Τα 25 καλύτερα murder mysteries για τον ντετέκτιβ που κρύβεις μέσα σου
Ένα καλό μυστήριο δολοφονίας μπορεί να βρει τον δρόμο του σε πολλά είδη κινηματογράφου και αφήγησης. Σε ντετέκτιβ ιστορίες, σε ταινίες τρόμου, σε σάτιρες και κωμωδίες, σε καθαρόαιμα νουάρ και σε ψυχοδράματα.
Εμείς συγκεντρώσαμε μερικά από τα καλύτερα murder mysteries που τόσο έχει διαχρονικά τιμήσει το Hollywood, για να εξασκήσεις τον ντετέκτιβ που κρύβεις μέσα σου:
The Ninth Guest (1934)
Το φιλμ του Roy William Neill διασκευάζει το ομώνυμο βιβλίο που πιθανότατα επηρέασε το And Then There Was None
της Agatha Christie. Πρόκειται για ένα ασπρόμαυρο whodunit, με έξυπνο
τέλος, ηλεκτροπληξίες, και ειδικό ενδιαφέρον για το πώς έμοιαζαν τα
murder mysteries στο Hollywood πριν υιοθετηθεί ο αυστηρός Κώδικας του Χέιζ.
Το μυστήριο: Οκτώ άγνωστοι αποδέχονται την πρόσκληση ενός ανώνυμου οικοδεσπότη για μία συγκέντρωση σε ένα ρετιρέ όπου ακόμα και οι υπηρέτες δεν γνωρίζουν ποιος τους προσέλαβε. Μετά την υποδοχή και το δείπνο, μία φωνή από ένα τρανζίστορ θα τους εξηγήσει πως πρόκειται να δολοφονηθούν, εκτός αν καταφέρουν να ξεγελάσουν τον ένατο καλεσμένο – τον Θάνατο.
The Maltese Falcon (1941)
Photo by Silver Screen Connection/Getty Images
Ο σεναριογράφος τότε John Huston κάνει εδώ το σκηνοθετικό του ντεμπούτο καθορίζει το νουάρ με το πρώτο του detective classic.
Το μυστήριο: Ο ντετέκτιβ Sam Spade (Humphrey Bogart) αναλαμβάνει μία υπόθεση που του φέρνει στο τραπέζι μία όμορφη, αλλά μυστικοπαθής γυναίκα (Mary Astor). Μόλις εμφανίζεται η κυρία Wonderly, ο συνεργάτης του Sam δολοφονείται και ο Sam προσεγγίζεται από έναν άντρα (Peter Lorre) που απαιτεί από αυτόν να βρει ένα αγαλματίδιο μεγάλης αξίας.
The Big Sleep (1946)
Ο τέλειος γάμος σεναρίου (William Faulkner, Leigh Brackett, Jules
Furthman), σκηνοθέτη (Howard Hawks) και πρωταγωνιστή (Humphrey Bogart).
Μία σπουδαία νουάρ συμφωνία που κρατά ζωντανή τη φωνή του βιβλίου του
Raymond Chandler, απόμακρη μεν, αλλά καυστική, αστεία και τρυφερή, με
έμφαση στον διάλογο.
Το μυστήριο: Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Philip Marlowe (Bogart) προσλαμβάνεται από τον στρατηγό Sternwood για να επιλύσει τα χρέη που έχει κάνει η ανεξέλεγκτη μικρότερη κόρη του από τον τζόγο, Carmen (Martha Vickers). Η μεγαλύτερή του κόρη, Vivian (Lauren Bacall), τον βοηθά όταν υπονοεί πως η υπόθεση είναι πιο περίπλοκη, και περιλαμβάνει έναν ιδιοκτήτη καζίνο (John Ridgely) και ένα προσφάτως εξαφανισμένο πρόσωπο. Όταν άνθρωποι που σχετίζονται με τους Sternwoods αρχίζουν να δολοφονούνται, ο Marlowe θα έχει τα χέρια του γεμάτα.
Rear Window (1954)
Το πιο αλληγορικά πυκνό από τα αριστουργήματα του Hitchcock κινείται
από την ψυχολογία, στο σύστημα αξιών, στο θεολογικό και τη σχέση του
χρόνου με την ηθική τάξη. Είναι επίσης καινοτόμο στην αφηγηματική του
τεχνική, αντικαθιστώντας τη γραμμική αφήγηση με γεγονότα που συνδέονται
θεματικά με τη βοήθεια της αίσθησης πραγματικού χρόνου που δημιουργούν
τα οπτικά εφέ και η επαναστατική μουσική του επένδυση
Το μυστήριο: Ένας φωτογράφος που έχει περιοριστεί σε αναπηρική καρέκλα λόγω του σπασμένου του ποδιού αρχίζει να παρακολουθεί τους γείτονες στα απέναντι διαμερίσματα και πείθεται με τον καιρό ότι ένας από αυτούς έχει διαπράξει δολοφονία.
Diabolique (1955)
Πριν το Psycho, υπήρχε το Diabolique. Το φιλμ του
Henri-Georges Clouzot που ενέπνευσε τον Hitchcock είχε ήδη ξεφορτωθεί
την απαραίτητα συμπαθή πρωταγωνίστρια κάποια χρόνια πριν, είχε
μετατρέψει ένα καλοφωτισμένο μπάνιο σε εφιάλτη, και ξάφνιασε το κοινό με
ένα φινάλε που δεν θα περίμενε ποτέ. Ο Hitchcock είχε επιπλέον
εμπιστευτεί την τακτική του Γάλλου μάστερ του σασπένς κατά την
κυκλοφορία του Psycho, ζητώντας από το κοινό να μην αποκαλύψουν
το τέλος και απαγορεύοντας στους θεατές να περάσουν στην αίθουσα εάν
είχε ήδη ξεκινήσει η ταινία. Οι εκπαιδευμένοι ίσως δεν θα πάθουν σοκ με
το φινάλε, το εμβληματικό φιλμ όμως αξίζει τουλάχιστον μία προβολή ακόμα
και αν δεν σε αφήσει έκπληκτο.
Το μυστήριο: Η ταινία ξεκινά με δύο γυναίκες που έχουν φτάσει σε αδιέξοδο: Η μία είναι γυναίκα ενός κακοποιητικού άντρα, η άλλη η ερωμένη του. Μαζί θα συνωμοτήσουν να τον βγάλουν από τη μέση, το πλάνο του όμως δεν θα μπορούσε να πάει χειρότερα.
Psycho (1960)
Photo by Bettmann via Getty Images
«Δεν ήταν κάποιο μήνυμα που τάραξε το κοινό, ούτε κάποια τρομερή ερμηνεία», είχε πει κάποτε ο Hitchcock στον Francois Truffaut. «Τους κέντρισε αμιγώς η κινηματογράφηση». Το Psycho είναι μία από τις σπουδαιότερες ταινίες που δημιουργήθηκαν ποτέ. Περιβόητη για τη σκηνή στο ντουζ, αθάνατη για τη συμβολή της στο είδος του τρόμου.
Το μυστήριο: Η Marion Crane, μία γραμματέας από το Phoenix, κλέβει 40.000 δολάρια από το αφεντικό της για να το σκάσει με τον σύντροφό της. Αποκαμωμένη, καταφεύγει σε μία μικρή πανσιόν όπου βρέθηκε αποφεύγοντας τις κεντρικές αρτηρίες λόγω της αστυνομίας, και γνωρίζει εκεί τον ιδιοκτήτη της, Norman Bates. Η διανυκτέρευσή της θα πάρει μία αναπάντεχη τροπή που με τη σειρά της οδηγήσει στο εμβληματικό φινάλε της ταινίας.
ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ
Charade (1963)
Photo by Sunset Boulevard/Corbis via Getty Images
Αποκαλείται «η καλύτερη ταινία που δεν έκανε ο Alfred Hitchcock» και είναι ένα κράμα μυστηρίου, ρομάντσου και κωμωδίας που υπερηφανεύεται περισσότερο για τα επιμέρους κομμάτια της απ’ ότι για το τελικό παζλ, με μία ηλεκτρική χημεία μεταξύ Cary Grant και Audrey Hepburn που ενισχύει κάθε στιγμή χορογραφημένου χάους.
Το μυστήριο: Αφού η Regina Lambert (Hepburn) ερωτεύεται τον Peter Joshua (Grant) κατά τη διάρκεια διακοπών στις Άλπεις, ανακαλύπτει πως ο άντρας της έχει δολοφονηθεί.[..........................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου