Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ
Η ανορεξία της ύπαρξης
Δεν πεινάω, δεν πονάω, δεν βρωμάω,
ίσως κάπου βαθιά να υποφέρω και να μην το ξέρω
κάνω πως γελάω
δεν επιθυμώ το αδύνατο
ούτε το δυνατό
τα απαγορευμένα για μένα σώματα
δεν μου χορταίνουν τη ματιά.
Τον ουρανό καμιά φορά
κοιτάω με λαχτάρα
την ώρα που ο ήλιος σβήνει τη λάμψη του
κι ο γαλανός εραστής παραδίνεται
στη γοητεία της νύχτας.
Η μόνη μου συμμετοχή
στο στροβίλισμα του κόσμου
είναι η ανάσα μου που βγαίνει σταθερή.
Αλλά νιώθω και μια άλλη
παράξενη συμμετοχή∙
αγωνία με πιάνει ξαφνικά
για τον ανθρώπινο πόνο.
Απλώνεται πάνω στη γη
σαν τελετουργικό τραπεζομάντιλο
που μουσκεμένο στο αίμα
σκεπάζει μύθους και θεούς
αιώνια αναγεννιέται
και με τη ζωή ταυτίζεται.
Ναι, τώρα θέλω να κλάψω
αλλά στέρεψε ως και των δακρύων μου η πηγή.
Ο Θάνος Ανεστόπουλος μελοποιεί ποιήματα της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ, στο "Παγκόσμιο Πολιτιστικό Ίδρυμα Ελληνισμού Της Διασποράς" του Δήμου Φιλαδέλφειας–Χαλκηδόνας, την Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου