«Κάποτε στη Νέα Υόρκη», με την Μαριόν Κοτιγιάρ και τον Χοακίν Φίνιξ
Το «Κάποτε στη Νέα Υόρκη» είναι δημιουργία του Τζέιμς Γκρέι που μας μεταφέρει την περίοδο του μεταναστευτικού κύματος στις Ηνωμένες Πολιτείες και συγκεκριμένα στη Νέα Υόρκη του 1921. Παρά την όμορφη φωτογραφία και την καλή αναπαράσταση της ατμόσφαιρας εκείνης της εποχής, το σενάριο κινείται σε χαμηλά επίπεδα χωρίς πρωτοτυπία και με επαναλήψεις που ίσως κουράσουν τον θεατή. Ωστόσο είναι η καταλυτική παρουσία της Μαριόν Κοτιγιάρ και του Χοακίν Φίνιξ, που κερδίζουν τις εντυπώσεις και εν τέλει τον θεατή...
Βρισκόμαστε στο 1921. Η Εύα (Μαριόν Κοτιγιάρ) και η αδερφή της Μάγδα (Angela Sarafyan) εγκαταλείπουν την Πολωνία, για μια καινούρια αρχή κι ένα καλύτερο μέλλον στη Νέα Υόρκη. Κατά την άφιξη τους στο Έλις Άιλαντ όμως, οι γιατροί ανακαλύπτουν πως η Μάγδα είναι βαριά άρρωστη και πρέπει να αποχωριστεί το αμερικανικό όνειρο για πάντα.
Έτσι η Εύα φτάνει στο Μανχάταν, ενώ η αδερφή της μπαίνει σε καραντίνα. Μόνη κι απελπισμένη η Εύα είναι εύκολο θήραμα για τον Μπρούνο (Χοακίν Φίνιξ), έναν γοητευτικό αλλά κακόβουλου άντρα με σκοτεινό ποιόν, ο οποίος και θα την αναγκάσει να εκπορνευτεί.
Η άφιξη όμως του Ορλάντο (Τζέρεμι Ρένερ), ενός φαινομενικά εντυπωσιακού μάγου και τυχοδιώκτη περιπλέκει την ήδη δύσκολη κατάσταση. Ο Ορλάντο υπόσχεται να βοηθήσει την Εύα ώστε να βρει την αδερφή της και μαζί τη χαμένη της αυτοπεποίθηση κι ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.
Οι εξελίξεις όμως θα είναι ραγδαίες και δυστυχώς κάθε άλλο παρά ευνοϊκές για τους ήρωες μας. Μπρούνο και Ορλάντο συγκρούονται και το μοιραίο αποτέλεσμα θα σημάνει παράλληλα και την αρχή του τέλους για τους εμπλεκόμενους.
Ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Τζέιμς Γκρέι, που στο παρελθόν μας έχει παρουσιάσει ταινίες όπως το «Little Odessa» του 1994 και το «Two Lovers» του 2008, επιστρέφει με την πέμπτη μεγάλου μήκους δημιουργία του, το «Κάποτε στη Νέα Υόρκη» (The Immigrant - 2013).
Η ταινία διερευνά την εμμονή του Τζέιμς Γκρέι με τις διαφορές στις κοινωνικές τάξεις και ειδικότερα τη μετανάστευση που σχετίζεται παράλληλα και με τις εβραϊκές ρίζες του. Η ιδέα για την συγκεκριμένη ιστορία δημιουργήθηκε στον Γκρέι, από παλιές φωτογραφίες του παππού του στο Έλις Άιλαντ το 1923 και ιστορίες του προπάππου του, που διατηρούσε μπαρ εκείνη την περίοδο.
Αυτή είναι η πρώτη ταινία εποχής με την οποία καταπιάνεται ο Γκρέι. Η πλούσια οπτική παλέτα της εποχής εκείνης είναι έργο του Ντάριους Κόντζι (Από τη Ρώμη με αγάπη, Amour, Se7en), καθώς ο διευθυντής φωτογραφίας χρησιμοποίησε ως έμπνευση τους πίνακες των Τζορτζ Μπέλοους και Έβερετ Σιν, καθώς και φωτογραφίες του Ιταλού αρχιτέκτονα Κάρλο Μολίνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου