Νίκος Ε. Δεβλέτογλου  Επίτιμος καθηγητής Οικονομικών, Πανεπιστήμιο Αθηνών

Η Ευρώπη δεν πρέπει να θυσιάσει την Ελλάδα

Δημοσιεύθηκε: http://www.huffingtonpost.gr,16/03/2016 

Αν και μοιάζει εύλογο, είναι δύσκολο να επιβραβεύσει κανείς την πρόθεση της Ε.Ε. να δαπανήσει στη διάρκεια αυτής της χρονιάς, κυρίως για την Ελλάδα, 300 εκατομμύρια ευρώ για έκτακτη βοήθεια για τους πρόσφυγες. Κυρίως μέσα στο γενικότερο πλαίσιο που εκφράζεται τελευταία για συγκέντρωση όλων των αιτημάτων ασύλου από τις Βρυξέλλες, αυτό το βραχυπρόθεσμο μέτρο ανακούφισης που προτείνεται μοιάζει σχεδόν με μια ανούσια χειρονομία.
Όντας ήδη κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά αποσταθεροποιημένη, η χώρα έχει «πλημμυρίσει» με πάνω από 100.000 μετανάστες. Υπονομεύοντας καθοριστικά μια ευαίσθητη οικονομία που δεν είναι πιθανό να επιβιώσει από ένα πρόσθετο σοκ που θα φέρουν οι μαζικές ακυρώσεις των τουριστικών αφίξεων, εξαιτίας της αυξανόμενης ανθρωπιστικής κρίσης. Οι πρόσφυγες είναι παγιδευμένοι εδώ γιατί στρατιώτες, σκυλιά και δακρυγόνα συνεχίζουν να τους εμποδίζουν με οδυνηρό τρόπο να διασχίσουν τα σύνορα της FYROM - για το δρόμο τους πιθανότατα σε κάποιο άλλο σημείο της Ευρώπης. Το μικροσκοπικό κράτος που η ένοχη σιωπή της Ε.Ε. ενθαρρύνει στο να επιμένει, παρά το οδυνηρό αυτό θέαμα.
Το να θυσιαστεί η Ελλάδα δε θα σώσει την Ευρώπη από το να υποχρεωθεί να έρθει αντιμέτωπη με μια αμήχανη, σύνθετη και επικίνδυνη πραγματικότητα. Το θεμελιώδες θέμα εδώ δεν είναι μια απλή συγκεντροποίηση της διαδικασίας για αίτηση ασύλου - που δημιουργείται βασικά από ένα προβληματικό σύστημα. Απαιτείται λιγότερος ερασιτεχνισμός και βαθύτερη σκέψη. Δεν έχει επίσης καμία χρησιμότητα να κατηγορείς τους άλλους, κυρίως τη Ρωσία σε αυτό το σημείο, ότι προμηθεύει με όπλα την αυξανόμενη μουσουλμανική έξοδο. Οι Βρυξέλλες θα μπορούσαν να τα πάνε καλύτερα στο να αναθεωρήσουν την αρχική δέσμευσή τους για μια «ανοιχτή» Ευρώπη, που βρίσκεται στην καρδιά της δύσκολης θέσης στην οποία βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και προσφάτως είχαμε την πραγματοποίηση μιας παράξενης δέσμευσης έξτρα 3 δισ. ευρώ βοήθειας στην Τουρκία -ακόμα σε μορφή προσχέδιου- που ακολούθησε τις κρυφές συνομιλίες ανάμεσα στην Καγκελάριο Μέρκελ και τον Τούρκο Πρόεδρο. Κάτι το οποίο, αν εγκριθεί από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ηγέτες και το Ευρωκοινοβούλιο, θα υπάρχει κίνδυνος να ανοίξει ένας νέος «δρόμος» για να έρθουν οι Μουσουλμάνοι μετανάστες στην Ευρώπη. Έχοντας ήδη υποσχεθεί στην Τουρκία και στους 80 εκατομμύρια πολίτες τη μετακίνηση στην Ευρώπη χωρίς βίζα.
Δεν έχει υπάρξει ποτέ μια συναινετική εντολή προς την ηγεσία της Ε.Ε. ότι θα μπορούσε άστοχα να λειτουργήσει η ευρωπαϊκή ήπειρος σαν φυσικό περιβάλλον για πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες (ένας αριθμός που αυξάνεται) που έρχονται από τη Συρία. Ούτε ότι το να δέχεσαι τόσο μαζικές απρόσκλητες αφίξεις είναι σε αρμονία με τα συμφέροντα της της Ευρώπης, κυρίως στους σημερινούς ταραγμένους καιρούς. Όταν το (ριζοσπαστικό) Ισλάμ, εν μέσω αρκετής δόσης ελευθερίας ώστε να είναι ενεργό, είναι βέβαιο ότι θα εκμεταλλευτεί την κάθε ευκαιρία να εξαπλώσει περαιτέρω τη δική του επιρροή. Κυρίως υπό το φως του προσφάτως ανακαλυφθέντος θησαυρού με δεδομένα που περιέχουν ονόματα και προσωπικές λεπτομέρειες για περίπου 22.000 φανατικούς του ISIS, που στόχο έχουν να πολεμούν με κάθε κόστος τη Δύση γενικά και την Ευρώπη ειδικότερα.
Το λογικό πράγμα συνεπώς, είναι σε αυτή τη συγκυρία να τεθεί σαν προτεραιότητα η ατομική πρόσκληση σε όλα τα κράτη-μέλη της Ένωσης να διεξάγουν ένα δημοψήφισμα: να αποφασίσουν δημοκρατικά αν η ροή των μεταναστών που καταφέρνουν να ξεφύγουν από τον πόλεμο στη Συρία -και που διαταράσσει την κοινωνική, οικονομική και πολιτική σταθερότητα στην Ευρώπη- θα επιτρέπεται εφεξής ελεύθερα, τόσο η είσοδός τους όσο και η παραμονή τους στα κυρίαρχα εδάφη τους. Μια τέτοια καίρια πρωτοβουλία αρχικά θα συγκρατούσε και τελικά θα εξάλειφε μια κρίση που μέχρι τώρα απερίσκεπτα αυτοτροφοδοτείται.
Κανένα κράτος-μέλος δεν θα έτεινε στην παραγωγή του αποτελέσματος μιας ψηφοφορίας που θα ήταν υπέρ αυτών των μαζικών εισβολών. Και, σε περίπτωση που υπήρχαν κάποιες εξαιρέσεις, θα εφαρμόζονταν αναμφισβήτητα δρακόντεια μέτρα και προϋποθέσεις. Σε κάθε περίπτωση, η Ε.Ε. θα έβγαινε δικαίως ενισχυμένη να αντιμετωπίσει αυτό που μπορεί να αποδειχθεί ο μεγαλύτερος Δούρειος Ίππος στην ιστορία. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα μπορούσε τότε με ανθρωπιά να ξεκινήσει το συντονισμό του επαναπατρισμού των εγκαταλελειμμένων προσφύγων, όπως θα απαιτούνταν. Η καλύτερη ελπίδα για τους πολίτες - θύματα του πολέμου θα ήταν να επικρατήσει ειρήνη στην πατρίδα τους. Διαφορετικά, θα συνεχίσουν να περιφέρονται με κίνδυνο ζωής στην αναζήτηση ενός αβέβαιου μέλλοντος σαν ανεπιθύμητοι πρόσφυγες στην Ευρώπη.
Η Ε.Ε. μπορεί πράγματι να προστατεύσει τα σύνορά της. Βασιζόμενη σε πολύ μεγάλο βαθμό -και προς το όφελος όλων των εμπλεκόμενων- στην απόλυτη εμπλοκή του ΝΑΤΟ με την τεχνολογία αιχμής που διαθέτει και τη στρατηγική του υπεροχή, άμεσα ικανή να ανακόψει οποιαδήποτε ύποπτη κίνηση εν τη γενέσει της στη Μεσόγειο και αλλού: χρησιμοποιώντας συστηματικά, για παράδειγμα, μη επανδρωμένη από αέρος παρακολούθηση. Κάτι τέτοιο θα έφερνε τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα από αυτά τώρα φέρνει η Συμμαχία με την περιορισμένη κινητοποίησή της και την ασυνάρτητη τακτική της, που επί του παρόντος, σχεδόν κάνει το πρόβλημα χειρότερο.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στη The World Post και μεταφράστηκε στα ελληνικά