Πάνω από μισό αιώνα στο «Βήμα»
Πέθανε ο δημοσιογράφος Λεωνίδας Ζενάκος*
Σε ηλικία 85 ετών άφησε την τελευταία πνοή
του στο νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν ο δημοσιογράφος Λεωνίδας Ζενάκος,
στέλεχος επί σειρά ετών στην εφημερίδα «Το Βήμα». Τον τελευταίο καιρό η
υγεία του ήταν ταλαιπωρημένη εξαιτίας καρδιολογικών και πνευμονολογικών
προβλημάτων.
Ο Λ. Ζενάκος που γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου 1932 άρχισε να εργάζεται στο «Βήμα» το 1956 μετά τις σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποχώρησε στις αρχές του 2010 έχοντας υπάρξει υπεύθυνος του Πολιτιστικού Τμήματος, Αρχισυντάκτης, Διευθυντής Συντάξεως και Αναπληρωτής Διευθυντής της εφημερίδας.
Σπουδαίος φιλόλογος, ο Ζενάκος υπήρξε επίσης έξοχος μεταφραστής και ποιητής. Ανάμεσα στα έργα που έχει μεταφράσει ανήκουν τα «Ηροδότου ιστορίαι» του Ηρόδοτου (Εκδόσεις Γκοβόστη), «Αχαρνής» του Αριστοφάνη (Σχολή Μωραΐτη, Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας) και «Η αρχαία ελληνική τραγωδία» του Φράνσις Μακ Ντόναλντ Κόρνφορντ (Παπαδήμας Δημ.Ν).
Μετέφρασε αρχαίο δράμα για παραστάσεις του Θεάτρου Κουν, ενώ ανάμεσα στις ποιητικές συλλογές που είχε εκδώσει είναι οι «Ταίναρο» και «Πηγές».
Η σύζυγος του Ζενάκου, Αναστασία Ζενάκου, υπήρξε δημοσιογράφος στο «Βήμα» όπου επίσης εργάστηκε και ο γιός του, δημοσιογράφος Αυγουστίνος Ζενάκος.
Ο Λ. Ζενάκος που γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου 1932 άρχισε να εργάζεται στο «Βήμα» το 1956 μετά τις σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αποχώρησε στις αρχές του 2010 έχοντας υπάρξει υπεύθυνος του Πολιτιστικού Τμήματος, Αρχισυντάκτης, Διευθυντής Συντάξεως και Αναπληρωτής Διευθυντής της εφημερίδας.
Σπουδαίος φιλόλογος, ο Ζενάκος υπήρξε επίσης έξοχος μεταφραστής και ποιητής. Ανάμεσα στα έργα που έχει μεταφράσει ανήκουν τα «Ηροδότου ιστορίαι» του Ηρόδοτου (Εκδόσεις Γκοβόστη), «Αχαρνής» του Αριστοφάνη (Σχολή Μωραΐτη, Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας) και «Η αρχαία ελληνική τραγωδία» του Φράνσις Μακ Ντόναλντ Κόρνφορντ (Παπαδήμας Δημ.Ν).
Μετέφρασε αρχαίο δράμα για παραστάσεις του Θεάτρου Κουν, ενώ ανάμεσα στις ποιητικές συλλογές που είχε εκδώσει είναι οι «Ταίναρο» και «Πηγές».
Η σύζυγος του Ζενάκου, Αναστασία Ζενάκου, υπήρξε δημοσιογράφος στο «Βήμα» όπου επίσης εργάστηκε και ο γιός του, δημοσιογράφος Αυγουστίνος Ζενάκος.
in.gr
_______________________________
*Ζενάκος, Λεωνίδας, 1932-2017 |
| Συμμετοχή σε συλλογικά έργα | |
| (2013) | Εισαγωγή στην ποίηση του Σεφέρη, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης |
| (2011) | Συν τοις άλλοις, Ύψιλον |
| Μεταφράσεις | |
| (1998) | Graves, Robert, 1895-1985, Οι ελληνικοί μύθοι, Κάκτος |
| (1993) | Kitto, H. D. F., Η αρχαία ελληνική τραγωδία, Παπαδήμας Δημ. Ν. |
| (1993) | Cornford, Francis MacDonald, Η αττική κωμωδία, Παπαδήμας Δημ. Ν. |
| (1992) | Ηρόδοτος, Ηροδότου ιστορίαι, Εκδόσεις Γκοβόστη |
| (1979) | Αριστοφάνης, 445-386 π.Χ., Αχαρνής, Σχολή Μωραΐτη. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας |
| (1972) | Stone, Irving, 1903-1989, Αγωνία και έκσταση, Ίκαρος |
Αριστοφάνης
Αχαρνής
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Ιούλιος 1976 .
Μετάφραση : Λεωνίδας Ζενάκος
Σκηνοθεσία : Κάρολος Κουν
Βοηθός σκηνοθέτη : Γιώργος Αρμένης
Σκηνικά - Κοστούμια : Διονύσης Φωτόπουλος
Μουσική : Χρήστος Λεοντής
Φωτισμοί : Μίμης Κουγιουμτζής ...
Η αναζήτηση λαϊκών σκηνικών τρόπων οδήγησε τον Κάρολο Κουν στη σημαντική διερεύνηση μορφολογικών στοιχείων που παραπέμπουν σε άμεσα αντιληπτά χαρακτηριστικά μιας συγκεκριμένης εκδοχής τής ελληνικότητας. Οι προθέσεις του Καρόλου Κουν, ο τρόπος προσέγγισης του αρχαίου δράματος και ειδικά της κωμωδίας από το θέατρό του, διατυπώνονται από τον ίδιο σε μια δήλωσή του με την ευκαιρία της παράστασης των Ορνίθων στο Φεστιβάλ των Εθνών: «Η εκλογή λαϊκών στοιχείων δεν είναι τόσο εύκολη γιατί πρέπει κανείς να βρει πράγματα που παντρεύονται, όπως παντρεύεται η μπογιά το ξύλο, κι όχι πράγματα αταίριαστα. Πρέπει να βρει καινούργια στοιχεία που να εναρμονίζονται με τα παλιά, που να έχουν αισθητική, πλαστική ή πνευματική ομοιότητα. Κι εδώ είναι η μεγάλη δυσκολία». Τα στοιχεία αυτά, ορατά ήδη από τις πρώτες απόπειρες του Κουν με τους μαθητές του Κολεγίου Αθηνών, συνδυάστηκαν με τη στοιχειοθέτηση ενός ελληνικού υποκριτικού κώδικα που δημιούργησε την ευδιάκριτη παράδοση του Θεάτρου Τέχνης. Η παράδοση αυτή, που εξελίχθηκε από την ίδρυση του θεάτρου, το 1942, μέχρι τις μέρες μας, στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης ή σε φεστιβάλ θεάτρου στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, εδραίωσε τη διεθνή φήμη του θιάσου και διεύρυνε την αποδοχή του από το κοινό. Καθεμιά από τις παραστάσεις κωμωδίας του Καρόλου Κουν οροθετείται από την προσπάθεια να διερευνηθεί μια έκφραση που χαρακτηρίζει τη συνέχεια στην ιστορία της ελληνικής λαϊκής παράδοσης.
Οι Αχαρνείς (Ἀχαρνῆς στην Αττική διάλεκτο) είναι η τρίτη κωμωδία που γνωρίζουμε ότι έγραψε ο Αριστοφάνης και η αρχαιότερη που σώζεται ακέραια. Διδάχθηκε στα Λήναια του 425 π.Χ., όταν ο Αριστοφάνης ήταν περίπου 20 ετών και πήρε το πρώτο βραβείο. Έχει ως κεντρικό ήρωα έναν Αθηναίο πολίτη, τον Δικαιόπολη, ο οποίος, απηυδισμένος από τον πολυετή Πελοπονησιακό πόλεμο, αποφασίζει να κλείσει ιδιωτική συμφωνία ειρήνης με τους Σπαρτιάτες. Με αφορμή αυτό το εύρημα, ο Αριστοφάνης υμνεί τα αγαθά της ειρήνης, στηλιτεύει (στο πρόσωπο του στρατηγού Λάμαχου) τους φιλοπόλεμους συμπολίτες του και δεν παραλείπει να σατιρίσει ακόμα και τον Ευριπίδη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου