Στέλιος Ράμφος: "Καταψηφίστε τον Τσίπρα για να βρείτε το Φως!"

Πηγή: anoixtoparathyro.gr

---

Του Νίκου Λακόπουλου
«Η ζωή χωρίς θαύμα δεν έχει νόημα». ‘Το θαύμα δεν πρέπει να το εκλογικεύουμε». «Είναι σοβαρό ελληνικό πρόβλημα η αυτάρκειά μας». » Η αυτάρκεια, ως πανάρχαιο ελληνικό μειονέκτημα, γεννιέται μέσα στις θωπείες και τα αγκαλιάσματα της οικογενείας, μας ανατρέφει σε κλειστό κύκλο συναισθημάτων ως μοναδικότητες και δημιουργεί ανθρώπους που είναι ανίκανοι να συνεργαστούν». «Η ανομία είναι τα εσωτερικά μας Εξάρχεια, που δημιουργούν τα εξωτερικά μας Εξάρχεια». Τελικά «το θαύμα είναι τρόπος να εκδηλώνεται η ανασφάλεια μας».
Ο Στέλιος Ράμφος είναι απόλαυση- και γεμίζει αίθουσες, μάλλον με νοικοκυρές που ενδιαφέρονται για τη …φιλοσοφία- όταν μιλάει για τις μεταπασχάλιες εμπειρίες, τον Ιησού Χριστό και τις παραβολές, την Ελλάδα, τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. «Το ΠΑΣΟΚ της ευθύνης τιµωρήθηκε ως φαύλο ΠΑΣΟΚ. Ενώ τιµήθηκε το φαύλο ΠΑΣΟΚ που κατέφυγε στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού κατέστρεψε τον τόπο ανελέητα! Αυτή η αντιµετάθεση διατηρεί εφιαλτικά άθικτο το σώµα του εγκλήµατος».
Δεν θα βρεις πουθενά έναν ολόκληρο φιλόσοφο να τα αναλύει όλα τόσα απλά, τόσο γλαφυρά, τόσο ωραία! «Διότι, εάν η γραβάτα συμβολίζει το ανδρικό γεννητικό μόριο, το οποίο οι πετυχημένοι γραβατωμένοι της ζωής ανεμίζουν ως ένδειξη ταυτότητας, ποια υπόθεση εργασίας θα μπορούσε να γίνει για ανθρώπους που δεν θέλουν ποτέ να φοράνε γραβάτα;». Ε; «Οτι έχουν μειωμένο ανδρισμό;» ρωτάει ο συνομιλητής. «Ακριβώς! Το ασυνείδητο δηλαδή σου υποβάλλει να προβάλλεις τον ελλειμματικό σου ανδρισμό με τέτοια έμφαση, ώστε να νομίζεις ότι δείχνεις μη συμβατικός τύπος».
Τι χάρμα είναι αυτές οι αναλύσεις από τον «εθνικό μας φιλόσοφο» που πετάγεται και σε συνέδρια της «Νέας Δημοκρατίας» και το Ίδρυμα Θεοχαράκη ή εκστασιάζει στον Σκάι τον Άρη Πορτοσάλτε και στην ΕΡΤ την-θεά- Βίκυ Φλέσσα; «Μου δίνει εξαιρετικό θάρρος το ότι κάποιοι με αντιμετωπίζουν αρνητικά. Τότε καταλαβαίνω ότι πάω καλά». » Ο χειρότερος εχθρός της ελευθερίας είναι η αναρχία». «Οι Έλληνες υποστηρίζουν τον Σύριζα αλλά παίρνουν τις καταθέσεις από την τράπεζα. Πώς εξηγείται αυτό το φαινόµενο; Όλα µε το αζηµίωτο! Σχιζοειδής κουτοπονηριά». 

«Προσπαθεί να «διαβάσει» τα όνειρα των Ελλήνων, από τον Γρηγόριο Νύσσης έως τα συλλογικά όνειρα ολόκληρων χωριών τη δεκαετία του ’60, για να δει το ελληνικό πρόβλημα στο επίπεδο του ατομικού και του συλλογικού ασυνειδήτου. Το πώς τα όνειρα φέρνουν στην επιφάνεια το φαντασιακό που δουλεύει πίσω από τις σκέψεις και τις πράξεις μας» διαβάζω σε ένα ρεπορτάζ όπου ο συντάκτης παρατηρεί ότι «ήρθε στη συνάντησή μας με το ίδιο καφέ πουλόβερ που έχω δει σε τουλάχιστον άλλες δύο πρόσφατες τηλεοπτικές εμφανίσεις του και το οποίο φοράει και στη φωτογραφία που συνοδεύει το λήμμα του στη Βικιπαίδεια».
Πιθανόν η σοφία του να έγκειται σε τρομακτικές διαπιστώσεις όπως ότι «ο χάρτης σού δείχνει το δρόμο» ή ότι «στον καθρέφτη μπορείς να κοιταχτείς»! Ή όταν στην ερώτηση αν υπάρχει θεός λέει: «Αυτή η ερώτηση δεν είναι σωστή, γιατί ο Θεός δεν είναι περιεχόμενο. Δεν είναι της τάξεως του υπάρχειν. Της τάξεως του υπάρχειν είναι ένα ποτήρι. Ο Θεός είναι η δίψα σου για το αλλιώς». Ναι, αλλά τελικά υπάρχει -έστω ως μη …ποτήρι- ή δεν υπάρχει; Θα δούμε. Υπάρχει, αλλά είναι αδύνατος, αλλά μάλλον …δεξιός!  Η ανάσταση πάντως υπάρχει ως …άδειασμα από την μερικότητα. «Αυτό το άδειασμα είναι η καινούργια ζωή». Κι η αθανασία είναι να προεκτείνουμε το χρόνο εσαεί; Tι δεν καταλαβαίνετε;
Πώς επηρέασε και επηρεάζει τους Ελληνες αυτή η τρομακτική δύναμη της Ορθοδοξίας; «Το πρόβλημα του θυμικού έχει μια ορθόδοξη καταβολή. Από την εποχή του Ιουστινιανού, που έκλεισε τη Σχολή των Αθηνών το 529 μ.Χ. αντικαθιστώντας το στοιχείο της λογικής , εμπεδώνεται μια δεσποτεία του συναισθήματος η οποία ολοκληρώνεται τον 14ο αιώνα, οπότε λαμβάνεται επίσημη εκκλησιαστική απόφαση, σύμφωνα με την οποία η μέθεξη του θείου δεν μπορεί να γίνει με τη λογική. Μπορεί να γίνει μόνο με το συναίσθημα – τη μυστική θέα του ησυχαστή. Αυτό απέκοψε δογματικά και την ίδια την Εκκλησία από τη δυνατότητα να μας αφήνει να σκεφτούμε και λίγο με τη λογική, πράγμα που έκανε τότε η Δύση».
“Τι είναι εκείνο που κάνει την Ελλάδα και τους Έλληνες, τους Ανατολίτες γενικά, μη παραγωγικούς;” λέει σε μια συνέντευξη στην ΕΡΤ1. “Τι είναι εκείνο που τους κάνει αργόσχολους; Μας αρέσει πάρα πολύ η αργία και δεν έχουμε μεγάλη έφεση στην παραγωγικότητα.  Είμαστε λοιπόν αναβλητικοί, ρέπουμε στην οκνηρία: η ελληνική βίωση του χρόνου καταλήγει στο καφενείο και στη δυσκίνητη γραφειοκρατία». Άρα, κλείστε τα καφενεία και θα τελειώσει η παρακμή!
Eπειδή όλα αυτά είναι όμως βαριά φιλοσοφία, ας δούμε κάτι λιγότερο φιλοσοφημένο. Ο Αλέξης Τσίπρας -που δεν φοράει γραβάτα λόγω ..ελλειμματικού ανδρισμού- ο συγγραφέας και φιλόσοφος Στέλιος σε συνέντευξη στον Alpha 9,89 λέει ότι έχει και τρομερό ψυχικό έλλειμμα: «Έχουμε μπλέξει με «ομάδα ψυχοθεραπείας, ένα group therapy ως κυβέρνηση και πρέπει να τα βγάλουμε πέρα».
«Η κίνηση που έκανε πάντα δεν ήταν του κόπου, ήταν της κατάληψης. Εκφράζεται και με την αποφυγή γραβάτας. Μπορεί να υποδεικνύει και την αδυναμία του». «Κυβερνώμεθα από καταληψίες. Εκθέτουν την ψυχή τους που είναι σκουπιδότοπος».
«Ο καπιταλισμός όμως βασίζεται σε πολύ σκληρούς και πολύ αυστηρούς στη ζωή τους καπιταλιστές που ζούνε με τον πιο λιτό τρόπο…»(!). «Όλο μας το σύστημα των διαμαρτυριών ήταν διεκδικήσεις δικαιωμάτων χωρίς ανάληψη υποχρεώσεων». Όταν στρώνεις το δρόμο με ψέματα- όπως ο Τσίπρας- «είμαστε σε μια κατάσταση προϊούσης παρακμής’. Το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό από ό,τι φαίνεται, λέει ο φιλόσοφος και περνάει από τον Τσίπρα στο Survivor!
Τι είναι, λοιπόν, το Survivor; Eίναι «ένα μπορώ που δεν έχω»- όλη αυτή η προσπάθεια των παιχτών να φάνε μια …μπριζόλα. ‘Είναι μια εξευγενισμένη μορφή της περίπτωσης Σώρρα» που σχετίζεται και με τους Αγανακτισμένους. Στον κόσμο του Στέλιου Ράμφου για όλα αυτά φταίει η Γενιά του Πολυτεχνείου και η Μεταπολίτευση αφού «ο Έλληνας, ο πριν τη δικτατορία, ήταν πολύ διαφορετικός από τον Έλληνα μετά τη δικτατορία. Ο Έλληνας πριν είχε μια παλαιική, μια αρχαϊκότερη ηθική, ένα φιλότιμο, που λέμε, αλλά το είχε».
Πώς συνέβη αυτό: «Η αυταρχική διακυβέρνηση της επταετίας έδωσε ηθικά δικαιώματα προς μια απελευθέρωση των ηθών, η οποία απελευθέρωση των ηθών ήταν παραμορφωτική. ...Πράγματι, μετά τον Εμφύλιο τα πράγματα πήγαιναν πολύ καλά…«(!!!). «Το χειρότερο κακό που έκανε η δικτατορία είναι η Μεταπολίτευση». Βέβαια ο Στέλιος Ράμφος δεν είναι υμνητής της Χούντας, αλλά διαπιστώνει για την Δικτατορία Μεταξά:
«Η νίκη που κατήγαγε ο ελληνικός στρατός οφείλεται στο γεγονός ότι η κυβέρνηση Μεταξά προέβη μυστικά σε ατομικές επιστρατεύσεις χιλιάδων ανθρώπων, ώστε ο αντίπαλος βρέθηκε απέναντι σε πανέτοιμο στρατό εκεί που περίμενε το αντίθετο. Αυτό ήταν που έκρινε τα πράγματα. Με ατομικά δελτία επιστρατεύσεως, χωρίς κανείς να ξέρει κάτι. Ήταν πολύ σημαντικό’.
Δεν είναι και πάλι υπέρμαχος του Μεταξά. Είναι απλώς ένας αντικομμουνιστής: «Η εμπειρία μιας παγκόσμιας αριστεράς είναι μια εμπειρία ανικανότητας, επειδή είναι κατασκευάσματα νεφελώδη και τη λύση στη θέση της ανικανότητας τη δίνει η απολυταρχία. Και γι΄ αυτό, η αριστερά είναι μια ιστορία απολυταρχικών συστημάτων που καταρρέουν».

Ανακεφαλαιώνοντας: Ο χάρτης δείχνει το δρόμο! Οι Έλληνες είναι οκνηροί, αλλά ήταν λιγότερο και περισσότερο φιλότιμοι, πριν την Μεταπολίτευση. Μακρυά από καφενεία και καταλήψεις! Καταψηφίστε τον Τσίπρα -και γενικά την Αριστερά- και θα βρείτε την Αλήθεια και το Φως.
Υ.Γ. : Τάχει πει κι ο Αριστοτέλης στο «in.gr»: 1) «Προκειμένου να έχει η κυβερνητική παράταξη καλά ή καλύτερα ή ανεκτά εκλογικά αποτελέσματα, μπαίνει στο πολιτικό παιχνίδι και παίζει το Σκοπιανό, παίζει η Novartis, δημιουργείται δηλαδή ένα κλίμα αντιπαλότητος, το οποίο εκ παραδόσεως είναι η ελληνική καταστροφή». 2) «Αν γίνει οτιδήποτε και δεν υπάρχει μια προσωρινή γραμμή στηρίξεως, θα βρεθούμε στα Τάρταρα και πάλι».