"Ένα από τα θέματα που τίθενται υπό συζήτηση είναι κατά πόσον ο Λένιν ήταν μαρξιστής. Το ότι είχε μελετήσει βαθιά τον Μαρξ, δεν αμφισβητείται. Το πρόβλημα είναι τι κατάλαβε. Αν πάρουμε τον Ενγκελς ως την πιο αυθεντική ερμηνεία του Μαρξ, τότε θα δούμε πως άλλα κατάλαβε ο Λένιν και άλλα ο Ενγκελς.
Ο τελευταίος, στην αλληλογραφία του με τον Κάουτσκι, είχε αποκηρύξει τις παλαιές αναχρονιστικές μεθόδους πάλης, οδοφράγματα, ένοπλο αγώνα που ήταν άχρηστος μπροστά στην υπεροπλία του εχθρού. Είχαν ανακαλυφθεί τα μυδράλια.
Έβρισκε στη γερμανική Σοσιαλδημοκρατία, με τα εκατομμύρια οπαδούς, τη μόνη απάντηση στον καπιταλισμό. Δηλαδή ένα κόμμα, μέσα στο σύστημα, που θα υπήρχε με αρχές τη Δημοκρατία και την Ελευθερία (πουθενά στον Μαρξ δεν υπάρχει η απαγόρευση των άλλων κομμάτων). Και όταν με το καλό έπαιρνε την εξουσία το κόμμα, θα προχωρούσε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Ο Μαρξ μεταρρυθμιστής λοιπόν;
Αναμφίβολα. Ενα από τα μεγάλα πνεύματα του 19ου αιώνα, ένας επαναστάτης της σκέψης ή ακόμα, αν θέλετε, μία τομή στην ανθρώπινη σκέψη μαζί με τον Φρόιντ, που παρέμεινε φανατικά Ευρωπαίος. Από τον τρίτο κόσμο, τις τότε αποικίες και τους άλλους πολιτισμούς, δεν έδειχνε να καταλαβαίνει και πολλά πράγματα.
Το μπολσεβίκικο κόμμα που επινόησε ο Λένιν, ήταν ένα κόμμα ιεραρχικό-στρατιωτικό. Η επαναστατική αλήθεια ήταν προσωπικό κοπιράιτ του Λένιν. Όλα τα υπόλοιπα, αιρέσεις που έπρεπε να εξαλειφθούν βίαια. Και ο Λένιν δέχτηκε ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα τις δριμύτατες κριτικές της Λούξεμπουργκ και αργότερα του Κάουτσκι, που τότε ήταν ο πάπας του Μαρξισμού, πανευρωπαϊκής αποδοχής, με πρώτο θαυμαστή τον Λένιν.
Ξαφνικά έγινε αποστάτης γιατί δεν δέχτηκε το πραξικόπημα των Μπολσεβίκων σαν επανάσταση. Εντούτοις η ουτοπία της Οκτωβριανής Επανάστασης παρέμεινε σαν μύθος για πολλές δεκαετίες, στηριγμένη σε αυτό που θα λέγαμε σήμερα fake news.
Και το χειρότερο από όλα, ο λεγόμενος Μαρξισμός-Λενινισμός, δημιούργημα του Στάλιν, καθόρισε όλα τα κομμουνιστογενή κινήματα με αποτέλεσμα την τύφλωση των αγωνιστών ανά τον κόσμο, που μην μπορώντας να δουν την πραγματικότητα δημιούργησαν φοβερές τραγωδίες. Εντούτοις το φως της επανάστασης δεν έσβησε και ακόμα φωτίζει κάποιο μονοπάτι. Όταν υπάρχει σκέψη, υπάρχει και ελπίδα."
Απόσπασμα από το άρθρο του Περικλή Κοροβέση : H τύφλωση του σταλινισμού (στην Εφημερίδα των Συντακτών )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου