ΑSTRONAUT

[Intro: Andreas Bourani]
Ich heb’ ab, nichts hält mich am Boden
Alles blass und grau
Bin zu lange nicht geflogen
Wie ein Astronaut

[Part 1: Sido]
Wir laufen rum mit der Schnauze voll, die Köpfe sind leer
Sitzen im Dreck bis zum Hals, haben Löcher im Herz
Ertränken Sorgen und Probleme in ’nem Becher voll Wein
Mit einem Lächeln aus Stein, uns fällt nichts Besseres ein
Wir hab’n morgen schon vergessen, wer wir gestern noch war’n
Hab’n uns alle vollgefressen und vergessen zu zahl’n
Lassen alles steh’n und liegen für mehr Asche und Staub
Wir woll’n alle, dass es passt, doch wir passen nicht auf
Die Stimme der Vernunft ist längst verstummt, wir hör’n sie nicht mehr
Denn manchmal hab’n wir das Gefühl, wir gehör’n hier nicht her
Es gibt kein Vor und kein Zurück mehr, nur noch Unten und Oben
Einer von Hundert Millionen, ein kleiner Punkt überm Boden, ich heb’ ab

[Hook: Andreas Bourani]
Ich heb’ ab, nichts hält mich am Boden
Alles blass und grau
Bin zu lange nicht geflogen
Wie ein Astronaut
Ich seh’ die Welt von oben
Der Rest verblasst im Blau
Ich hab’ Zeit und Raum verloren hier oben
Wie ein Astronaut

[Part 2: Sido]
Im Dunkeln der Nacht
Hier oben ist alles so friedlich, doch da unten geht’s ab
Wir alle tragen dazu bei, doch brechen unter der Last
Wir hoffen auf Gott, doch hab’n das Wunder verpasst
Wir bauen immer höher, bis es ins Unendliche geht
Fast acht Milliarden Menschen, doch die Menschlichkeit fehlt
Von hier oben macht das alles plötzlich gar nichts mehr aus
Von hier sieht man keine Grenzen und die Farbe der Haut
Dieser ganze Lärm um nichts verstummt, ich hör’ euch nicht mehr
Langsam hab ich das Gefühl, ich gehöre hierher
Es gibt kein Vor und kein Zurück mehr, nur noch Unten und Oben
Einer von Hundert Millionen, ein kleiner Punkt überm Boden, ich heb’ ab

[Hook: Andreas Bourani]
Ich heb’ ab, nichts hält mich am Boden
Alles blass und grau
Bin zu lange nicht geflogen
Wie ein Astronaut
Ich seh’ die Welt von oben
Der Rest verblasst im Blau
Ich hab’ Zeit und Raum verloren hier oben
Wie ein Astronaut

[Bridge: Andreas Bourani]
Und beim Anblick dieser Schönheit
Fällt mir alles wieder ein
Sind wir nicht eigentlich am Leben
Um zu lieben, um zu sein?
Hier will ich her, für immer bleiben
Doch ich bin ein Wimpernschlag
Der nach Fünf Milliarden Jahren
Nicht viel mehr zu sein vermag

[Hook: Andreas Bourani]
Ich heb’ ab, nichts hält mich am Boden
Alles blass und grau
Bin zu lange nicht geflogen
Wie ein Astronaut
Ich seh’ die Welt von oben
Der Rest verblasst im Blau
Ich hab’ Zeit und Raum verloren hier oben
Wie ein Astronaut
Ich heb’ ab, nichts hält mich am Boden
Alles blass und grau
Bin zu lange nicht geflogen
Wie ein Astronaut
Ich seh’ die Welt von oben
Der Rest verblasst im Blau
Ich hab’ Zeit und Raum verloren hier oben
Wie ein Astronaut
Ich heb’ ab, nichts hält mich am Boden
Alles blass und grau
Bin zu lange nicht geflogen
Wie ein Astronaut
Ich seh’ die Welt von oben
Der Rest verblasst im Blau
Ich hab’ Zeit und Raum verloren hier oben
Wie ein Astronaut

Αστροναύτης

Απογειώνομαι, τίποτα δεν με κρατάει στο έδαφος,

τα πάντα χλωμά και γκρι

Δεν πέταξα για αρκετό καιρό, όπως ένας αστροναύτης

Περπατάμε αγανακτισμένοι, τα κεφάλια είναι άδεια

Καθισμένοι με βρομιά μέχρι το λαιμό μας, έχοντας τρύπες στην καρδιά μας

Αποπνιχτικές ανησυχίες και προβλήματα σε μια κούπα γεμάτη κρασί

Με ένα ψυχρό χαμόγελο, δεν ξέρουμε καλύτερα

Ξεχάσαμε ήδη αύριο ποιοι ήμασταν χθες

Γεμίσαμε τους εαυτούς μας και ξεχάσαμε να πληρώσουμε

Παρατήσαμε τα πάντα για περισσότερα χρήματα και σκόνη

Όλοι το θέλουμε αυτό, είναι εντάξει, αλλά δεν προσέχουμε

η φωνή της λογικής σιώπησε για πολύ, δεν την ακούμε πια

Επειδή μερικές φορές αισθανόμαστε σα να μην ανήκουμε εδώ

Δεν υπάρχει το πηγαινέλα πια, μόνο το κάτω και το πάνω

Ένας από τους ένα εκατομμύριο, ένα μικρό σημείο πάνω από το έδαφος

Απογειώνομαι!

Απογειώνομαι, τίποτα δεν με κρατάει στο έδαφος,

τα πάντα χλωμά και γκρι

Δεν πέταξα για αρκετό καιρό, όπως ένας αστροναύτης

βλέπω τον κόσμο από ψηλά, τα υπόλοιπα ξεθωριάζουν γκρι

Έχασα τον χρόνο και τον χώρο εδώ πάνω, σαν ένας αστροναύτης

Στο σκοτάδι της νύχτας

Τα πάντα εδώ πάνω είναι τόσο ειρηνικά,

αλλά εκεί κάτω συμβαίνουν πολλά

Όλοι μας συνεισφέρουμε, αλλά όλοι λυγίζουν κάτω από την πίεση

Ελπίζουμε στο Θεό, αλλά έχουμε χάσει το θαύμα

Χτίζουμε και χτίζουμε, μέχρι να φτάσει στην αιωνιότητα

Σχεδόν 8 δις άνθρωποι, αλλά η ανθρωπιά λείπει

Από εδώ πάνω ξαφνικά δεν κάνει τίποτα άλλο πια

Από εδώ πάνω δεν βλέπεις τα σύνορα ή το χρώμα του δέρματος

Όλος αυτός ο θόρυβος και τίποτα δεν ησυχάζει, δεν σε ακούω πια

Αρχίζω να αισθάνομαι ότι ανήκω εδώ

Δεν υπάρχει το πηγαινέλα πια, μόνο το κάτω και το πάνω

Ένας από τους ένα εκατομμύριο, ένα μικρό σημείο πάνω από το έδαφος

Απογειώνομαι!

Απογειώνομαι, τίποτα δεν με κρατάει στο έδαφος,

τα πάντα χλωμά και γκρι

Δεν πέταξα για αρκετό καιρό, όπως ένας αστροναύτης

βλέπω τον κόσμο από ψηλά, τα υπόλοιπα ξεθωριάζουν γκρι

Έχασα τον χρόνο και τον χώρο εδώ πάνω, σαν ένας αστροναύτης

Σαν αστροναύτης

Και στη θέα αυτής της ομορφιάς, θυμάμαι τα πάντα και πάλι,

Δεν είμαστε πραγματικά ζωντανοί, να αγαπάμε και να είμαστε;

Θα ήθελα για πάντα εδώ να μείνω, όμως είμαι ένα χτύπημα της βλεφαρίδας 1

που μετά από πέντε εκατομμύρια χρόνια δεν θα υπάρχω

Απογειώνομαι, τίποτα δεν με κρατάει στο έδαφος,

τα πάντα χλωμά και γκρι

Δεν πέταξα για αρκετό καιρό, όπως ένας αστροναύτης

βλέπω τον κόσμο από ψηλά, τα υπόλοιπα ξεθωριάζουν γκρι

Έχασα τον χρόνο και τον χώρο εδώ πάνω, σαν ένας αστροναύτης

Σαν αστροναύτης

Σαν αστροναύτης

Σαν αστροναύτης

• 1. Εννοεί πως είναι εφήμερος στον κόσμο αυτό

Mετάφραση :

your_hannibal

Name

Fotini

Joined

25.07.2015

Role

Super Member

Points

5401

Contribution

509 translations, thanked 1287 times, solved 125 requests, helped 37 members, transcribed 25 songs, added 35 idioms, explained 17 idioms, left 276 comments