«Κατά την ορθήν του Αριστοτέλους διάκρισιν του ζώου από τον άνθρωπο, ότι μόνον ο άνθρωπος γελά, μεγάλη χρεωστούσιν οι Έλληνες ευγνωμοσύνην εις τον ποιητή του «Ρωμηού», τον επί δεκαετίας ήδη παρέχοντα εις αυτούς, κατά πάσαν εβδομάδα, αφορμήν να επιδείξουν τον τοιούτον ανθρωπισμό των», Εμμανουήλ Ροΐδης

MIKΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΣΑΤΙΡΙΚΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΗ ΓΕΩΡΓΙΟ ΣΟΥΡΗ

 

 

Ο ποιητής ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ*, έγινε γνωστός και δημοφιλής στο αναγνωστικό κοινό της εποχής του χάρη στο «ΡΩΜΗΟ», την έμμετρη εβδομαδιαία σατιρική εφημερίδα που εξέδιδε ο ποιητής από το 1883. 

Πέρα από την ποιητική του παραγωγή με σατιρικό περιεχόμενο, γράφει έμμετρες κωμωδίες και μεταφράζει τη κωμωδία του ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ «ΝΕΦΕΛΕΣ» η παράσταση της οποίας σημειώνει μεγάλη επιτυχία. 

Το 1876 κερδίζει τον έπαινο του Βουτσιναίου ποιητικού διαγωνισμού ενώ το 1906, με πρωτοβουλία της ΒΟΥΛΗΣ, προτείνεται για το βραβείο ΝΟΜΠΕΛ λογοτεχνίας. 

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το περίφημο φιλολογικό σαλόνι του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΟΥΡΗ, αφορμή επαίνων στο πρόσωπο του ποιητή. 

Το 1907 στην εφημερίδα "ΑΘΗΝΑΙ" ο Γρηγόριος Ξενόπουλος σε άρθρο του με τίτλο "Πρόσωπα και πράγματα" και υπότιτλο "Στο σαλόνι του Σουρή" έγραψε:

"Για το σαλόνι του Σουρή πολλά έχουν γραφεί καθώς κάποια αίγλη δόξας το περιβάλλει και είναι το μόνο που επιθυμεί κάποιος ξένος που επισκέπτεται την Αθήνα. Όλοι αναρωτιούνται τι κάνει ο κόσμος εκεί; Είναι σαλόνι κοσμικό, είναι καλλιτεχνικό ή μόνο φιλολογικό; Τίποτα από αυτά. Ο κόσμος πηγαίνει εκεί μόνο για να γελάσει! Ποτέ δεν είπε κανείς "Θα πάω απόψε στου Σουρή, για να διαβάσω ένα έργο μου ή να απαγγείλω ένα ποίημά μου". 

Το σαλόνι του Σουρή είναι απαλλαγμένο κάθε σοβαρότητας από εκείνη που θα περίμενε κανείς στο σπίτι ενός μεγάλου ποιητού. Και οφείλει την φήμη του αυτή στον απροσδόκητο χαρακτήρα του που διατηρεί επί έτη. Ποτέ δεν θυμούμαι να είδα στο σπίτι του Σουρή βιβλίο ή χειρόγραφο. Ποτέ μου δεν άκουσα τον Προβελέγγιο να απαγγέλλει ένα ποίημά του! Ούτε τον Σβορώνο να ομιλεί για τα νομίσματά του ούτε τον Πολίτη για τις παροιμίες του ούτε τον Καρκαβίτσα για τα διηγήματά του ούτε τον Άννινο για τα απομνημονεύματά του. Το σαλόνι του Σουρή δεν είναι φιλολογικό, δεν είναι εργασία, είναι μόνο καλαμπούρι. Καμία ιδέα δεν ανεπήδησε ποτέ από τις συγκεντρώσεις του, κανένα περιοδικό δεν σχεδιάσθηκε, κανενός συλλόγου δεν τέθηκαν οι βάσεις, κανενός κινήματος δεν συζητήθηκαν οι λεπτομέρειες. 

Στην πνευματική ζωή δεν πρόσθεσε τίποτα παρά μόνο τον γέλωτα, που αναγεννά τους κουρασμένους πνευματικούς εργάτες".

 

Μια φωτογραφία από σύναξη του περίφημου "Φιλολογικού σαλονιού" του Σουρή. Διακρίνονται:
Ι. Δαμβέργης, Μπάμπης Άννινος, Γεώργιος Ροϊλός, Άδωνις Κύρου, Κρίτων Σουρής (γιος του Σουρή), Κωστής Παλαμάς, Γεώργιος Στρατήγης, Ιωάννης Πολέμης, Περικλής Γιαννόπουλος, ο ίδιος ο ποιητής, η κόρη του Έλλη Σουρή Μοσχονά, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Γεώργιος Πωπ, ο Μιλτιάδης Μαλακάσης, ο Γεράσιμος Βώκος, ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος (γνωστός ως Ζαν Μωρεάς), η Δέσποινα Κωνσταντινίδου (πεθερά του Γεωργίου Σουρή) κι ο Ανδρέας Καρκαβίτσας.

 Φυσικά,   δεν είναι λίγοι οι μελετητές που αμφισβητούν την ποιότητα του ποιητικού του έργου και ισχυρίζονται ότι τα εγκώμια που αποκόμιζε ο ποιητής οφείλονταν στην λαμπερή προσωπικότητά του και στον ευχάριστο χαρακτήρα του. Αντιθέτως , εκτιμούν την προσφορά του στη δημοσιογραφία. 

Παράλληλα με την αφήγηση, στο ντοκιμαντέ που αναρτούμε  προβάλλεται πλούσιο φωτογραφικό και αρχειακό υλικό και αναφέρονται σύγχρονοι μελετητές οι οποίοι έχουν καταθέσει τις απόψεις τους για τον ποιητή και το έργο του.

Σκηνοθεσία: Τάσος Ψαρράς

 Κείμενο : Λίτσα Χατζοπούλου

Αποσπάσματα από το έργο του Σουρή διαβάζει ο Τάσος Γουδέλης

_Εκπομπή της ΕΡΤ: Εποχές και Συγγραφείς___________________

 

*Γεώργιος Σουρής (1853-1919) - Βικιπαίδεια

Γεώργιος Σουρής - Η Επιδημία (μονόπρακτο)

*Παίζουν (με αλφαβητική σειρά) Κούλα Αγαγιώτου, Γιάννης Γκιωνάκης, Νάσος Κεδράκας, Γιάνννα Ολυμπίου, Δήμος Σταρένιος* 

*Σκηνοθεσία: Γκυ Ζιρώ*