Αφιέρωμα στον Δημήτρη Χορν από την Ελληνική Ραδιοφωνία 20 έτη από τον θάνατό του Τον ίδιο ρόλο, ο Χορν είχε ερμηνεύσει και στη θεατρική σκηνή πέντε χρόνια αργότερα, κατά τη χειμερινή περίοδο 1965-1966, σημειώνοντας μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του.
Η ραδιοσκηνοθεσία είναι του Κωστή Μιχαηλίδη,
Κωστής Μιχαηλίδης (1912-181) - Βικιπαίδεια
η μετάφραση-διασκευή της Ιουλίας Ιατρίδη και η μουσική επιμέλεια της Σοφίας Μιχαλίτση.Παίζουν ακόμη με τη σειρά που ακούγονται οι ηθοποιοί: Γιώργος Πλούτης, Λευτέρης Σφακιανάκης, Γιώργος Μπέλλος, Μπέλα Μωραϊτοπούλου, Λίλη Παπαγιάννη, Μαρία Αντωνοπούλου, Ρούλα Σακίδου, Σπύρος Ολύμπιος, Νίκος Βασταρδής, Έλλη Ξανθάκη, Νέλη Μαρσέλου, Δημήτρης Καλλιβωκάς, Ρίκα Γαλάνη, Τρύφων Καρατζάς, Άννα Κυριακού (Ορτάνς Μπερτουλέ), Ανδρέας Φιλιππίδης (Ντιγκομιέ), Γιάννης Βογιατζής. Το έργο μεταδόθηκε στις 13 Ιουλίου 1960 από το Εθνικό Πρόγραμμα.
«Στη δεκαετία του '50, δεκαετία "βασιλείας" στο γαλλικό θέατρο του "Θεάτρου του Παραλόγου" και άνθησης του "υπαρξισμού", ο Φελισιέν Μαρσό,ικανός μάστορας του θεάτρου, έγραψε τη δική του εκδοχή για το "άγνωστο" και "παράλογο" και την "κόλαση" της ανθρώπινης "μοίρας", που διαμορφώνουν οι κοινωνικές συνθήκες, το περιβάλλον (κοινωνικό, εργασιακό, οικογενειακό), αλλά και για την ευθύνη του ατόμου στη διαμόρφωση της "μοίρας" του και της κοινωνίας του.
Αλληγορώντας τιτλοφόρησε το έργο του "Αβγό" και σαρκαστικά, με το γνωστό ερώτημα "η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα;", έσπασε το "φλοιό" της δικής του, ενδιαφέρουσας κοινωνιολογικά, αλλά ταλαντευόμενης μορφολογικά, εκδοχής για τη "μοίρα".
Ο Μαρσό έγραψε ένα κράμα σάτιρας και δράματος, ρεαλισμού και "Θεάτρου του Παραλόγου", αλληγορίας και αφήγησης με πρόλογο κι επίλογο, για τη "μοίρα" του ανθρώπου στην αδιέξοδη αστική κοινωνία. Μια κοινωνία, παραλογισμένη, σαθροποιημένη, που ανυψώνει ως "αξία" και "επιτυχία" της ζωής το βόλεμα ακόμα και "επί πτωμάτων", που διδάσκει τον κάθε είδους συμβιβασμό (ταξικό, ηθικό, συναισθηματικό), τη φαυλότητα, τον ανταγωνιστικό εκβιασμό, το μίσος, ακόμα και την αυτοδικία. Μια κοινωνία, που καθρεφτίζεται ακόμα και στο θεσμό της Δικαιοσύνης. Ο Φ. Μαρσό επιδίωξε την αποκάλυψη και κοινωνικών αιτίων που διαστρέφουν τη συνείδηση και καταστρέφουν τη ζωή του ατόμου, αποδίδοντας και στο ίδιο ευθύνη για τη "μοίρα" του και την κοινωνία.
Καθώς όμως ο συγγραφέας αισθητικά ταλαντεύτηκε και το έργο παραπαίει μεταξύ σοβαρού και αστείου, κοινωνικής πραγματικότητας και σκηνικού παιγνίου. Ο συγγραφέας παρουσιάζει τον πρωταγωνιστή του Εμίλ Μαγκί, το ρόλο του οποίου ο Δημήτρης Χορν ερμηνεύει με τον δικό του μοναδικό τρόπο, να αφηγείται ο ίδιος στο κοινό τη ζωή του και να βρίσκεται μπροστά στον κόσμο σαν μπροστά σ’ ένα αυγό. Διορθώνοντας στην πρώτη σκηνή ένα ραδιόφωνο, συλλογίζεται συνάμα πως, όπως στο ραδιόφωνο πρέπει να βρει κανείς κάποιο κόλπο για να το κάνει να λειτουργήσει, έτσι και για την επιτυχία στη ζωή χρειάζεται κι εκεί κάποιο κόλπο.»
Δημήτρης Χορν (1921-1998) - Βικιπαίδεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου