Η δαλτωνική ανάγνωση της Ιστορίας

Άντε πάλι ο "σοσιαλφασισμός"!

Δημοσίευση:Η Αυγή- 23 Δεκεμβρίου 2017

 ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΕΜΠΙΛΑΣ

 

Στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό έγινε και μια ενδιαφέρουσα κόντρα μεταξύ Τσακαλώτου και Παφίλη (ΚΚΕ), που έδειξε ανάγλυφα τη στρατηγική του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Σε κάποια στιγμή, ο υπ. Οικονομικών υπενθύμισε στον βουλευτή του ΚΚΕ ότι στην Πορτογαλία η συμμαχία Σοσιαλιστών με το ΚΚΠ, το Μπλόκο της Αριστεράς και τους Πράσινους πάει καλά.
Τόνισε ότι εν όψει της ανόδου της Ακροδεξιάς, αυτές οι συμμαχίες είναι αναγκαίες ακόμη και για μεταρρυθμίσεις του καπιταλισμού.
Ο Τσακαλώτος υπενθύμισε ότι στη μεσοπολεμική Ευρώπη, υπονοώντας τη Γερμανία, η άρνηση των κομμουνιστών για συμμαχίες έφερε τον φασισμό και τον πόλεμο.
Όχι, αντέτεινε ο κ. Παφίλης, ο καπιταλισμός δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί και μόνο η ανατροπή υπάρχει. Κατέληξε μάλιστα να πει για τη Σοσιαλδημοκρατία ότι «έπαιξε τον πιο βρόμικο ρόλο» εκείνη την περίοδο.
Περίεργο μου φάνηκε. Εγώ γνωρίζω ότι «τον πιο βρώμικο ρόλο» τον είχαν παίξει τότε τα αστικά κόμματα, ο υπέργηρος πρόεδρος Χίντεμπουργκ και οι βιομήχανοι, που προσέφεραν το χρίσμα του καγκελάριου στον Χίτλερ μετά τις εκλογές του 1932.
Μάλιστα, το καθολικό κόμμα Zentrum έδωσε στις αρχές του ’33 στους ναζί τις έκτακτες εξουσίες που χρειάζονταν για να απαγορεύσουν όλα τα κόμματα και να επιβάλουν τη δικτατορία τους.
Όσο για το SPD, στις 29.1.1932 η σοσιαλδημοκρατική εφημερίδα “Vorwarts” έγραφε: «Μία κυβέρνηση υπό τον Χίτλερ…θα είναι η απαρχή μιας φασιστικής δικτατορίας».
Για το ΚΚΓ, από την πλευρά του, με την καθοδήγηση της σταλινικής Τρίτης Διεθνούς, οι σοσιαλδημοκράτες ήταν απλώς σοσιαλφασίστες. Όχι πως το SPD δεν είχε κάνει λάθη, και σοβαρά μάλιστα, αλλά το «σοσιαλφασίστες» ήταν ένα θανάσιμο για τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης πολιτικό σφάλμα.
Μετά τη δικτατορία του Χίτλερ, ο Στάλιν έκανε στροφή 180^ο και η Τρίτη Διεθνής αποφάσισε το 1934 τη συγκρότηση «λαϊκών μετώπων» από σοσιαλιστές και κομμουνιστές, αλλά για τη Γερμανία ήταν πολύ αργά.
Στις μέρες μας, το ΚΚΕ όχι μόνο απορρίπτει τα «λαϊκά μέτωπα», αλλά επαναφέρει και την κατάπτυστη αντίληψη περί «σοσιαλφασισμού», υποστηρίζοντας πως οι σοσιαλιστές είχαν παίξει τότε τον «πιο βρόμικο ρόλο».
Ο καπιταλισμός δεν μεταρρυθμίζεται λέει το 5ο σε δύναμη κόμμα της Βουλής. Μόνο η ανατροπή του και ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό ισχύουν.
Λογική συμμαχιών δεν υπάρχει στο οχυρό του Περισσού.