Μητσοτάκης: Μεταξύ ευτελούς αντιπολίτευσης και εθνικής βλάβης
Του Γ. Λακόπουλου
Το
τελευταία αντιπολιτευτικό σουξέ της ΝΔ είναι κάποιος Μαρίνος. Κάποια
κυβερνητικά σαΐνια τον προόριζαν για διοικητή του ΕΦΚΑ, αλλά κατά τη
διαδικασία έγκρισής του από τη Βουλή προέκυψε ότι είχε ασυμβίβαστα και η
υποψηφιότητά του αποσύρθηκε.
Σε μια κανονική χώρα δεν θα είχε ασχοληθεί κανείς περισσότερο. Ήταν μια τυπική διαδικασία που λειτούργησε ακριβώς όπως προβλέπεται με τη θέσπιση της. Τίποτε περισσότερο. Αλλά για τη ΝΔ έγινε μεγάλο θέμα για αντιπολίτευση και η Σπυράκη βγήκε στα κάγκελα για την «κατάρρευση του ηθικού πλεονεκτήματος του ΣΥΡΙΖΑ».
Δηλαδή η επιβεβαίωση αυτού του πλεονεκτήματος, η απόσυρση του εν λόγω υποψήφιου, βαφτίστηκε... μειονέκτημα. Από την εκπρόσωπο ενός από τα δυο κόμματα, των οποίων η ιστορία νοσηρής επέλασης το κράτος χρειάζεται τόμους για να γραφεί. Την ώρα που το δικό της κόμμα ετοιμάζει λίστες όχι για κομματικό, αλλά για… ΙΧ κράτος με το ΜΜΣ: Μητρώο Μητσοτακικών Στελεχών που προορίζονται για «αξιοκρατική» επέλαση στο δημόσιο, αν επικρατήσει η ΝΔ. Είναι ένα ακόμη παράδειγμα ευτελούς αντιπολίτευσης.
Αν η προσπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη σταματούσε σε βουτιές στα κατώτερα αισθήματα της κοινωνίας, με την άσκηση αγοραίας αντιπολίτευσης, θα ήταν λίγο το κακό. Εκ της θέσης του όμως ο πρόεδρος της ΝΔ προκαλεί σημαντική βλάβη στη χώρα και ειδικά σε ευαίσθητες και κρίσιμες περιπτώσεις που αφορούν είτε τα εθνικά θέματα είτε εσωτερικές λειτουργίες. Ας δούμε μερικές περιπτώσεις:
Κατά φαντασίαν πρωθυπουργός
Το Μακεδονικό: Είναι γνωστό ότι οι χειρισμοί πατρός Μητσοτάκη-Σαμαρά το 1991-93 κληροδότησαν στη χώρα ένα πρόβλημα εξωτερικής πολιτικής, που οδήγησε σε εθνική ήττα και διαρκή δέσμευση διπλωματικού κεφαλαίου δια της συντήρησης της τυπικής ονομασίας FYROM για τη γειτονική χώρα -την οποία όμως όλοι στον πλανήτη αποκαλούν «Μακεδονία».
Η σθεναρή στάση του Κ. Καραμανλή το 2008 στο Βουκουρέστι- με υπουργό Εξωτερικών τη Ντόρα Μπακογιάννη και Άμυνας τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη – αποκόλλησε την ελληνική πολιτική από τα αδιέξοδα και διαμόρφωσε μια νέα εθνική γραμμή, μεταφέροντας πλέον την ευθύνη της επίλυσης του προβλήματος στα Σκόπια.
Χρειάσθηκε μια δεκαετία μέχρι να υποχρεωθούν οι πολιτικοί ηγεσίες τους από τα πράγματα να καθίσουν στο τραπέζι για πραγματική διαπραγμάτευση στην οποίο η ελληνική κυβέρνηση προσήλθε με καθαρή θέση: αυτή που διαμορφώθηκε το 2008 ως εθνική γραμμή. Μέχρι να διαπιστώσουμε έκπληκτοι ότι… δεν είναι πλέον εθνική:
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν την υποστηρίζει με τη μνημειώδη φράση «θα αναζητηθεί λύση σε άλλη συγκυρία», που έστρεψε εναντίον του όχι μόνο κάθε σοβαρό πολίτη αλλά και τη διεθνή κοινή γνώμη. Ο ίδιος όμως, χειραγωγούμενος από τους ακραίους του κόμματός του, το πήγε παραπέρα συνεργώντας στην οπισθοδρόμηση των συλλαλητηρίων που οργάνωσε ο Σαμαράς, για να μην αναδειχθούν εκ νέου οι ευθύνες του από την επικείμενη λύση.
Δεν υπήρχε χειρότερη υπηρεσία από αυτή που πρόσφερε στη χώρα ο πρόεδρος της ΝΔ, αποδυναμώνοντας τη διαπραγματευτική ισχύ της για να κάνει αντιπολίτευση.
Τα ελληνοτουρκικά: Αν σε πάρει κατήφορος, όμως, δεν σταματάς. Ο πρόεδρος της ΝΔ δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος των ευθυνών ούτε στο κεντρικό εξωτερικό μέτωπο της χώρας που είναι οι ελληνουρκικές σχέσεις. Όταν δεν έβγαινε μπροστά ο ίδιος, ενεργοποιούσε τον προπαγανδιστικό μηχανισμό του, όπως έκανε στην επίσκεψη Ερντογάν και σε άλλες περιπτώσεις, στρεφόμενος κατά της κυβέρνησης με τρόπο που τον στρέφει κατά της χώρας.
Προσπαθεί να κάνει αντιπολίτευση ακόμη και στην ένταση που προκαλεί τελευταία η άλλη πλευρά, δέσμιος της λογικής που του επιβάλλουν τυχοδιωκτικά στοιχεία που τον περιβάλλουν: ότι πρέπει να κάνει σκληρή αντιπολίτευση σε όλα. Έτσι, αντί να συνταχθεί με την κυβέρνηση τουλάχιστον μετά το «μεθοριακό επεισόδιο» – κατά την ορθολογική διατύπωση της Ντόρας Μπακογιάννη- των δυο Ελλήνων στρατιωτικών, πήγε στη Βουλή και το έκανε αιχμή της αντιπολιτευτικής ρητορικής του.
Η ίδια νοοτροπία διαπερνά όλες τις τοποθετήσεις του επί του θέματος, όταν δεν εμπλουτίζεται με γραφικότητες του τύπου «θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να απελευθερωθούν». Παριστάνοντας τον …πρωθυπουργό, όπως του εισηγούνται πρόσωπα που εξακολουθούν να τον συμβουλεύουν σ’ αυτά τα θέματα, αντί της πολύπειρης Μπακογιάννη. Το τελευταίο επεισόδιο έκπτωσης του ρόλου του είναι η άρνησή του να ενημερωθεί από τον… υπουργό Εξωτερικών, όπως είχε κάνει και με τον υπουργό Άμυνας.
Υπέρ συμφερόντων
Το Σύνταγμα: Στο εσωτερικό μέτωπο η αντιπολιτευτική συμπεριφορά του Μητσοτάκη ξεπερνάει και του άθλους του Γ. Παπανδρέου, που παρεμπόδισε επί Καραμανλή την αναθεώρηση του Συντάγματος γιατί δεν μπορούσε να λύσει τα εσωκομματικά προβλήματα που του δημιουργούσε ο Βαγγέλης Βενιζέλος με την άρνηση αλλαγής του άρθρου για τα ΑΕΙ.
Τώρα
ο πρόεδρος της ΝΔ δέχθηκε μια πρόταση για συνταγματική αναθεώρηση. Όχι
από τον πολιτικό του αντίπαλο Αλέξη Τσιπρα, αλλά από τη Φώφη Γεννηματά
την οποία προβάλλει ως εν δυνάμει σύμμαχό του. Την απέρριψε
καθοδηγούμενος από τον μοιραίο -ακόμη και για τον εαυτό του- Βαγγέλη
Βενιζέλο που το είχε κάνει ήδη. Καθώς έχει τόσο υψηλό φρόνημα έναντι
του καταστατικού χάρτη της χώρας, ώστε να θεωρεί αδιανόητη κάθε συζήτηση
με τη σημερινή πλειοψηφία της Βουλής. Επειδή ένας μάρτυρας τον ανάφερε
σε υπόθεση δωροδοκίας που έτσι κι αλλιώς τελεί υπό έρευνα, κατά τις
ρυθμίσεις που ο ίδιος…θέσπισε σε παλαιότερη- και ατυχή- συνταγματική
αναθεώρηση.
Η τηλεόραση: Για να πάμε λίγο παλαιότερα ο Μητσοτάκης συντάχθηκε με τους καναλάρχες και άλλα επιχειρηματικά συμφέροντα στην υπόθεση των τηλεοπτικών συχνοτήτων που είχαν καταπατηθεί για τρεις δεκαετίες και μετατράπηκαν σε δύναμη χειραγώγησης κομμάτων και πολιτικών. Αρνούμενος να στείλει εκπρόσωπο στο ΕΣΡ μπλόκαρε τη διαδικασία αδειοδότησης.
Αυτό οδήγησε την κυβέρνηση σε νομοθετική ρύθμιση που έπεσε στο ΣτΕ προς μεγάλη ικανοποίηση του Κυριάκου. Έκτοτε συνεχίζει να υπονομεύει με όποιον τρόπο μπορεί την αδειοδότηση των καναλιών. Όπως κάνει συνολικά με την ενημέρωση, καθώς και οι πέτρες γνωρίζουν τις παρεμβάσεις του στα ΜΜΕ, ενώ κατηγορεί τους χαχάμηδες Συριζαίους για διάθεση «ελέγχου της ενημέρωσης».
Οι απερίσκεπτοι γόνοι
Η Ακροδεξιά: Ίσως η χειρότερη υπηρεσία που προσφέρει στη χώρα και στην κοινωνία ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ είναι η διαμόρφωση πολιτικών συνθηκών που εκτρέφουν την Ακροδεξιά. Η αρχή έγινε με την ηγετοποίηση του Γεωργιάδη που μετατόπισε τη ΝΔ προς τα δεξιά στο πολιτικό φάσμα. Για να ολοκληρώσει την διολίσθηση με την πλήρη υποταγή του στον Αντώνη Σαμαρά που πήρε τον έλεγχο του χώρου με το Μακεδονικό, το οποίο μετέτρεψε σε προνομιακό φυτώριο της Χρυσής Αυγής και άλλων ακροδεκτών μορφωμάτων.
Χωρίς επίγνωση των πραγμάτων ο Μητσοτάκης ρίχνει διαρκώς νερό στο μύλο της Ακροδεξιάς με τη στάση του στα ελληνοτουρκικά με την «πολιτική του φόβου» και κυρίως με το σκάνδαλο Novartis, στο οποίο προσπαθεί να δημιουργήσει πολιτικές συνθήκες ατιμωρησίας -που θα είναι βούτυρο στο ψωμί των ακραίων δυνάμεων.
Είναι εύλογο ένας πολιτικός να θέλει να γίνει Πρωθυπουργός. Ειδικά αν έχει καταφέρει να γίνει αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αλλά ο απερίσκεπτος γόνος της δυναστείας Μητσοτάκη -όπως όλοι οι γόνοι- οργανώνει αυτή την επιδίωξη με λάθος συμφραζόμενα. Και η τιμωρία του δεν θα είναι να αποτύχει, αλλά …να πετύχει. Αν καταφέρει πράγματι να πάρει την πρωθυπουργία.
Συνέβη και με κάποιον άλλον γόνο, πριν από αυτόν, που δεν στάθηκε στο ύψος του όταν ήταν στην αντιπολίτευση, επειδή θεωρούσε την κυβέρνηση κληρονομικό δικαίωμα και το πλήρωσε όταν κυβέρνησε, για λίγο, προτού εκδιωχθεί κακήν- κακώς, χωρίς καν να χάσει το κόμμα του στην πλειοψηφία στη Βουλή. Δυστυχώς μαζί του το πλήρωσε το κόμμα του, η κοινωνία και η χώρα.
Το
τελευταία αντιπολιτευτικό σουξέ της ΝΔ είναι κάποιος Μαρίνος. Κάποια
κυβερνητικά σαΐνια τον προόριζαν για διοικητή του ΕΦΚΑ, αλλά κατά τη
διαδικασία έγκρισής του από τη Βουλή προέκυψε ότι είχε ασυμβίβαστα και η
υποψηφιότητά του αποσύρθηκε.Σε μια κανονική χώρα δεν θα είχε ασχοληθεί κανείς περισσότερο. Ήταν μια τυπική διαδικασία που λειτούργησε ακριβώς όπως προβλέπεται με τη θέσπιση της. Τίποτε περισσότερο. Αλλά για τη ΝΔ έγινε μεγάλο θέμα για αντιπολίτευση και η Σπυράκη βγήκε στα κάγκελα για την «κατάρρευση του ηθικού πλεονεκτήματος του ΣΥΡΙΖΑ».
Δηλαδή η επιβεβαίωση αυτού του πλεονεκτήματος, η απόσυρση του εν λόγω υποψήφιου, βαφτίστηκε... μειονέκτημα. Από την εκπρόσωπο ενός από τα δυο κόμματα, των οποίων η ιστορία νοσηρής επέλασης το κράτος χρειάζεται τόμους για να γραφεί. Την ώρα που το δικό της κόμμα ετοιμάζει λίστες όχι για κομματικό, αλλά για… ΙΧ κράτος με το ΜΜΣ: Μητρώο Μητσοτακικών Στελεχών που προορίζονται για «αξιοκρατική» επέλαση στο δημόσιο, αν επικρατήσει η ΝΔ. Είναι ένα ακόμη παράδειγμα ευτελούς αντιπολίτευσης.
Αν η προσπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη σταματούσε σε βουτιές στα κατώτερα αισθήματα της κοινωνίας, με την άσκηση αγοραίας αντιπολίτευσης, θα ήταν λίγο το κακό. Εκ της θέσης του όμως ο πρόεδρος της ΝΔ προκαλεί σημαντική βλάβη στη χώρα και ειδικά σε ευαίσθητες και κρίσιμες περιπτώσεις που αφορούν είτε τα εθνικά θέματα είτε εσωτερικές λειτουργίες. Ας δούμε μερικές περιπτώσεις:
Κατά φαντασίαν πρωθυπουργός
Το Μακεδονικό: Είναι γνωστό ότι οι χειρισμοί πατρός Μητσοτάκη-Σαμαρά το 1991-93 κληροδότησαν στη χώρα ένα πρόβλημα εξωτερικής πολιτικής, που οδήγησε σε εθνική ήττα και διαρκή δέσμευση διπλωματικού κεφαλαίου δια της συντήρησης της τυπικής ονομασίας FYROM για τη γειτονική χώρα -την οποία όμως όλοι στον πλανήτη αποκαλούν «Μακεδονία».
Η σθεναρή στάση του Κ. Καραμανλή το 2008 στο Βουκουρέστι- με υπουργό Εξωτερικών τη Ντόρα Μπακογιάννη και Άμυνας τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη – αποκόλλησε την ελληνική πολιτική από τα αδιέξοδα και διαμόρφωσε μια νέα εθνική γραμμή, μεταφέροντας πλέον την ευθύνη της επίλυσης του προβλήματος στα Σκόπια.
Χρειάσθηκε μια δεκαετία μέχρι να υποχρεωθούν οι πολιτικοί ηγεσίες τους από τα πράγματα να καθίσουν στο τραπέζι για πραγματική διαπραγμάτευση στην οποίο η ελληνική κυβέρνηση προσήλθε με καθαρή θέση: αυτή που διαμορφώθηκε το 2008 ως εθνική γραμμή. Μέχρι να διαπιστώσουμε έκπληκτοι ότι… δεν είναι πλέον εθνική:
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν την υποστηρίζει με τη μνημειώδη φράση «θα αναζητηθεί λύση σε άλλη συγκυρία», που έστρεψε εναντίον του όχι μόνο κάθε σοβαρό πολίτη αλλά και τη διεθνή κοινή γνώμη. Ο ίδιος όμως, χειραγωγούμενος από τους ακραίους του κόμματός του, το πήγε παραπέρα συνεργώντας στην οπισθοδρόμηση των συλλαλητηρίων που οργάνωσε ο Σαμαράς, για να μην αναδειχθούν εκ νέου οι ευθύνες του από την επικείμενη λύση.
Δεν υπήρχε χειρότερη υπηρεσία από αυτή που πρόσφερε στη χώρα ο πρόεδρος της ΝΔ, αποδυναμώνοντας τη διαπραγματευτική ισχύ της για να κάνει αντιπολίτευση.
Τα ελληνοτουρκικά: Αν σε πάρει κατήφορος, όμως, δεν σταματάς. Ο πρόεδρος της ΝΔ δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος των ευθυνών ούτε στο κεντρικό εξωτερικό μέτωπο της χώρας που είναι οι ελληνουρκικές σχέσεις. Όταν δεν έβγαινε μπροστά ο ίδιος, ενεργοποιούσε τον προπαγανδιστικό μηχανισμό του, όπως έκανε στην επίσκεψη Ερντογάν και σε άλλες περιπτώσεις, στρεφόμενος κατά της κυβέρνησης με τρόπο που τον στρέφει κατά της χώρας.
Προσπαθεί να κάνει αντιπολίτευση ακόμη και στην ένταση που προκαλεί τελευταία η άλλη πλευρά, δέσμιος της λογικής που του επιβάλλουν τυχοδιωκτικά στοιχεία που τον περιβάλλουν: ότι πρέπει να κάνει σκληρή αντιπολίτευση σε όλα. Έτσι, αντί να συνταχθεί με την κυβέρνηση τουλάχιστον μετά το «μεθοριακό επεισόδιο» – κατά την ορθολογική διατύπωση της Ντόρας Μπακογιάννη- των δυο Ελλήνων στρατιωτικών, πήγε στη Βουλή και το έκανε αιχμή της αντιπολιτευτικής ρητορικής του.
Η ίδια νοοτροπία διαπερνά όλες τις τοποθετήσεις του επί του θέματος, όταν δεν εμπλουτίζεται με γραφικότητες του τύπου «θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να απελευθερωθούν». Παριστάνοντας τον …πρωθυπουργό, όπως του εισηγούνται πρόσωπα που εξακολουθούν να τον συμβουλεύουν σ’ αυτά τα θέματα, αντί της πολύπειρης Μπακογιάννη. Το τελευταίο επεισόδιο έκπτωσης του ρόλου του είναι η άρνησή του να ενημερωθεί από τον… υπουργό Εξωτερικών, όπως είχε κάνει και με τον υπουργό Άμυνας.
Υπέρ συμφερόντων
Το Σύνταγμα: Στο εσωτερικό μέτωπο η αντιπολιτευτική συμπεριφορά του Μητσοτάκη ξεπερνάει και του άθλους του Γ. Παπανδρέου, που παρεμπόδισε επί Καραμανλή την αναθεώρηση του Συντάγματος γιατί δεν μπορούσε να λύσει τα εσωκομματικά προβλήματα που του δημιουργούσε ο Βαγγέλης Βενιζέλος με την άρνηση αλλαγής του άρθρου για τα ΑΕΙ.
Τώρα
ο πρόεδρος της ΝΔ δέχθηκε μια πρόταση για συνταγματική αναθεώρηση. Όχι
από τον πολιτικό του αντίπαλο Αλέξη Τσιπρα, αλλά από τη Φώφη Γεννηματά
την οποία προβάλλει ως εν δυνάμει σύμμαχό του. Την απέρριψε
καθοδηγούμενος από τον μοιραίο -ακόμη και για τον εαυτό του- Βαγγέλη
Βενιζέλο που το είχε κάνει ήδη. Καθώς έχει τόσο υψηλό φρόνημα έναντι
του καταστατικού χάρτη της χώρας, ώστε να θεωρεί αδιανόητη κάθε συζήτηση
με τη σημερινή πλειοψηφία της Βουλής. Επειδή ένας μάρτυρας τον ανάφερε
σε υπόθεση δωροδοκίας που έτσι κι αλλιώς τελεί υπό έρευνα, κατά τις
ρυθμίσεις που ο ίδιος…θέσπισε σε παλαιότερη- και ατυχή- συνταγματική
αναθεώρηση.Η τηλεόραση: Για να πάμε λίγο παλαιότερα ο Μητσοτάκης συντάχθηκε με τους καναλάρχες και άλλα επιχειρηματικά συμφέροντα στην υπόθεση των τηλεοπτικών συχνοτήτων που είχαν καταπατηθεί για τρεις δεκαετίες και μετατράπηκαν σε δύναμη χειραγώγησης κομμάτων και πολιτικών. Αρνούμενος να στείλει εκπρόσωπο στο ΕΣΡ μπλόκαρε τη διαδικασία αδειοδότησης.
Αυτό οδήγησε την κυβέρνηση σε νομοθετική ρύθμιση που έπεσε στο ΣτΕ προς μεγάλη ικανοποίηση του Κυριάκου. Έκτοτε συνεχίζει να υπονομεύει με όποιον τρόπο μπορεί την αδειοδότηση των καναλιών. Όπως κάνει συνολικά με την ενημέρωση, καθώς και οι πέτρες γνωρίζουν τις παρεμβάσεις του στα ΜΜΕ, ενώ κατηγορεί τους χαχάμηδες Συριζαίους για διάθεση «ελέγχου της ενημέρωσης».
Οι απερίσκεπτοι γόνοι
Η Ακροδεξιά: Ίσως η χειρότερη υπηρεσία που προσφέρει στη χώρα και στην κοινωνία ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ είναι η διαμόρφωση πολιτικών συνθηκών που εκτρέφουν την Ακροδεξιά. Η αρχή έγινε με την ηγετοποίηση του Γεωργιάδη που μετατόπισε τη ΝΔ προς τα δεξιά στο πολιτικό φάσμα. Για να ολοκληρώσει την διολίσθηση με την πλήρη υποταγή του στον Αντώνη Σαμαρά που πήρε τον έλεγχο του χώρου με το Μακεδονικό, το οποίο μετέτρεψε σε προνομιακό φυτώριο της Χρυσής Αυγής και άλλων ακροδεκτών μορφωμάτων.
Χωρίς επίγνωση των πραγμάτων ο Μητσοτάκης ρίχνει διαρκώς νερό στο μύλο της Ακροδεξιάς με τη στάση του στα ελληνοτουρκικά με την «πολιτική του φόβου» και κυρίως με το σκάνδαλο Novartis, στο οποίο προσπαθεί να δημιουργήσει πολιτικές συνθήκες ατιμωρησίας -που θα είναι βούτυρο στο ψωμί των ακραίων δυνάμεων.
Είναι εύλογο ένας πολιτικός να θέλει να γίνει Πρωθυπουργός. Ειδικά αν έχει καταφέρει να γίνει αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αλλά ο απερίσκεπτος γόνος της δυναστείας Μητσοτάκη -όπως όλοι οι γόνοι- οργανώνει αυτή την επιδίωξη με λάθος συμφραζόμενα. Και η τιμωρία του δεν θα είναι να αποτύχει, αλλά …να πετύχει. Αν καταφέρει πράγματι να πάρει την πρωθυπουργία.
Συνέβη και με κάποιον άλλον γόνο, πριν από αυτόν, που δεν στάθηκε στο ύψος του όταν ήταν στην αντιπολίτευση, επειδή θεωρούσε την κυβέρνηση κληρονομικό δικαίωμα και το πλήρωσε όταν κυβέρνησε, για λίγο, προτού εκδιωχθεί κακήν- κακώς, χωρίς καν να χάσει το κόμμα του στην πλειοψηφία στη Βουλή. Δυστυχώς μαζί του το πλήρωσε το κόμμα του, η κοινωνία και η χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου