικότητα, με λογοδοσία, με τον πρόεδρο να είναι πρώτος ανάμεσα σε ίσους»
Πρόκειται
για μία υποψηφιότητα που προφανώς έχει βρει στήριξη από σημαντικά
στελέχη της Κουμουνδούρου. Μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος παρουσιαζόταν ως ο
άτυπος επικεφαλής της αριστερής αντιπολίτευσης στον Αλέξη Τσίπρα, χωρίς
όμως ποτέ να τον αμφισβητήσει.
Νίκος Παππάς
Eurokinissi
Από
τις υποψηφιότητες που περίμεναν οι περισσότεροι και άνθρωπος που
μπαίνει στη μάχη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπώντας μέρος των
λεγόμενων προεδρικών. Ο Νίκος Παπάς είχε θέση-κλειδί στη γιγάντωση του
ΣΥΡΙΖΑ η οποία τον οδήγησε στην εξουσία το 2015.
Με τις θέσεις και
τη ρητορική του φαίνεται να μιλά με όρους παράταξης και όχι κόμματος σε
μία προσπάθεια να ανοιχτεί στους περίφημους πασοκογενείς ψηφοφόρους που
βρίσκονται εντός ή στην περιφέρεια του ΣΥΡΙΖΑ. Καθόλου τυχαίο ότι είναι
υπέρ της διευκόλυνσης των διαδικασιών προκειμένου να ψηφίσουν όσο το δυνατόν περισσότερο φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ.
Πιστεύει
ότι στόχευση της επόμενης μέρας πρέπει να είναι το άνοιγμα στη μεσαία
τάξη και η ολοκλήρωση της διεύρυνσης που ξεκίνησε το 2019. Όταν
ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του από το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής
υποστήριξε μεταξύ άλλων ότι «τον πατριωτισμό του αριστερού και
προοδευτικού κόσμου ούτε θα τον προδώσουμε ούτε θα τον παραδώσουμε σε
άλλον».
Στέφανος Τζουμάκας
Eurokinissi
Η
πρώτη από τις δύο υποψηφιότητες που αποτέλεσαν έκπληξη. Άνθρωπος με
μακρά πορεία στα κινήματα και φυσικά στο ΠΑΣΟΚ και εκπρόσωπος της γενιάς
της Μεταπολίτευσης (ο ίδιος βρέθηκε στο Πολυτεχνείο).
Η
υποψηφιότητά του παρουσιάζεται από τον ίδιο ως η πλέον πολιτική, με
θέσεις και όχι εμμονή στην εικόνα. Ο κύριος Τζουμάκας μιλάει για την
ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ να τολμήσει προκειμένου να γίνει και πάλι κυβερνητικό
κόμμα και όχι ένα κόμμα περιχαρακωμένο στα ποσοστά του.
Σε άρθρο που έγραψε στο Reader μίλησε για μία «πολιτική ηγεσία και όχι απλώς πολιτικό συνδικαλισμό συγκέντρωσης αντικυβερνητικής δυσαρέσκειας».
Στέφανος Κασσελάκης
Eurokinissi
Η
υποψηφιότητα της τελευταίας στιγμής που ήρθε όμως να ταράξει όλες τις
ισορροπίες που είχαν διαμορφωθεί εσωκομματικά. Ο Στέφανος Κασσελάκης
είναι ένας άνθρωπος εκτός κομματικών μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος
θέτει στο κέντρο της υποψηφιότητάς του την ανάγκη διαμόρφωσης μίας νέας
αριστεράς.
Φαίνεται από τις πρώτες στιγμές ότι γνωρίζει πολύ καλά
το παιχνίδι της επικοινωνίας με προσωπικές αναφορές στον Κυριάκο
Μητσοτάκη, αναφορές που δείχνουν ότι στόχος του δεν είναι απλά να γίνει
αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ αλλά δυνάμει αντίπαλος του σημερινού Πρωθυπουργού.
Στο
βίντεο ανακοίνωσης της υποψηφιότητάς του μίλησε για χώρα
κληρονόμων-πρωθυπουργών, ενώ σημαντική ήταν η αναφορά του στον Αλέξη
Τσίπρα: «Εγώ έχω όρεξη, δεν έχω καμία απολύτως εξάρτηση, δεν μπορούν να
με εξαγοράσουν, όπως δεν μπόρεσαν να εξαγοράσουν τον Αλέξη».
Τη «λέσχη των απαγορευμένων βιβλίων» δημιούργησε η Ψηφιακή
Δημόσια Βιβλιοθήκη των ΗΠΑ, ως απάντηση στο ανησυχητικό κύμα των
απαγορεύσεων βιβλίων στη χώρα.
Πρόκειται για μια ψηφιακή βιβλιοθήκη που με τη χρήση γεωεντοπισμού
μέσω GPS διαπιστώνει ποια βιβλία έχουν απαγορευτεί στην περιοχή όπου
βρίσκεται ο χρήστης και του επιτρέπει να αποκτήσει πρόσβαση και να
κατεβάσει στη συσκευή του μία ηλεκτρονική έκδοσή τους δωρεάν, μέσω μιας
εφαρμογής για φορητές συσκευές.
«Σήμερα οι απαγορεύσεις βιβλίων είναι μια από τις μεγαλύτερες απειλές
για την ελευθερία μας και δημιουργήσαμε το The Banned Book Club για να
αξιοποιήσουμε τη διττή δύναμη των βιβλιοθηκών και της ψηφιακής
τεχνολογίας, ώστε να διασφαλίσουμε ότι κάθε Αμερικανός και Αμερικανίδα
μπορεί να έχει πρόσβαση στα βιβλία που θέλει να διαβάσει», δήλωσε ο John
S. Bracken, εκτελεστικός διευθυντής της Ψηφιακής Δημόσιας Βιβλιοθήκης
των ΗΠΑ.
Στο δρόμο
Δημιουργούμε ένα graffiti για την «σχεδία»
Τετάρτη 06 Σεπτεμβρίου, 19:00
Ελεύθερη Συμμετοχή
Στον
δρόμο, εκεί όπου συναντιέται το φώς με το σκοτάδι και η δυσπραγία
μετουσιώνεται σε δημιουργία και επανεκκίνηση. Εκεί όπου η τέχνη
δημιουργείται άναρχα και προσωρινά. Το περιοδικό δρόμου «σχεδία» και η
ΑΜΚΕ «Art, Graffiti in the City» παρουσιάζουν την Τετάρτη 6 Σεπτεμβρίου, 19:00, στον πεζόδρομο της Νικίου ( Κολοκοτρώνη 56 & Νικίου 2, Αθήνα), μπροστά από το «σχεδία home» μια pop-up graffiti εκδήλωση.
Με έμπνευση από το ομότιτλο, επιδραστικό μυθιστόρημα του εμβληματικού
αμερικανού συγγραφέα Τζακ Κέρουακ η εικαστικός και
καθηγήτρια καλλιτεχνικών Κική Παυλικιάνη δημιουργεί ένα έργο για τη «σχεδία»: ένα γιλέκο-σύμβολο της αφθονίας, της αναγέννησης και της ευτοπίας.
Ο ωκεανός των συναισθημάτων
Ένα απόγευμα γεμάτο σαπουνόφουσκες με την καλλιτεχνική ομάδα La Petite Marguerite
Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2023, στις 19:30
Ελεύθερη Συμμετοχή
Υπάρχουν νερά, θάλασσες και ωκεανοί λίγο διαφορετικοί.
Όπως ο ωκεανός στον οποίο ταξιδεύει ο μικρός Μαλό, όπου κυβερνήτες είναι
τα συναισθήματα. Το τιμόνι παίρνουν διαδοχικά η Χαρά, η Λύπη, η
Έκπληξη, ο Θυμός, ο Φόβος και η Αποστροφή, και ο Μαλό τούς γνωρίζει απ’
την καλή κι απ’ την ανάποδη!
Η «σχεδία», σε συνεργασία με τις εκδόσεις Φουρφούρι, παρουσιάζει την Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2023, στις 19:30, μια
διαφορετική και «ανάλαφρη» βιβλιοπαρουσίαση, στο πλαίσιο του
καλοκαιρινού φεστιβάλ «9,5 εβδομάδες». Με αφορμή το βιβλίο των Fleurette
και Pépin που απευθύνεται σε παιδιά άνω των 3 ετών, η καλλιτεχνική ομάδα La Petite Marguerite ξεδιπλώνει τη μαγεία της σαπουνόφουσκας στον πεζόδρομο της Νικίου!
Αυθόρμητα, συμμετοχικά και με έμφαση στο στοιχείο της αιώρησης,
ανακαλύπτουμε παίζοντας με σαπουνόφουσκες τα συναισθήματα που
γεννιούνται μέσα στο μυαλό μας και εκφράζονται με διαφορετικούς τρόπους,
αλλά κυρίως με τις εκφράσεις του προσώπου.
Χρόνια και χρόνια για μια Ελένη, την Τροία να πολιορκώ. Κι απόψε πάλι η ζωή μου ξένη, φεγγάρι μοιάζει σκοτεινό. Μέσα στη νίκη της χαμένη, για ένα πουκάμισο αδειανό, ζωή χαμένη για μια Ελένη.
Ελένη, σου μιλώ Φιλώ το σώμα σου κι ας μην υπάρχεις πουθενά, Ελένη, σε ζητώ με το τραγούδι μου, κι ο αντίλαλός μου απαντά.
Νύχτες και νύχτες, σηκώνω αυλαία, μα δε φωτίζεται η σκηνή. Για το φιλί σου, Ελένη ωραία στης Τροίας βγήκα την ακτή μα εκεί στην άδεια προκυμαία δεν με περίμενε ψυχή για μια Ελένη, Ελένη ωραία
«Την τελευταία νύχτα της ζωής μας, μας ρωτούν για την αγάπη. »
Ο καλλιτέχνης και σχεδιαστής Bernard Simunovic, γεννημένος το 1974 στην Κροατία, ζει και εργάζεται σήμερα στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας. Αρχικά σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στο Σεράγεβο (1990-1992), αλλά αναγκάστηκε να φύγει λόγω του Βαλκανικού Πολέμου. Στη συνέχεια σπούδασε Οπτική Επικοινωνία και Ζωγραφική στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών στο Μπίλεφελντ της Γερμανίας (1995-1999). Καλλιτέχνης πολυμέσων Το καλλιτεχνικό έργο του Bernard Simunovic δεν περιορίζεται σε μια τεχνική ή μια πειθαρχία. Ειδικά στη νέα του σειρά, η δουλειά του ως σχεδιαστή λάμπει. Αλλά μπορεί επίσης να επηρεαστεί από τη φωτογραφία, τη γλυπτική και τη μινιμαλιστική αρχιτεκτονική. Συνδυάζει δημιουργικά μια ποικιλία τεχνικών. Η περίπλοκη απλότητα είναι αυτό που κάνει τις εικόνες του απλές και σαφείς φόρμες που είναι αυτόνομες αλλά συνυφασμένες. Θεματικές αντιθέσεις Ο Bernard Simunovic σχεδιάζει και ζωγραφίζει συχνά γυναίκες ή ζώα. Οι φιγούρες συνδέονται με γραφικά στοιχεία. Έτσι, συνδέονται από τον καλλιτέχνη και μπαίνουν σε έναν σιωπηλό διάλογο μεταξύ τους. Ο Σιμούνοβιτς συνυφαίνει αντίθετες έννοιες, όπως η ελευθερία και η δουλεία, η μελαγχολία με την ειρωνεία, και η ειρήνη με την απειλή. Το έργο του Bernard Simunovic εκτίθεται τακτικά σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Αυτά περιλαμβάνουν ιδιωτικά και δημόσια ιδρύματα στη Γερμανία, τη Μεγάλη Βρετανία, τις ΗΠΑ, το Βέλγιο ή την Κροατία.
Εκεί που βρίσκεται η αλήθεια / Where the Truth Lies (2005)
Σκηνοθέτης: Atom Egoyan Ηθοποιοί: Kevin Bacon, Colin Firth, Alison Lohman, David Hayman
Το 1959, ο Λάνι Μόρις και ο Βινς Κόλινς είναι οι πιο αγαπητοί
καλλιτέχνες στην Αμερική. Δημιουργούν ένα δίδυμο βασισμένο σε αντιθέσεις
και κατορθώνουν να κάνουν το κοινό να ξεσπά σε γέλια με τα αστεία τους.
Βρίσκονται στην κορυφή της βιομηχανίας του θεάματος, πλούσιοι και
εξαιρετικά δημοφιλείς. Έως ότου, άγνωστο πως, μια όμορφη κοπέλα
βρίσκεται νεκρή στη σουίτα του ξενοδοχείου τους. Οι δυο άντρες έχουν
αδιάσειστα άλλοθι και δεν ενοχοποιούνται, η φήμη τους, όμως κηλιδώνεται
και η συνεργασία τους διαλύεται. Ακολουθώντας ξεχωριστούς πια δρόμους,
κατορθώνουν να διασώσουν την καριέρα τους, χωρίς να μιλήσουν ποτέ για το
θάνατο της κοπέλας...
Δεκαπέντε χρόνια μετά μια νεαρή και φιλόδοξη δημοσιογράφος θα
προσπαθήσει να ρίξει φως στην υπόθεση και θα ερευνήσει για να μάθει τα
πραγματικά γεγονότα. Ταυτόχρονα θα αναπτύξει ερωτικές σχέσεις ερωτικές
σχέσεις και με τους δύο…
Η υποψηφιότητα Κασσελάκη φέρνει νέα δεδομένα στην κούρσα διαδοχής στον ΣΥΡΙΖΑ
Δημήτρης Τερζής
efsyn.gr
5–6 λεπτά
Με πέντε υποψηφιότητες, μετά και την ανακοίνωση τηςυποψηφιότητας του Στέφανου Κασσελάκημε ένα δυνατό επικοινωνιακά βίντεο, οδεύει προς το διαρκές συνέδριο το
ερχόμενο Σάββατο ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ενώ απομένουν σχεδόν δύο εβδομάδες μέχρι
την εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη του νέου προέδρου.
Ο
35χρονος επιχειρηματίας και υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του
ΣΥΡΙΖΑ, που προκάλεσε έκπληξη με την απόφασή του να διεκδικήσει την
προεδρία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, φαίνεται πως
ταράζει τα νερά και αυτό ήδη αποτυπώνεται στις προβλέψεις των
στοιχηματικών που τον φέρνουν στη δεύτερη θέση μετά την Έφη Αχτσιόγλου.
«Η
υποψηφιότητά μου είναι ριζοσπαστική. Όπως και η ζωή μου», αναφέρει
μεταξύ άλλων στο μήνυμά του ο Στ. Κασσελάκης και δίνει έμφαση στο να
αναδειχθεί η εικόνα του αυτοδημιούργητου αλλά και του υποψηφίου που
μπορεί να κερδίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Κάνει άλλωστε ευθείες αναφορές
στον πρωθυπουργό, τον οποίο μεταξύ άλλων χαρακτηρίζει «κληρονόμο» και
«σκηνοθετημένο πρωθυπουργό του Γκρίνμπεργκ».
Το Σάββατο το Διαρκές Συνέδριο
Πλέον
στον ΣΥΡΙΖΑ στρέφουν την προσοχή τους στο Διαρκές Συνέδριο που θα
πραγματοποιηθεί το Σάββατο, 2 Σεπτεμβρίου 2023, στο Ίδρυμα Μείζονος
Ελληνισμού.
Είναι η ημέρα που θα οριστικοποιηθούν οι υποψηφιότητες
για τη διαδοχή του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του κόμματος, ώστε στις 10
Σεπτεμβρίου να γίνουν οι εκλογές. Αν κάποιος υποψήφιος ή υποψήφια δεν
λάβει εκείνη την ημέρα το 50%+1 των ψήφων, τότε οι δύο επικρατέστεροι θα
αναμετρηθούν μία εβδομάδα αργότερα.
Ήδη τις υποψηφιότητές τους
έχουν ανακοινώσει η Έφη Αχτσιόγλου, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Νίκος
Παππάς, ο Στέφανος Τζουμάκας και ο Στέφανος Κασσελάκης.
Φυσικά, δεν μπορεί να αποκλειστεί κάποια άλλη υποψηφιότητα όσο η διαδικασία παραμένει ανοιχτή.
Νέα πρόταση Παππά: Να ψηφίσουν και οι φίλοι του κόμματος
Στο
κόμμα της Κουμουνδούρου τους απασχολεί η συμμετοχή με τον Νίκο Παππά,
υποψήφια για την προεδρία του κόμματος να καταθέτει μια νέα πρόταση: Να
ψηφίσουν και οι φίλοι του κόμματος.
«Νομίζω ότι θα πρέπει να
βρούμε τρόπο να ψηφίζουν και οι φίλοι του κόμματος. Είναι εξαιρετικά
σημαντικό, θα πολλαπλασιάσει τη δύναμή μας και θα την κάνει πολιτικά
ακόμα πιο ισχυρή» ανέφερε χαρακτηριστικά για να προσθέσει αμέσως μετά:
«Απολύτως ανοιχτή διαδικασία. Υπάρχει μητρώο φίλων του κόμματος, νομίζω
ότι πρέπει να εξαντλήσουμε κάθε τρόπο ώστε να ψηφίζουν και οι φίλοι».
Την
Παρασκευή ο Ευκλείδης Τσακαλώτος φάνηκε αντίθετος, σημειώνοντας ότι
«βιώνουμε ένα δραματικό καλοκαίρι, με πυρκαγιές που προκαλούν
ανυπολόγιστη καταστροφή στη χώρα και αναδεικνύουν με τον πιο οδυνηρό
τρόπο την αναποτελεσματικότητα μιας τραγικής κυβέρνησης και ενός
ανήμπορου κράτους. Κατά συνέπεια η πρόταση για ένα debate, με όρους
μάλιστα τηλεοπτικού θεάματος, μεταξύ των υποψηφίων για την προεδρία του
ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να ιδωθεί υπό το φως των νέων δεδομένων, αφού
ενδεχόμενη διεξαγωγή του μέσα σε αυτό το κλίμα θα έδειχνε αδιαφορία για
την κοινωνία και τις πραγματικές της ανάγκες».
Εν συνεχεία
πρότεινε αντί του ντιμπέιτ μια «ανοιχτή συζήτηση» μεταξύ των 4 υποψηφίων
υπό την αιγίδα της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ στον Πειραιά.
Το
στοιχείο που άναψε φωτιές και προκάλεσε αντιδράσεις από τους υπόλοιπους
υποψήφιους (Στέφανο Τζουμάκα και Νίκο Παππά) ήταν ότι ανέφερε πως η
πρόταση αυτή «έγινε δεκτή» απ’ όλες τις πλευρές.
Η πλευρά Τζουμάκα
ανέφερε πως δεν υπάρχει καμία τέτοια συμφωνία και πως ήταν θετική στο
να γίνει συζήτηση στις Νομαρχιακές Επιτροπές τόσο του Πειραιά όσο και
της Αθήνας, χωρίς αυτό να αποκλείει τη δυνατότητα να γίνει και ντιμπέιτ.
Με αυτή την άποψή τάχθηκε και ο Νίκος Παππάς. «Αυτή τη στιγμή από τις
τέσσερις υποψηφιότητες υπάρχει μία αρνητική και δύο θετικές τοποθετήσεις
όσον αφορά την τηλεοπτική συζήτηση» ανέφεραν οι συνεργάτες του Νίκου
Παππά.
Το ενδιαφέρον μετατίθεται για αύριο, Τετάρτη, που
αναμένεται να συνεδριάσουν και πάλι τα επιτελεία των υποψήφιων προέδρων
με τη γραμματέα του κόμματος, Ράνια Σβίγκου, και τον αναπληρωτή
γραμματέα Γιώργο Βασιλειάδη.
Συνεχίζουν πυρετωδώς τις περιοδείες
Η
Έφη Αχτσιόγλου την Πέμπτη 31/8 θα επισκεφθεί τις Αχαρνές και θα
συμμετάσχει στις 19:30 σε ανοιχτή εκδήλωση - συζήτηση με μέλη και φίλους
του κόμματος στο Cafe Jackson's (οδός Φιλαδέλφειας 9, Αχαρνές).
Αντίστοιχα
ο Νίκος Παππάς συνεχίζει τις περιοδείες του. Τις τελευταίες ημέρες
βρέθηκε σε Θεσσαλονίκη, Κατερίνη, Βέροια, Καστοριά, Κοζάνη και
Πτολεμαΐδα, όπου συναντήθηκε και συνομίλησε με εκατοντάδες μέλη και
φίλους - φίλες του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία «για την Παράταξη της
Νίκης, για τη νίκη της παράταξης».
Σε 13 ή σε 19 μέρες ο ΣΥΡΙΖΑ θα εκλέξει τον ή την αρχηγό του μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα. Έχει σημασία αυτό το γεγονός, πόση και για ποιους; Αυτό είναι το πρώτο ερώτημα που χρειάζεται απάντηση.
Πρώτα πρώτα έχει σημασία για τα μέλη του κόμματος. Άλλωστε, αυτά θα
εκλέξουν τον (την) αρχηγό του. Έχει σημασία και για τους φίλους του(ή
συμπαθούντες). Έχει, τέλος, σημασία και για τους αντιπάλους του
(τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ), διότι ο νέος(ή νέα) αρχηγός μπορεί να
σταθεροποιήσει και εν συνεχεία να ανεβάσει τον ΣΥΡΙΖΑ ή, αντιθέτως, να
τον καταβαραθρώσει. Εντέλει, σε αντίθεση με την φαινομενική αδιαφορία που παρατηρείται, η εκλογή αρχηγού ενδιαφέρει τους πάντες.
Πρώτο συμπέρασμα: Οι «αναλύσεις» του τύπου «ο ΣΥΡΙΖΑ τελείωσε, όποιος κι αν εκλεγεί αρχηγός δεν έχει σημασία, ο Μητσοτάκης θα κυβερνά άνετα όσο θέλει»
είναι για τα μπάζα. Το επιβεβαιώνει το παρελθόν. Ό,τι συμβαίνει σε ένα
κόμμα έχει άμεση αντανάκλαση στο άλλο. Κι ας μην φαίνεται αμέσως.
Η διαπίστωση αυτή αποκτά πρόσθετη σημασία μόνο για όσους θεωρούν ότι ο
ΣΥΡΙΖΑ είναι και πρέπει να παραμείνει κόμμα εξουσίας. Μπορεί η
τελευταία βαριά εκλογική ήττα να αποδυνάμωσε αυτή τη θέση του, αλλά
είναι πολύ πρόωρο να συμπεράνουμε ότι κάθε τέτοια προοπτική έχει χαθεί.
Για δύο λόγους. Πρώτον, διότι ο βασικός αντίπαλος(ΝΔ) κυβερνά για
δεύτερη τετραετία και η φθορά του θα είναι αναπόφευκτη. Και,
δεύτερον, διότι ο άλλος αντίπαλος, το ΠΑΣΟΚ, δεν δείχνει μέχρι στιγμής
ότι είναι σε θέση να εκτοπίσει τον ΣΥΡΙΖΑ από τη δεύτερη θέση. Πιο οριστικό συμπέρασμα θα βγάλουμε γι’ αυτό στις ευρωεκλογές του Μαίου του 2024.
Εφόσον, λοιπόν, καταλήξουμε ότι η εκλογή ενδιαφέρει τους πάντες, το
δεύτερο ερώτημα είναι τι πρέπει να κάνει ο(η) νέος(α) αρχηγός για να
επιτύχει. Και η απάντηση σ’ αυτό τα ερώτημα συνδέεται άμεσα και με το
είδος του κόμματος και με τα πρόσωπα που διεκδικούν την ηγεσία.
Ο (η) αρχηγός που θα εκλεγεί στις 3 ή στις 10 Σεπτεμβρίου πρέπει να είναι σε θέσει να πετύχει τρεις στόχους:
Πρώτον, να κρατήσει το κόμμα ενωμένο. Δεν θα είναι καλό την επομένη
να έχουμε διασπαστικά φαινόμενα, αν και το παρελθόν έχει δείξει ότι
αυτός ο στόχος μπορεί να μην είναι καθοριστικός. Στη δεκαετία του ’70
από το νεοϊδρυμένο τότε ΠΑΣΟΚ διαγράφτηκαν ή αποχώρησαν επιφανή στελέχη,
αλλά το κόμμα γιγαντώθηκε. Προφανώς, ήταν διαφορετικές τότε οι
συνθήκες. Και, κυρίως, υπήρχε η ηγετική προσωπικότητα του Ανδρέα
Παπανδρέου, που υπερκάλυπτε σχεδόν τα πάντα. Επομένως, η ενότητα μπορεί
να πάει σε δεύτερη μοίρα, αν υπερισχύσει η αποφασιστικότητα της νέας
ηγεσίας. Δηλαδή, είναι προτιμότερο ένα κόμμα χωρίς «μπαϊράκια» παρά μια επίπλαστη ενότητα.
Δεύτερον, να προσελκύσει(ξανά) ψηφοφόρους εκτός ΣΥΡΙΖΑ.
Δηλαδή, να επαναφέρει όσους τον εγκατέλειψαν στις τελευταίες εκλογές
ή(και) να αποσπάσει άλλους από τους βασικούς αντιπάλους του. Και
Τρίτον και απολύτως συναφές, να δημιουργεί την αίσθηση ότι μπορεί να σταθεί ισότιμα απέναντι στον βασικό αντίπαλο και να τον νικήσει στις επόμενες εκλογές.
Τέτοιο δείγμα γραφής θα χρειαστεί να δώσει οπωσδήποτε στις ευρωεκλογές
του 2024. Αυτές οι εκλογές προσφέρονται για ψήφο διαμαρτυρίας και για
εκμετάλλευση της αναπόφευκτης φθοράς που θα έχει η κυβέρνηση.
Τέλος, ο(η) νέος αρχηγός δεν θα είναι σαν τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν χρειάζεται κιόλας. Ο «ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα» ολοκλήρωσε τον κύκλο του.
Ο Τσίπρας πιστώνεται την έκρηκτική άνοδο του μικρού ΣΥΡΙΖΑ και την
ανάδειξή του σε κυβερνητικό κόμμα. Ταυτόχρονα, ο Τσίπρας χρεώνεται τα
αρνητικά αυτού του ΣΥΡΙΖΑ, που τον οδήγησαν στην ήττα του 2023. Και,
κυρίως, χρεώνεται την τόσο καθοριστική απομάκρυνση από την πολιτική,
οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, που δεν του επέτρεψε να δει
αυτό που ερχόταν.
Αυτή η αίσθηση της πραγματικότητας είναι που θα καθορίσει την
πορεία του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον(την) νέο(α) αρχηγό. Η Αχτσιόγλου, ο
Τσακαλώτος, ο Παππάς, ο Τζουμάκας(και ο Κασελάκης,πουφαίνεται ότι θα
είναι η νέα υποψηφιότητα) πρέπει να είναι σε θέση να αντιληφθούν την
πραγματικότητα, διότι αυτό θα τους επιτρέψει να διαλέξουν το δρόμο που
θα πάρουν μετά την εκλογή τους. Ακόμα καλύτερα για όσους γνωρίζουν ήδη
αυτόν το δρόμο. Πάντως, αν δεν τον γνωρίζουν, καλό είναι να διαβάσουν το
διάλογο της Αλίκης με το γάτο στο μυθιστόρημα του Λιούις Κάρολ:
Ποιον δρόμο να πάρω; ρωτά η Αλίκη όταν φτάνει σε ένα σταυροδρόμι.
Αυτό εξαρτάται κυρίως από το πού θέλεις να πας, απαντά ο γάτος.
Δεν με απασχολεί ιδιαίτερα το πού θα πάω, αρκεί να πάω κάπου…
Τότε δεν έχει σημασία ποιον δρόμο θα πάρεις…
Στα κόμματα εξουσίας η εκλογή αρχηγού γίνεται με βασικό κριτήριο
ποιος φαίνεται καταλληλότερος είτε να τα κρατήσει στην εξουσία αν την
κατέχουν είτε να την επανακτήσουν. Χαρακτηριστικότερα παραδείγματα είναι
η εκλογή του Κώστα Σημίτη το 1996 στο ΠΑΣΟΚ και του Κώστα Καραμανλή το
1997 στη ΝΔ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει παρόμοιες εμπειρίες διότι ο Αλέξης Τσίπρας ήταν επί
15 χρόνια αδιαμφισβήτητος. Τώρα οι υποψήφιοι διάδοχοί του θα κληθούν να
αποδείξουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ένα είδος διάττοντος αστέρος, που
κρατήθηκε ψηλά στον πολιτικό ουρανό επί μια δεκαετία. Θα έχουν μερικούς
μήνες στη διάθεσή τους για να δώσουν το πρώτο δείγμα γραφής…
Ειδικότερα, ο 34χρονος καλαθοσφαιριστής, σε συνέντευξή που παραχώρησε
στους Betarades.gr, σχολίασε τα απαράδεκτα φαινόμενα ωμού φασισμού που είδαν το φως της δημοσιότητας στο Έβρο,
ανέφερε:
«Μου@*σκυλα φασίστες, το παίζετε σερίφηδες και πιάνετε μετανάστες στα
σύνορα», ενώ έβαλε και κατά των αρχών λέγοντας: «Δεν ντρέπεστε λίγο; Και
σεις τι τους κλείνετε μόνο μες στο σπίτι; Στη φυλακή έπρεπε να τους
κλείσετε»!
«Αν θέλετε να φανείτε χρήσιμοι σε αυτή τη χώρα , που σας έχουν βάλει
παρωπίδες η θρησκεία και η σημαία , να πάτε να βοηθήσετε στις φωτιές που
είναι δίπλα. Το παίζετε σερίφηδες όλοι , αν είναι δυνατόν! Τι ντροπή!
Φοβάστε για την ταυτότητα μην μπει τσιπάκι, μια ταυτότητα που την
έχει όλος ο κόσμος πάνω του, μην χαλάσει το DNA σας. Μακάρι να ΄χει
τσιπάκι, να αφανιστείτε. Ουστ!», είπε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Μπόγρης.
Σε ένα κόσμο γεμάτο ρατσισμό και φασισμό που οι αθλητές δυσκολεύονται να πάρουν θέση, υπάρχουν και οι άνθρωποι όπως ο @bogrinho Στην κοινωνία και στον αθλητισμό χρειαζόμαστε μόνο Μπόγρηδες. Τον σεβασμό μας στον Γιώργο Μπόγρη, έναν μεγάλο άνθρωπο! pic.twitter.com/RXkIMqIywG
Ανδρέας Πετρόπουλος
ένα εκπτωτικό σούπερ μάρκετ Aldi.
Η «λέσχη των απαγορευμένων βιβλίων» στις ΗΠΑ
John
S. Bracken, εκτελεστικός διευθυντής της Ψηφιακής Δημόσιας Βιβλιοθήκης
των ΗΠΑ.
Μουσική-Τραγούδι : Χρήστος Λεοντής
Bernard Simunovic: HOME
Bernard Simunovic | Saatchi Art
