Φουλ επίθεση από τα «δεξιά εξτρέμ»

Του Δημήτρη Σμυρναίου

 Πηγή: epohi.gr

Η σκληρή νεοσυντηρητική πτέρυγα της Χριστιανοδημοκρατίας καθορίζει την πολιτική ατζέντα των πρώτων ημερών της νέας κυβέρνησης του Βερολίνου με απανωτά χτυπήματα στον Τύπο για όλα τα θέματα αιχμής: προσφυγικό, κοινωνική πολιτική, ευρωπαϊκή πολιτική. Η Ανγκέλα Μέρκελ συνεχίζει να υποδύεται την αμέτοχη παρατηρήτρια, φρόντισε, πάντως, να γειώσει τις υψηλές προσδοκίες ορισμένων στην Ευρώπη για μια στροφή της πολιτικής της για το μέλλον της Ευρωζώνης. Την ίδια στιγμή οι Σοσιαλδημοκράτες έδωσαν τα διαπιστευτήρια τους στις χρηματαγορές με τις επιλογές του Ολαφ Σολτς, που ολοένα και περισσότερο αποδεικνύεται μια «κόκκινη μετάλλαξη» του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.


Μερικές φορές η δικαίωση των προβλέψεων δεν αποτελεί λόγο για ικανοποίηση. Κάθε άλλο. Αυτό ισχύει για εκείνους που προειδοποιούσαν ότι ο νέος «μεγάλος συνασπισμός» στο Βερολίνο, σε αντίθεση με τις φαντασιώσεις κάποιων… αναλυτών εξ’ αποστάσεως, δεν πρόκειται να αλλάξει πολιτική· αντιθέτως είναι προγραμματισμένος να παίξει μπάλα αποκλειστικά από τα «έξω δεξιά». Με ένα μπαράζ συνεντεύξεων και εμφανίσεών τους σε τηλεοπτικά δίκτυα, οι πιο συντηρητικοί υπουργοί της κυβέρνησης Μέρκελ έχουν κατορθώσει μόνο μέσα σε λίγες μέρες να επιβάλουν μια καθαρά ακραία ατζέντα, που πιθανώς να κάνει τους βουλευτές της Εναλλακτικής για τη Γερμανία να αναρωτιούνται μήπως τελικά έπρεπε να έχουν μπει αυτοί στην κυβέρνηση.
Αυτός που πρωτοστατεί στη νεοσυντηρητική επίθεση είναι ο μέχρι πρότινος πρωθυπουργός της Βαυαρίας και σημερινός υπουργός Εσωτερικών και Πατρίδας, Χορστ Ζέεχοφερ. Αρχικά προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων —αλλά και επιδοκιμασιών από το εθνικιστικό στρατόπεδο— με τη δήλωσή του ότι το Ισλάμ δεν έχει θέση στη Γερμανία, αφήνοντας αναπάντητο το ερώτημα για το πώς ακριβώς φαντάζεται το μέλλον των εκατομμυρίων μουσουλμάνων που ζουν στη χώρα. Μια «χλιαρή» απάντηση της Μέρκελ για το θέμα δεν ήταν βεβαίως αρκετή για να αλλάξει το κλίμα και να μειώσει τον ενθουσιασμό της ακροδεξιάς για τη δήλωση του υπουργού, ο οποίος λίγες μέρες μετά ζήτησε και την κατάργηση του Σένγκεν, της συμφωνίας που κάποτε χαρακτηριζόταν ως η «πεμπτουσία» της ευρωπαϊκής ιδέας για μια ήπειρο χωρίς σύνορα. Ο Ζέεχοφερ έτσι κι αλλιώς έχει διαμηνύσει ότι θα συνεχιστούν οι έλεγχοι στα αεροδρόμια για πτήσεις από την Ελλάδα, αλλά και στα σύνορα με την Αυστρία, προκειμένου να εμποδιστούν περαιτέρω προσφυγικές ροές.
Τα υπερήφανα γερμανικά τανκς
Ο κύριος Ζέεχοφερ, μάλιστα, δικαίωσε τους Ανατολικοευρωπαίους για την αρνητική τους στάση στο όλο ζήτημα, λέγοντας ότι θα μπορούσαν να συνεισφέρουν αλλιώς στην αντιμετώπιση του προβλήματος, στέλνοντας για παράδειγμα στρατό και αστυνομία για να ενισχύσει την φύλαξη των συνόρων. Ουσιαστικά, πρότεινε την μετατροπή της Ελλάδας και ειδικά των νησιών του Αιγαίου σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων, που θα κρατά το πρόβλημα μακριά από την κεντρική, χριστιανική Ευρώπη.
Στο μεταξύ, την ώρα που τα γερμανικά Λέοπαρντ, οδηγούμενα από τούρκους στρατιώτες φωτογραφίζονταν υπερήφανα στο ισοπεδωμένο Αφρίν, ο γερμανικός συντηρητικός Τύπος κατηγορούσε την Ελλάδα (!!!) για αθέτηση της συμφωνίας ΕΕ με την Τουρκία για το προσφυγικό, επειδή προσπαθεί να αποσυμφορήσει κάποια νησιά του Αιγαίου, μεταφέροντας πρόσφυγες στην ηπειρωτική χώρα. Εδώ, έχουμε, πλέον, να κάνουμε με ένα ρεσιτάλ χυδαιότητας και υποκρισίας, που έχει όλες τις προϋποθέσεις για να ξεπεράσει και την εμετική κάλυψη από τα καθοδηγούμενα γερμανικά μέσα της ελληνικής οικονομικής κρίσης στο αποκορύφωμά της. Δύο χρόνια μετά την προβληματική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, που δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα παρασκηνιακό παζάρι Μέρκελ-Ερντογάν, και με τον τούρκο πρόεδρο να προκαλεί πλέον σε κάθε ευκαιρία την Ελλάδα και να απειλεί ανοιχτά ολόκληρη την Ευρώπη, είναι σαφές ότι στο περιβάλλον της καγκελαρίας επεξεργάζονται σενάρια με στόχο να βρεθούν νέοι αποδιοπομπαίοι τράγοι και να απαλλαγεί προκαταβολικά η κυρία Μέρκελ από τις ευθύνες της σε περίπτωση ενός νέου φιάσκου.
Ο γιάπις με τη φαρμακερή γλώσσα
Ένα άλλο δεξί εξτρέμ με πολλές φιλοδοξίες για το μέλλον είναι ο υπουργός Υγείας, Γιενς Σπαν, ο οποίος ανήκει σε εκείνους που μονίμως επικρίνουν ως πολύ «χαλαρή» την πολιτική της κυρίας Μέρκελ. Ο Σπαν, που στο παρελθόν είχε διαπρέψει ως σύμβουλος φαρμακευτικών και ασφαλιστικών εταιριών, έχει έρθει για να μείνει και να διαλύσει τις όποιες φρούδες ελπίδες κάποιων αφελών σοσιαλδημοκρατών για μια πιο δίκαιη περίθαλψη χωρίς διακρίσεις. Αφού πρώτα ισχυρίστηκε ότι αυτοί που επιβιώνουν στη σημερινή Γερμανία με επιδόματα είναι περίπου πλούσιοι, στη συνέχεια βάλθηκε να πείσει ότι δεν υπάρχει λόγος να ανησυχεί κανείς για τις διαφορές της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Υπενθυμίζεται ότι ένα από τα ήδη «θαμμένα» αιτήματα του SPD πριν τις εκλογές ήταν η σύσταση ενός ενιαίου και δίκαιου συστήματος ασφάλισης για όλους. Η επιλογή από την Μέρκελ του συγκεκριμένου ανθρώπου για το συγκεκριμένο υπουργείο ήταν βεβαίως ένα σαφές μήνυμα προς τους σοσιαλδημοκράτες ότι η περίοδος των αστείων έχει οριστικά παρέλθει.
Το υπουργείο της Goldman Sachs
Στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα κάποιοι έχουν ήδη καταλάβει ότι αυτή η κυβέρνηση δεν θα είναι παρά ένα είδος «survivor» για υπουργούς, με έπαθλο το ποιός θα μπορέσει να παραμείνει στο προσκήνιο και μετά την αποχώρηση Μέρκελ. Οι Χριστιανοδημοκράτες, όπως ο Γιενς Σπαν, αλλά και κάποιες από τις γυναίκες υπουργούς, το έχουν αντιληφθεί και χτίζουν από τώρα τα δικά τους μαγαζάκια προσανατολισμένα πάντα σε αυτό το νεοσυντηρητικό πλαίσιο «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» που φαίνεται ότι θα γίνεται όλο και πιο ασφυκτικό τα επόμενα χρόνια στην ισχυρότερη χώρα της Ευρώπης. Οι σοσιαλδημοκράτες ακόμα ψάχνουν να βρουν μια πραγματικά πολιτική δικαιολογία για το λόγο που μπήκαν στην κυβέρνηση, αλλά και για το ποιές θα είναι οι προτεραιότητες του μέλλοντός τους. Ο μόνος που φαίνεται να μην αντιμετωπίζει προβλήματα εγκλιματισμού είναι ο κύριος Ολαφ Σολτς. Ο νέος αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομικών επέλεξε ήδη για μελοντικούς του υφυπουργούς ό,τι καλύτερο υπήρχε στην αγορά. Ο μεν ήταν μέχρι χθες ένας εκ των δύο προέδρων του γερμανικού υποκαταστήματος της Goldman Sachs, και ο δε ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ο πρώτος αναλαμβάνει το κομμάτι των χρηματαγορών και της ευρωπαϊκής πολιτικής και ο δεύτερος το κομμάτι του προϋπολογισμού. Αν αυτό προδιαθέτει για μια στροφή στην οικονομική πολιτική του Βερολίνου είναι κάτι που μόνο οι επι πληρωμή αισιόδοξοι μπορούν να το δουν.