Το παράλογο του Κινήματος Αλλαγής
Στην πραγματικότητα, στο ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος η Φώφη Γεννηματά αντί ανταπόκρισης προς την μία ή την άλλη πλευρά, κήρυξε «ανένδοτο» προς αμφοτέρους. Μπορεί να μοιάζει λίγο υπερβολικό – δοθείσης και της, έως τώρα, κοινωνικής και δημοσκοπικής απήχησης του νεοσύστατου Κινήματος Αλλαγής -, είναι όμως πολιτικά λογικό. Ένα νέο κόμμα, ή έστω μια συνομοσπονδία κομμάτων, που φιλοδοξεί να ανασυγκροτήσει την κεντροαριστερά και να παίξει με όρους εξουσίας δεν μπορεί να ξεκινά τον βίο του δια του ετεροπροσδιορισμού. Εάν κάνει, άλλωστε, προγαμιαίο σύμφωνο με τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα αυτοχειριαστεί εκλογικά πριν καν φτάσει στις κάλπες. Εάν ενδώσει στο φλερτ του Αλέξη Τσίπρα θα ακυρώσει την βασική του στόχευση – τον επαναπατρισμό των παλαιών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που στράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ, απογοητεύτηκαν και συνωστίζονται μεταξύ αναποφάσιστων και αποχής.
Μάλλον το έθεσε – κατά το ήμισυ - σε ορθή πολιτική βάση ο Νίκος Ανδρουλάκης κατά την ομιλία του στο συνέδριο: «Εάν θέλουν», είπε, «οι πολίτες να κυβερνήσουμε, ας μας τιμήσουν με την ψήφο τους. Εάν το βράδυ των εθνικών εκλογών επικροτήσουν το Κίνημα Αλλαγής είμαστε έτοιμοι να παίξουμε τον ρόλο αυτό με καθαρή προγραμματική συμφωνία και ιεραρχημένες προοδευτικές προτεραιότητες».
Εξίσου ορθώς – αλλά επίσης κατά το ήμισυ – επιχείρησε να το θέσει και η Φώφη Γεννηματά, επιστρέφοντας το δίλημμα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ: «Είστε διατεθειμένοι» ρώτησε, «να συμβάλλετε στην πολιτική σταθερότητα στη βάση μιας προοδευτικής ατζέντας; Περιμένω καθαρές απαντήσεις».
Εδώ όμως ξεκινά και το πολιτικά παράλογο. Διότι εξέλειπε το υπόλοιπο, και καθοριστικό, μισό του πολιτικά ορθού. Ητοι, διότι σε όλο το εύρος των εργασιών και ομιλητών του συνεδρίου, ουδείς μπήκε στον κόπο να πει στους πολίτες για ποιον ακριβώς λόγο πρέπει «να τιμήσουν με την ψήφο τους» το Κίνημα Αλλαγής. Τι ακριβώς διαφορετικό προτείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ και την ΝΔ, ποιο είναι το κοινωνικό και οικονομικό του αφήγημα, πως προσδιορίζει την περίφημη «προοδευτική ατζέντα» και πως εννοεί την μετα-μνημονιακή σοσιαλδημοκρατία ή, έστω, το «μεταρρυθμιστικό κέντρο».
Αντί αυτού, οι ομιλίες όλων των ηγετικών στελεχών εξαντλήθηκαν στο να εξηγούν στους – διορισμένους – συνέδρους γιατί πρέπει να αποκρουστεί ο ετεροπροσδιορισμός και το αμφίπλευρο «κόρτε». Με τα βασικά επιχειρήματά τους να συνοψίζονται μάλλον στην τοποθέτηση του Κώστα Σκανδαλίδη: «Με τον ΣΥΡΙΖΑ», είπε, «μας χωρίζει τεράστια απόσταση που έχει να κάνει με τη δημοκρατία, με τη ΝΔ μας χωρίζει η κοινωνική δικαιοσύνη».
Παρεμπιπτόντως, εξαίρεση εδώ – προφανώς αναμενόμενη – αποτέλεσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν παρέλειψε , για μια ακόμη φορά, να κλείσει το μάτι στην ΝΔ, να στείλει μήνυμα στην Φώφη κόντρα στην γραμμή των «ίσων αποστάσεων» και να χαρακτηρίσει «γλοιώδες το φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ, που επιχειρείται από κάποιους». Παραπλεύρως, έδωσε και την δική του θεωρητική διάσταση στην έννοια της «πολιτικής αυτονομίας» η οποία, όπως είπε, «κατακτάται μόνο όταν υπάρχει ικανότητα πολιτικής διεύθυνσης του σχεδίου για το μέλλον, για την Ελλάδα μετά την κρίση. Όχι με την αυταπάτη των δήθεν ίσων αποστάσεων».
Κατόπιν τούτων, και ανεξαρτήτως της… πολιτικής αυτονομίας Βενιζέλου, το δια ταύτα του ιδρυτικού συνεδρίου του ΚΙΝΑΛ μάλλον αφήνει δύο πολύ καθαρά συμπεράσματα. Το πρώτο είναι πως η δυναμική και οι προσδοκίες που γέννησαν οι 210.000 ψηφοφόροι του περασμένου Νοέμβρη ξεθωριάζουν με επικίνδυνη ταχύτητα.
Το δεύτερο είναι πως, εάν δεν δώσει άμεσα σοβαρή προγραμματική πρόταση και ιδεολογικό στίγμα, το Κίνημα θα πάει στις εκλογές ως το απλό άθροισμα συνιστωσών, φιλοδοξιών και παλαιών πολιτικών φέουδων. Κι εάν τα ποσοστά του εγκλωβιστούν στις μυλόπετρες της πόλωσης ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, τότε κινδυνεύει να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη.
Ηδη, άλλωστε, στα πηγαδάκια του συνεδρίου οι βασικές ζυμώσεις περιστρέφονταν στο εάν ο Σταύρος θα μείνει μέχρι τέλους στο τρένο ή θα λοξοδρομήσει προς τον Δήμο της Αθήνας, και στο εάν ο Γιώργος Παπανδρέου θα παραμείνει εν Ελλάδι ή θα οδεύσει προς την Ευρωβουλή…
________________________________
Φώφη Γεννηματά: Η «κυρία δεν με μέλει» και το ιδιόκτητο κόμμα
anoixtoparathyro.gr
Για τη Φώφη Γεννηματά ότι έγινε αρχηγός κόμματος -έστω του εκπεσόντος ΠΑΣΟΚ- ήταν προσωπικός άθλος. Για πολιτικός δεν είχε τίποτε περισσότερο από το όνομα που κληρονόμησε. Ούτε καλές σπουδές, ούτε αγωνιστικές δάφνες, ούτε σπουδαία πολιτική διαδρομή. Ο λόγος της είναι ξύλινος και οι σχέσεις της με τη Ευρώπη ανύπαρκτες.
Πριν πάρει πτυχίο από το Πολιτικό της Νομικής διορίσθηκε τραπεζικός υπάλληλος. Κατά τον Θόδωρο Πάγκαλο ήταν αργόμισθη- κατηγορία που θα διατυπωνόταν αργότερα -στη Βουλή- και για οικείο της πρόσωπο.
Στην πολιτική μπήκε μετά τα 36 της και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ έγινε μόλις του 2001 επί Σημίτη, παρότι η πανίσχυρη «ομάδα Γεννηματά» θα μπορούσε να την εκλέξει όποτε ήθελε. Απλώς δεν ενδιαφερόταν. Στη Νομική συμφοιτητές τη θυμούνται να απορρίπτει προτάσεις για υποψηφιότητα στην ΠΑΣΠ.
Σήμερα αναφέρει ως χώρο σταδιοδρομίας της το …γραφείο του πατέρα της. Μετά το θάνατό του έγινε πρόεδρος του ομώνυμου ομίλου που συνέστησε. Της αποδίδεται επίσης η υπερήφανη εξομολόγηση ότι γνωστός επιχειρηματίας «την έχει σαν κόρη του».
Στα κυβερνητικά αξιώματα που πήρε μετά το 2009, λόγω ονόματος, δεν άφησε έργο. Ο Γ. Παπανδρέου την έκανε υφυπουργό Υγείας και αναπληρώτρια της Διαμαντοπούλου στο υπουργείο Παιδείας, ο Παπαδήμος αναπληρώτρια στο Εσωτερικών και ο Σαμαράς αναπληρώτρια υπουργό Άμυνας. Κανείς δεν τα θυμάται..
Η αυτοκαταστροφική νοοτροπία του Βαγγέλη Βενιζέλου εκτός από τον Γ. Παπανδρέου ωφέλησε και την ίδια: πήρε το ΠΑΣΟΚ μετά από αυτόν, έχοντας αντίπαλο του χεριού της, αφού ο Λοβέρδος διεκδίκησε την ηγεσία για να ξελασπώσει για την προγενέστερή απόδραση του. Ο Βενιζέλος της παρέδωσε το κόμμα με 4% τον Ιανουάριο του 2015, οπότε το 6% που πήρε ίδια τον Σεπτέμβριο,-συμπράττοντας με τη ΔΗΜΑΡ του αξιοπρεπούς Θαν. Θεοχαρόπουλου -ήταν θρίαμβος.
Θα μπορούσε να είναι και μια αφετηρία για την ανασύνταξη, αφού άλλωστε με αυτή την εντολή την ανάδειξαν οι εναπομείναντες Πασόκοι. Αλλά η ίδια είχε άλλες επιδιώξεις. Και σύντομα αυτονομήθηκε και από έμπειρους φίλους του πατέρα της, χωρίς ψεγάδια στη διαδρομή τους, όπως ο Μιλτ. Παπαϊωάννου και ο Θαν. Τσούρας. Για ειδικούς λόγους ο Κ. Γείτονας έμεινε δίπλα της και ο Κ. Λαλιώτης βρήκε μια ακόμη ευκαιρία να προβληθεί ως «κingmaker».
Η Γεννηματά αποδέχθηκε την επιμονή ενός συστήματος εκτός ΠΑΣΟΚ -και του Κ. Σημίτη προσωπικά -να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ, ώστε να αφανιστεί η ιδεολογία του και κάθε αναφορά στον ιδρυτή του. Ο Βενιζέλος που ανέλαβε πρώτος να το υλοποιήσει απέτυχε -και σ’ αυτό: η «Ελιά» του ήταν καχεκτική και το ΠΑΣΟΚ διασώθηκε.
Όχι όμως και από τη Φώφη. Ο μικρομεγαλισμός της εκδηλώθηκε από τη πρώτη στιγμή που πήρε τη σφραγίδα: αλαζονεία, έπαρση, διοίκηση με μικρό κύκλο κολλητών της ήταν τα δείγματα γραφής της. Διέλυσε πραξικοπηματικά τα όργανα, κατάργησε τον γραμματέα Στ. Ξεκαλάκη και προχώρησε στη διάλυση ολοκλήρου του ΠΑΣΟΚ με μια επιπρόσθετη φιλοδοξία: για γίνει η ίδια «ιδρύτρια κόμματος». Οι Παπανδρέου καλύτεροι ήταν;
Έτσι
αφού περισυνέλεξε και τον έτερο κληρονόμο για να μην έχει αντίπραξη,
υιοθέτησε την ιδέα για «νέο φορέα» και εξελέγη πρόεδρός του δια της
παραπλάνησης της κομματικής βάσης : έκλεινε το μάτι ότι δεν προτίθεται
να εξαφανίσει το όνομα και τα σύμβολα του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας
Παπανδρέου. Τους κορόιδευε.Στη συνέχεια όρισε η ίδια ένα όνομα- «Κίνημα Αλλαγής»- και χωρίς κανένα ιδεολογικό πλαίσιο προχώρησε σε «συνέδριο» διορίζοντας και τους συνέδρους, όπως θα διορίσει και τα όργανα που ΔΕΝ θα εκλεγούν από το συνέδριο. Δεν έχει ξανασυμβεί. Παρόλα αυτά προβάλλει ότι το ΙΧ κόμμα που στήνει θα καταστεί τρίτος πόλος και η ίδια θα ορίζει τις εξελίξεις. Μεγαλομανιακά όνειρα εαρινής νυκτός…
Το «συνέδριο» είναι παράσταση για ένα ρόλο: «Η κυρία δεν με μέλει». Φώφη κερνάει, Φώφη πίνει. Αλλά για όσους καταλαβαίνουν από πολιτική το εγχείρημά της περιέχει και το τέλος του. Ήδη ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι με το ένα πόδι στην έξοδο. Η φιλοδοξία της δεν μπορεί να πάει παραπέρα. Από το 2015 που εξελέγη στο ΠΑΣΟΚ πολιτεύθηκε αυταρχικά. Δεν δίνει δεκάρα για το κόμμα που παρέλαβε, για την ιστορία και την ιδεολογία του, για το μέλλον του, το οποίο έκοψε αυθαίρετα και ανιστόρητα.
Είναι προσηλωμένη στην επιθυμία της να μπει στο πάνθεο των σημαντικών πολιτικών της Μεταπολίτευσης. Το κακό είναι ότι , όταν θα καταλάβει ότι δεν μπορεί να το πετύχει, θα τα έχει απαξιώσει όλα…
Αν θα έχει να αναφέρει κάτι η Ιστορία για την κόρη του Γ. Γεννηματά, θα είναι η αφροσύνη της διάλυσης του ΠΑΣΟΚ. Μόνο που με το τέλος του Κινήματος υπογράφει και το δικό της τέλος στην πολιτική.
Ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε εξασφαλισμένη παρουσία στην επόμενη Βουλή. Με το «Κίνημα Αλλαγής» είναι αμφίβολο αν θα φτάσει στις επόμενες εκλογές. Υπερβολή; Καθόλου. Θα φανεί όταν θα χρειαστεί να συγκροτήσει ψηφοδέλτια…
ΥΓ. Όσοι σέβονται τον εαυτό τους δεν θα πατούσαν το πόδι τους στο «συνέδριο» μετά την αποκάλυψη των «Παραπολιτικών» ότι ήδη από τον περασμένο Νοέμβριο η Φώφη Γεννηματά κατοχύρωσε στο υπουργείο Οικονομίας, στο δικό της όνομα, τον τίτλο «Κίνημα Αλλαγής». Και πίστευε ο αφελής Θεοχαρόπουλος ότι θα ζητήσει την αλλαγή του, γιατί είναι χωρίς ιδεολογικό περιεχόμενο. Η κυρία είναι πρόεδρος στο κόμμα της και με ΦΕΚ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου