Ο Βασίλης Βασιλικός είναι πάντα πιο μπροστά από την εποχή του

 

Συνέδριο / Ο Βασιλικός είναι πάντα πιο μπροστά από την εποχή του

ΠΟΛΥ ΚΡΗΜΝΙΩΤΗ

avgi.gr 

5–6 λεπτά

---

Συνέδριο προς τιμήν του μεγάλου συγγραφέα και πολιτικού σήμερα, το Σάββατο και την Κυριακή στο αμφιθέατρο του Μαρασλείου

Μπορείτε να δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα του συνεδρίου=> εδώ

Το «Ζ» για τον Βασίλη Βασιλικό σημαίνει ζει. Μετά το περίφημο βιβλίο του για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη και την ταινία του Κώστα Γαβρά, αυτό το γράμμα έπαψε να αποτελεί απλώς μία από τις 24 ψηφίδες της ελληνικής αλφαβήτου. Συμβολοποιώντας παγκόσμια την ειρήνη, παίρνει τη θέση του στο παρόν κάθε φορά που η ιστορική συγκυρία το απαιτεί, από τον Λαμπράκη ή τη σημερινή επέτειο του Πολυτεχνείου μέχρι τον Παύλο Φύσσα. Στη σημερινή συγκυρία, ωστόσο, αυτό το «ζει» πίσω από το «Ζ» μπορεί να ξεφύγει λίγο από τη βαριά ιστορική στιγμή για να νοηματοδοτήσει την παρουσία ενός κορυφαίου συγγραφέα που μετασχημάτισε με τρόπο εμβληματικό την Ιστορία σε λογοτεχνία και που, ακμαίος, θαλερός και αφοσιωμένος πάντα στην υπόθεση της γραφής, εξακολουθεί να δίνει δυναμικό παρών σε όλα τα πεδία στα οποία δραστηριοποιείται: στην πολιτική ως βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., στη γραφή, στη δημόσια σφαίρα.

Τριήμερο συνέδριο

Αυτό το "παρών" δίνει πρωτίστως το πολυεπίπεδο και πολυσχιδές έργο του Β. Βασιλικού, που καλύπτει όλα τα είδη της λογοτεχνικής γραφής -από το μυθιστόρημα, τη νουβέλα, το διήγημα, την αυτοβιογραφία, το ημερολόγιο, την ποίηση μέχρι το θέατρο και το κινηματογραφικό σενάριο- και αποτέλεσε την αφορμή για να πραγματοποιηθεί ένα συνέδριο προς τιμήν του σήμερα, το Σάββατο και την Κυριακή στο αμφιθέατρο του Μαρασλείου, στη διοργάνωση του οποίου συμμετέχουν το Τμήμα Φιλολογίας ΕΚΠΑ, το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης ΕΚΠΑ, το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Δημιουργικής Γραφής ΠΔΜ-ΑΠΘ, το Τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΕΚΠΑ και οι εκδόσεις Κέδρος. Η συνέργεια όλων αυτών αλλά και η διεπιστημονικότητα των προσεγγίσεων που θα επιχειρηθεί κατά τη διάρκεια του συνεδρίου αναδεικνύουν τη σημασία και το ενδιαφέρον που προκαλεί το έργο του Β. Βασιλικού.

Κόντρα στα ειωθότα

«Το έργο σημαντικών συγγραφέων πρέπει να διερευνάται ακόμα όσο βρίσκονται ανάμεσά μας, κόντρα στα ειωθότα» μας λέει ο Ιορδάνης Κουμασίδης, διδάσκων φιλοσοφίας και θεωρίας της λογοτεχνίας στο ΕΚΠΑ και στο ΕΑΠ, και μέλος της επιστημονικής επιτροπής του συνεδρίου. Παρακάμπτοντας τα ειωθότα, ρωτάμε τον συνομιλητή μας γιατί να διοργανωθεί ένα συνέδριο για τον Β. Βασιλικό. «Επειδή μας έχει προσφέρει ένα έργο αχανές, περί τα 120 βιβλία, και συνάμα πολυσχιδές που εκτείνεται σε πολλά είδη πεζού, ποιητικού, δημόσιου λόγου, με διεθνή απήχηση. Ο Βασιλικός είναι ο περισσότερο εν ζωή πολυμεταφρασμένος Έλληνας συγγραφέας» εξηγεί. Δεν παρακάμπτει το γεγονός ότι «το έργο του είναι σε μικρό ακόμη βαθμό σχολιασμένο ακαδημαϊκά και κριτικογραφικά», αλλά επιμένει στην αναγκαιότητα του συνεδρίου επειδή «ταυτόχρονα το έργο του Βασιλικού παραμένει κατά ένα τρόπο in progress, το επανεκδίδει διαρκώς, συχνά πλέον σε οριστική μορφή, όπως, για παράδειγμα, η σημαντικότατη αυτοβιογραφία του “Η μνήμη επιστρέφει με λαστιχένια πέδιλα”, ξαναδουλεύοντάς το, ενώ επίκειται και η οριστική έκδοση του ερωτικού μυθιστορήματος “Μάγια”. Επιπλέον, επειδή είναι ένα έργο case study κοινωνικοπολιτικής πλαισίωσης αλλά και τεχνοτροπικής καινοτομίας, για να το πω πιο λαϊκά, “πάντα πιο μπροστά από την εποχή του”. Σταχυολογώ ενδεικτικά: μυθιστόρημα-ντοκουμέντο, πολυφωνικές μεταμοντερνίζουσες αφηγήσεις, τολμηρές θεματικές, πολιτικό, πολιτικότατο γράψιμο δίχως “στράτευση” ή διδακτισμό».

Στην περίπτωση του Β. Βασιλικού πίσω από το έργο κρύβεται μια εξίσου σημαντική προσωπικότητα. «Αποτελεί και ο ίδιος μια δημόσια περσόνα μεγάλου βεληνεκούς, ένα κινητό “κουτάκι με αφηγήσεις” τον αποκαλώ συχνά, στις οποίες πρωταγωνιστούν άνθρωποι που τουλάχιστον η δική μου γενιά τους γνωρίζει μόνο ως βιβλία, από τον Κορτάσαρ και τον Νόρμαν Μέιλερ μέχρι τον Λούκατς και τον Μυριβήλη» λέει ο Ι. Κουμασίδης.

Εβδομήντα συμμετέχοντες

Ως πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής του συνεδρίου βρέθηκε ταυτόχρονα μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη. «Λάβαμε τόσο πολλές προτάσεις εισηγήσεων και στρογγυλών τραπεζών, ώστε να αναγκαστούμε να προσθέσουμε και τρίτη ημέρα εργασιών στις δύο που αρχικά είδαμε ανακοινώσει. Φτάσαμε τους εβδομήντα συμμετέχοντες και πάλι δεν μπορέσαμε να συμπεριλάβουμε όλες τις προτάσεις» λέει, χωρίς να κρύβει ότι «προσωπικά με χαροποιεί το γεγονός πως θα υπάρξουν εισηγήσεις που αξιοποιούν νεότερα ερμηνευτικά εργαλεία της θεωρίας της λογοτεχνίας, όπως και αρκετές εισηγήσεις από νεότερους ηλικιακά επιστήμονες-ερευνητές (μεταπτυχιακούς φοιτητές και υποψήφιους διδάκτορες), και μάλιστα με έμφαση σε έργα που δεν συγκαταλέγονται στα “διάσημα” του Βασιλικού».