Στο Ηνωμένο Βασίλειο επιστρέφει ο «φόβος των Kόκκινων»
Ξεχάστε το Brexit. Μην ασχολείστε με την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτά είναι μικροπράγματα, μια μικρή «βόλτα στο πάρκο» όπως λένε οι Αγγλοι. Αυτό που φοβάται πραγματικά το Σίτι, αυτό που χαλάει τον ύπνο των χρηματιστών, αυτό που θα μπορούσε να προκαλέσει τη φυγή των πλουσίων, είναι μια απειλή που μοιάζει να έρχεται κατευθείαν από τη δεκαετία του ?70: «ο φόβος των κόκκινων».
Δεν είναι αστείο. Η προοπτική της ανάληψης της εξουσίας από τον ηγέτη των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν, που θα έστρεφε τη Βρετανία προς τα αριστερά, λαμβάνεται πλέον πολύ σοβαρά υπόψη. Οι υποσχέσεις του να αυξήσει τις δημόσιες δαπάνες, να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα εθνικοποιήσεων και να αυξήσει τους φόρους, τρομάζουν. Η επιβολή φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές, καθώς και φόρου 50% στα υψηλά εισοδήματα (άνω των 140.000 ευρώ τον χρόνο), φαίνεται ξαφνικά να είναι μια ρεαλιστική προοπτική.
Στις 29 Νοεμβρίου, οι αναλυτές της Morgan Stanley άκουσαν να χτυπά το δικό τους καμπανάκι. Η αμερικανική τράπεζα ετοίμαζε τις οικονομικές της προβλέψεις για τον επόμενο χρόνο. Όλα κυλούσαν ήρεμα, σε μια καταθλιπτική αίθουσα όπως πάντα, χωρίς παράθυρα, με ένα τεράστιο ξύλινο τραπέζι και μια γιγαντιαία οθόνη πλάσμα στον τοίχο. Οι δημοσιογράφοι έκαναν ερωτήσεις για το Brexit. Και τότε πήρε τον λόγο ο Γκρέιαμ Σέκερ, ειδικός για ευρωπαϊκά θέματα:
«Αυτό που με ανησυχεί πραγματικά δεν είναι το Brexit», είπε, «αλλά το ενδεχόμενο κυβερνητικής αλλαγής. Θα ήταν η σημαντικότερη πολιτική στροφή μετά τη δεκαετία του ’70. Ειλικρινά, δεν νομίζω πως υπάρχει ούτε μια επιχείρηση για την οποία η εκλογή του Τζέρεμι Κόρμπιν θα ήταν θετική».
Από τότε που ανέλαβε την εξουσία η Μάργκαρετ Θάτσερ, το 1979, οι βρετανικές κυβερνήσεις ακολουθούν λίγο-πολύ μια κοινή οικονομική πολιτική. Η Εργατική δεκαετία των Τόνι Μπλερ και Γκόρντον Μπράουν (1997-2010) δεν αμφισβήτησε τις θεμελιώδεις επιλογές του Κράτους. Η παρέμβαση των αγορών – στα τρένα, στον ηλεκτρισμό, στην υγεία κρινόταν πάντα θετική. Το laisser-faireείχε αναδειχθεί σε θεμελιώδη αρχή. Η κρίση του 2008 δεν προκάλεσε μεγάλη αλλαγή, αφού έφερε στην εξουσία τον Ντέιβιντ Κάμερον και το πρόγραμμα λιτότητάς του.
Σε αυτό το πλαίσιο της «μονόδρομης σκέψης» (αν και πάντα υπήρχαν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στα μεγάλα κόμματα), η ανάληψη της ηγεσίας των Εργατικών από τον Τζέρεμι Κόρμπιν προκάλεσε αρχικά τη χλεύη. Ο παλιoμοδίτης αρχηγός, που δεν αισθανόταν καθόλου άνετα στα μέσα ενημέρωσης, δεν είχε καμιά τύχη, έλεγαν ομόφωνα οι παρατηρητές (ημών περιλαμβανομένων, πρέπει να παραδεχθούμε). Οι βουλευτικές εκλογές του περασμένου Ιουνίου έδειξαν ότι αυτή η ιδέα ήταν λανθασμένη. Οι Εργατικοί έλαβαν 42%, οι Τόρις 45,5%. Οι τελευταίοι κέρδισαν, αλλά χωρίς απόλυτη πλειοψηφία. Και ο πολιτικός με τα άσπρα γένια έφτασε στην πόρτα της εξουσίας.
«Πριν από τις εκλογές, στόχος του ήταν ο έλεγχος του Εργατικού Κόμματος», λέει ο έμπειρος δημοσιογράφος Ρόμπερτ Πέστον. «Ούτε ο ίδιος δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να εκλεγεί πρωθυπουργός. Αλλά πλέον το πιστεύει και είναι ο διακηρυγμένος του στόχος». Οι δυσκολίες της πρωθυπουργού Τερέζα Μέι να διαπραγματευτεί το Brexit και οι διαφωνίες στους κόλπους του κόμματός της καθιστούν όλο και πιο πιθανή αυτή την προοπτική. Οι δημοσκοπήσεις δίνουν μια διαφορά δύο ως οκτώ μονάδων υπέρ του Εργατικού Κόμματος, που δεν είναι μεγάλη αν ληφθεί υπόψη ο μαρασμός του αντίπαλου στρατοπέδου. Αλλά το ενδεχόμενο νίκης του Κόρμπιν είναι ορατό.
Ολοι οι αναλυτές εργάζονται πλέον πάνω σε αυτή την υπόθεση. «Είναι δύσκολο να προβλέψουμε πόσο ριζοσπαστική θα είναι μια κυβέρνηση Κόρμπιν, αλλά το βέβαιο είναι πως η αλλαγή κατεύθυνσης θα είναι ριζική», εκτιμά ο Γκρέιαμ Σέκερ.
Για τον ίδιο Τζέρεμι Κόρμπιν, δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο δώρο από την επίθεση των τραπεζιτών. «Εχουν δίκιο να λένε πως συνιστούμε μια απειλή», τονίζει σε ένα βίντεο που αναρτήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. «Είμαστε μια απειλή γι΄αυτό το κακό σύστημα, που απέτυχε, και που λειτουργεί μόνο προς όφελος μερικών στην κορυφή».
Πρόκειται για τη βρετανική εκδοχή της φράσης του Φρανσουά Ολάντ ότι «ο πραγματικός μου αντίπαλος είναι ο κόσμος των αγορών». Μόνο που ο Κόρμπιν το πιστεύει.
(*) O Eρίκ Αλμπέρ είναι αρθρογράφος της Monde
(Πηγή: Le Monde- ΑΠΕ ΜΠΕ)
_____________________
A la City, le retour de « la peur des rouges »
Bien
plus que le Brexit, la City craint par-dessus tout l’arrivée au pouvoir
de Jeremy Corbyn, explique le correspondant du « Monde » à Londres.
Eric Albert.
LE MONDE ECONOMIE
|
Il ne s’agit pas d’une boutade. L’éventualité de l’arrivée au pouvoir de Jeremy Corbyn, le leader du Parti travailliste, qui apporterait un possible virage à gauche toute, est désormais prise très au sérieux. Sa promesse de se lancer dans un programme de nationalisations, de hausse des impôts et de relance des dépenses publiques fait trembler. La mise en place d’une taxe sur les transactions des produits dérivés et d’un impôt à 50 % sur les hauts revenus (au-dessus de 140 000 euros par an) semble soudain une perspective réaliste.
« Ils feront leurs bagages » L’idée commence à faire sérieusement cogiter sous les lambris de la City. Ainsi cette conversation récente avec un gérant, qui s’occupe de l’argent d’une vingtaine de grandes fortunes : « Le Brexit ne leur fait pas plaisir, mais ça ne change pas grand-chose pour eux. En revanche, si Corbyn passe, ils feront leurs bagages. »
Mercredi 29 novembre, les analystes de Morgan Stanley ont à leur tour tiré la sonnette d’alarme. La banque américaine présentait ses prévisions économiques pour l’année prochaine. La réunion ronronnait tranquillement, dans une salle déprimante, comme seul le quartier d’affaires de Canary Wharf sait en faire : pas de fenêtre, une immense table en bois, un écran plasma gigantesque au mur… Les questions des journalistes tournaient autour du Brexit.
C’est alors que Graham Secker, stratégiste chargé des actions européennes, a pris la parole, sans qu’on lui ait rien demandé. « Ce qui m’inquiète vraiment n’est pas cela, mais la possibilité...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου