Η ΤτΕ σε ρόλο… αντικυβέρνησης. Νέα περίεργη παρέμβαση Στουρνάρα

anoixtoparathyro.gr

21 Δεκεμβριου 2017

Toυ Γ. Λακόπουλου

Ποιος ασκεί  την οικονομική πολιτική σε μια κοινοτική χώρα; Πάντως όχι ο επικεφαλής της κεντρικής της τράπεζας.  Κι όμως από τότε που ανέλαβε την Τράπεζα της Ελλάδος ο Γιάννης Στουρνάρας τη μετέτρεψε σε …σκιώδη κυβέρνηση. Ένα είδος αντικυβέρνησης.  Από θεματοφύλακας της  συγκεκριμένων τομέων της οικονομίας δρα ως μηχανισμός αμφισβήτησης των επιλογών της νομιμης πολιτικής εξουσίας. Εμμέσως και της Βουλής στην οποία λογοδοτεί.
Οι συνεχείς παρεμβάσεις, όταν δεν έχουν αμιγώς πολιτική στόχευση- όπως  τις  παραμονές των εκλογών του 2015, όταν επέσειε εμμέσως τον κίνδυνο φυγής καταθέσεων, αν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι τον ..καταλογισμό επιβαρύνσεων  από τους που κόστισε στη χώρα η διαπραγμάτευση τηςεκλεγμένης κυβέρνησης. Και μέχρι τη σημερινή ευαίσθητη περίοδο που της υποδεικνύει μέθοδο εξόδου από τα Μνημόνια. Στην ουσία αντιπολιτεύεται την καθαρή έξοδο που προκρίνει η κυβέρνηση προτείνοντας… Μνημόνιο. Ήτοι αποφάσεις κοινοβούλιων.
Μονιμως ο Στουρνάρας από οιονεί σύμβουλος της κυβέρνησης μεταβάλλεται σε πολιτικό αντίπαλό της, απονέμοντας στον εαυτό του ρόλο πολιτικού παράγοντα. Με την κατάθεση μιας ιδιότυπης πολιτικής πλατφόρμας, αντί για τεχνοκρατικά κείμενα. Κανένας προκάτοχός τους δε λειτούργησε με αυτόν τον τρόπο.
Π.χ. ο επιτυχημένος Γιώργος Προβόπουλος -από τον οποίο ο Αντ. Σαμαράς σε συνεργασία με τον Στουρνάρα πήρε τη διοίκηση της ΤτΕ  για να τη δώσει στον … Στουρνάρα, – λειτουργούσε ως ευπατρίδης, δίνοντας μάχες σωτηρίας του τραπεζικού συστήματος και της οικονομίας  ή  υποβοηθώντας διαδοχικές  κυβερνήσεις με  τον τρόπο του – και πάντως χωρίς να τους κηρύσσει τον πόλεμο.
Ο σημερινός διοικητής συνεχίζει μια κακή πρακτική που ο ίδιος εγκαινίασε. Μόλις λίγες ημέρες από τότε που το ΑΠ σημείωνε ότι στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούν ότι «η έξοδος από τα Μνημόνια είναι διασφαλισμένη, εκτός αν κάνει καμία ζημιά ο Στουρνάρας»,  η ζημιά εμφανίσθηκε. Με την ιδέα που συμπεριέλαβε στην  Ενδιάμεση Έκθεση για τη Νομισματική Πολιτική .
Για την ακρίβεια συστήνει την ένταξη της χώρας σε «προληπτικό πρόγραμμα στήριξης»  με το συλλογισμό ότι θα «δράσει υποστηρικτικά για την ελληνική οικονομία μειώνοντας το κόστος δανεισμού μετά τον Αύγουστο του 2018 και θα ενισχύσει την   εμπιστοσύνη των διεθνών επενδυτών στις μεσομακροπρόθεσμες προοπτικές της ελληνικής οικονομίας».
Με απλά λόγια κάνει μια πολιτική πρόταση κόντρα στην πολιτική της κυβέρνησης,  μετατρέποντας προσωπικές του θεωρίες σε θέσεις της ΤτΕ. Πρακτικά αμφισβητεί την «καθαρή έξοδο» που αναγγέλλει η κυβέρνηση με τρόπο που λειτουργεί συμπληρωματικά σε όσα  έλεγε πριν λίγες μέρες από ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ορισμένοι άλλοι από την αντιπολίτευση.
Είναι πρωτοφανές  σε ευρωπαϊκή χώρα να αποσταθεροποιείται  η ακολουθούμενη πολιτική από την πολιτική αντιπαράθεση που προκαλεί ο κεντρικός τραπεζίτης  με την κυβέρνηση, υπονομεύοντας βασικές επιλογές της. Ουσιαστικά αμφισβητεί στον Αλέξη Τσίπρα τον νομομοποιημένο χαρακτήρα της πολιτικής και των επιλογών του .
Αντιπαρατίθεται μαζί του με βάση δικά του ιδεολογήματα και αμφίβολης αξίας προσεγγίσεις που εμφανίζονται με τεχνοκρατικό ένδυμα,αλλα είναι ευθέως πολιτικές. Δεν είναι δουλειά του να αξιολογεί την  «καθαρότητα» της εξόδου  από το Μνημόνιο. Αλλιώς οι κυβερνήσεις θα υπέβαλαν στην Τράπεζα την πολιτική τους για έγκριση. Πέρα από τις μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας.
Με την καινούργια παρέμβαση του ο Στουρνάρας δείχνει να επιδιώκει την αποδυνάμωση της κυβέρνησης και των σχεδιασμών  της. Ακριβώς το ίδιο του αποδόθηκε όταν διατύπωσε επιφυλάξεις λίγο πριν την τελευταία  έξοδο της χώρας στις αγορές. Αν τον είχαν πάρει υπόψη  ή έξοδος θα αποτύγχανε.
Το  παράδοξο είναι κανείς αρμόδιος στην Ευρώπη, στους  θεσμούς και στους λοιπούς διεθνείς οργανισμούς δεν έχει κάνει ούτε καν υπαινιγμοί γι’ αυτά που θεωρεί «αναγκαία» ο Στουρνάρας. Μοιάζει με την προσπάθεια να οδηγηθεί η κυβέρνηση σε λάθος επιλογές με πολιτικό κόστος  σε εκλογική περίοδο. Ή να δυσχεράνει την υλοποίηση του σχεδιασμού  της.
Περίεργες επιλογές από έναν έτσι κι αλλιώς περίεργο παράγοντα του δημοσίου βίου που από το θερμοκήπιο ενός συγκεκριμένου πολιτικού, συνδέθηκε με τις επιλογές εισόδου στην Ευρωζώνη, το τραπεζικό σύστημα και την πολιτική, αλλά και με χρηματιστηριακούς παράγοντες, προτού μετακινηθεί από υπουργός μιας κυβέρνησης στην κορυφή του τραπεζικού συστήματος με απόφαση της.
Οι τριβές του με τον αντιπρόεδρο του κυβερνητικού σχήματος όταν ήταν υπουργός αλλά με άλλα στελέχη και με τραπεζικούς παράγοντες όταν έγινε διοικητής-που συνεχίζεται για πολλούς ακόμη και μετά τη «νίκη»του – αλλά και η διαρκής εμπόλεμη κατάσταση με την κυβέρνηση της Αριστεράς και κάποια ΜΜΕ -εν αντιθέσει με τη αγαστή σχέση του με άλλα- έχουν αναδείξει κατά καιρούς το θέμα της απομάκρυνσής του .
Δεν προχώρησε ως τώρα για λόγους που δεν εξήγησε ποτέ επαρκώς η κυβέρνηση. Αντίθετα ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας του άνοιξε την πόρτα του όταν έσπευσε όχι για ενημέρωση και υπηρεσιακή συνεργασία, αλλά για να διαμαρτυρηθεί, επειδή οι ελεγκτικές αρχές άρχισαν έλεγχο στις επιχειρηματικές δραστηριότητες της συζύγου του.