Πέμπτη, Μαρτίου 24, 2016

Παρουσιάστηκε βιβλίο για τον Γ. ΣούρλαΕκδήλωση ντροπής στη Θεσσαλία για τον συνεργάτη των Γερμανών Γρηγόρη Σούρλα

Με… επικεφαλής τον ναζιστή Κωνσταντίνο Πλεύρη παρουσιάστηκε το βιβλίο με τίτλο " Γρηγόρης Σούρλας, ο καπετάνιος της Θεσσαλίας", σε μια εκδήλωση ντροπής στα Φάρσαλα την Κυριακή 20 Μαρτίου . Το όνομα του ανθρώπου που  ¨τιμήθηκε¨ έγινε συνώνυμο της κτηνωδίας, του σκοταδισμού και του πλιάτσικου.

"Στέλεχος" των ταγματασφαλιτών και συνεργάτης των Γερμανών ο Σούρλας βρέθηκε επικηρυγμένος σαν δωσίλογος ,επωφελήθηκε όμως από το νόμο του 1947 και ανασυγκρότησε τη συμμορία του ως " νόμιμο" τμήμα του κυβερνητικού στρατού.
Εκτός του γνωστού εθνικοσοσιαλιστή και ρατσιστή Κωνσταντίνου Πλεύρη, μίλησαν οι  Γρηγόριος Κράβαρης, συνταξιούχος ΑΤΕ, Στυλιανός Σούρλας, δικηγόρος-θεολόγος, Ελίνα Μαστέλλου - Γιαννάκενα, επιμελήτρια της έκδοσης, Διονύσιος Βουλγαρόπουλος, πρόεδρος ΠΑΟ –δημοσιογράφος,  και ο γνωστός ακροδεξιός Ιωάννης Γιαννάκενας, εκδότης – συγγραφέας του βιβλίου.

****************************

****************************
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΘΕΟΦΙΛΗ ΚΑΙ ΕΘΝΟΦΕΛΗ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΣΟΥΡΛΑΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΩΝ 
[....]Ένοπλες παρακρατικές ομάδες στην περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου 

Εκτός, όμως, από την οργάνωση Χ είχαν αναπτυχθεί πλήθος παρακρατικών οργανώσεων που πολλές από αυτές δεν ήταν τίποτα περισσότερο από συμμορίες. Οι οργανώσεις αυτές είχαν ή αποκτούσαν στην πορεία στενούς δεσμούς με την οργάνωση Χ και η διάκρισή τους από αυτήν ήταν δύσκολη.

Για την ύπαρξη αυτών των παρακρατικών συμμοριών, ο Σ.Γρηγοριάδης στο έργο του «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας» παραθέτει αποσπάσματα από το βιβλίο του  «εθνικόφρονα» υποστράτηγου Ζαφειρόπουλου, «Ο Αντισυμμοριακός αγών» : «Ούτω κατά το 1945 εις την ύπαιθρον υφίσταντο τέσσαρες κατηγορίαι ενόπλων ομάδων:
α) Ομάδες αποτελούμεναι εκ των υπολειμμάτων του ΕΛΑΣ ή εκ των εισερχομένων εκ των ομόρων δορυφορικών κρατών, συνολικής δυνάμεως κυμαινομένης από 4.000 – 4.500 περίπου.
β) Κοινοί λησταί, παρουσιαζόμενοι ως επί το πλείστον ως εθνικόφρονες και ουδόλως διαφέροντες των συμμοριακών ομάδων.
γ) Εθνικόφρονες χωρικοί και αγρόται, υπεραμυνόμενοι της ζωής και της περιουσίας των κατά των διώξεων και πιέσεων των συμμοριτών και κοινών ληστών είτε μεμονωμένως, είτε οργανωμένοι εις ομάδας.
δ) Παρακρατικαί οργανώσεις, μη αποβλέπουσαι εις την συνδρομήν των οργάνων της τάξεως, αλλά τουναντίον εις την παρεμβολήν εμποδίων».
Ο ίδιος συγγραφέας συνεχίζει αναφέροντας επακριβώς τις ομάδες αυτές, τους ηγέτες τους, την περιοχή δράσης της καθεμιάς αλλά και τη στενή σχέση συνεργασίας που είχαν αναπτύξει με τη Χωροφυλακή: «Αι κυριότεραι ένοπλοι ομάδες εθνικοφρόνων οργανώθησαν:
α) Εις την Πελοπόννησον: Εις Λακωνίαν: Μαγγανάς. Εις Καλάμας: Κατσαρέας και μετά τον θάνατόν του Γερακάρης και Καμαρινέας
β) Εις την Στερεάν Ελλάδα και Θεσσαλίαν: Εις την Α.Θεσσαλίαν: Σούρλας. Εις την Δ.Θεσσαλίαν: Καλαμπαλίκης, Βελέντζας, Ταμπούρος, Τσαντούλας. Εις περιοχάς Καλαμπάκας, Τρικκάλων, Κόζιακα: Κουκουμτζής, Μαϊμάνης, Μπίζης. Εις την περιοχήν Φθιώτιδος (Λαμία): Βουρλάκης.
γ) Εις την Ήπειρον: Εις Λάκα Σούλι: Καλιοδημήτρης. Εις Θεσπρωτίαν: Μπαλούμπας, Κάτσιος, Πανταλέων.
δ) Εις την Μακεδονίαν: Εις την περιοχήν Δράμας: Αντών Τσαούσης ( Φωστηρίδης ). Εις την περιοχήν Χρυσουπόλεως-Καβάλας: Κάπας και Βαγγέλης


Οι αρχηγοί των δύο μεγαλύτερων παρακρατικών
οργανώσεων της Βοιωτίας και της Ανατολικής Στερεάς:
Αριστερά οι αδελφοί Σούρλα και δεξιά ο Μπίσδας

 Αι παρακρατικαί αύται οργανώσεις ήσαν πρόσκαιροι στρατιωτικαί μονάδες ασύντακτοι, χωρίς πειθαρχίαν και συνοχήν. Απέφευγον τον αγώνα κατά των συμμοριακών μονάδων και κυρίως η δράσις των εστράφη κατά των οπαδών του ΕΑΜ. Ο απολογισμός του έργου των κατά πλειονότητα είναι αυθαιρεσίαι εις βάρος της τάξεως και αντιποίησις της εξουσίας των οργάνων της τάξεως. 
Κατά τους συμμορίτας αι ομάδες αύται μεγάλως συνέβαλον εις την ανάπτυξιν του συμμοριτισμού: «Με την σαδιστικήν των συμπεριφοράν είναι οι κύριοι στρατολόγοι του σημερινού Δημοκρατικού Στρατού».
Κατά την έκθεσιν της Κοινοβουλευτικής Αγγλικής Αποστολής Κωξ αι παρακρατικαί αύται οργανώσεις προσεπάθουν να παρεμποδίσουν την εξάπλωσιν του Κομμουνισμού. Εν τούτοις «είναι γεγονός ότι αύται ουδέποτε συμπλέκονται εις μάχην με τους κομμουνιστάς, αλλ’ασχολούνται με την τρομοκρατίαν των χωρικών και τον εκβιασμόν οιουδήποτε πλουσίου, ο οποίος θα είχεν αρκετά να πληρώση«.
Τα τμήματα της Χωροφυλακής έναντι των μη νομίμων τούτων ενόπλων οργανώσεων ετήρουν στάσιν ανοχής ή συνειργάζοντο….» [Σ.Γρηγοριάδη, Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας]

Σημείωση: Ο όρος «συμμορίτης»ή «κομμουνιστοσυμμορίτης» χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα από τους ακροδεξιούς και αναφέρεται στον αντάρτη του Δημοκρατικού Στρατού. Η δράση τους, επίσης, αποκαλείται «συμμοριτοπόλεμος» ενώ η ένοπλη δράση του κράτους εναντίον τους αποκαλείται «Αντισυμμοριακός Αγώνας»
Αλλά και η Εθνοφυλακή επιδείκνυε παρόμοια ανοχή και διάθεση συνεργασίας με τις φασιστικές ομάδες. Ο αντιστράτηγος Θ.Πετζόπουλος στο έργο του «1941-1950.Τραγική Πορεία», αναφερόμενος στην είσοδο της 8ης Ταξιαρχίας Εθνοφυλακής – που ο ίδιος διοικούσε – στην Τρίπολη στις 2 Μαρτίου 1945, γράφει: » Κατευθύνθην αμέσως εις τας Φυλακάς, όπου εκρατούντο τότε εκατόν περίπου αξιωματικοί και πλήθος εθνικοφρόνων πολιτών. Ήνοιξα άνευ χρονοτριβής τας πύλας και τους απέλυσα. Εις τον Εισαγγελέα Εφετών Ναυπλίου, όστις διεμαρτυρήθη, απάντησα «όλοι οι αποφυλακισθέντες εκρατούντο παρανόμως υπό του ΕΑΜ και ότι κράτος του ΕΑΜ δεν υπήρξεν ποτέ δια να το σεβασθή κανείς’ «. Οι αξιωματικοί αυτοί που απελευθέρωσε η Εθνοφυλακή δεν ήταν άλλοι από αξιωματικούς των Ταγμάτων Ασφαλείας.
Αλλά και ο στρατηγός Καραγιάννης, εκ των αρχηγών του ΙΔΕΑ, στο έργο του «1940-1952. Το Δράμα της Ελλάδος», γράφει: «Ετέρα ενέργεια δια την παρεμπόδισιν της κομμουνιστικής προπαρασκευής, ήτο και η ενίσχυσις υπό των μικρών Αξιωματικών, συγκεκαλυμμένως, των διαφόρων αντικομμουνιστικών ομάδων, ηθικώς, δι’οπλισμού, πυρομαχικών και ελευθερίας ενεργείας, αίτινες έδρων αποτελεσματικώτερον των στρατιωτικών αποσπασμάτων, ως γνώσται του εδάφους, των τοπικών συνθηκών, των προσώπων και πραγμάτων. Η λύσις αύτη παρουσίαζεν αδυναμίας και ιδία την έλλειψιν πειθαρχίας και την εκτροπήν εις τινας περιπτώσεις εις αντεκδικήσεις και εις τινας περιπτώσεις και λαφυραγωγίας ακόμη, πλην όμως υπήρξεν αύτη μία μάχαιραν εις το κομμουνιστικόν υπογάστριον. Αι αντικομμουνιστικαί αύται ομάδες προσέφεραν μεγάλες εις την Πατρίδα υπηρεσίας και υπήρξαν οι πρόδρομοι των κατά την διάρκειαν του συμμοριτοπολέμου δημιουργηθέντων εθελοντικών Λόχων και Ταγμάτων εξ ενόπλων πολιτών, εξελιχθέντων τελικώς εις τα Τάγματα Εθνοφυλακής Αμύνης (ΤΕΑ) τα οποία τόσον αποτελεσματικά συμβάλωσιν μέχρι σήμερον εις την εθνικήν ασφάλειαν».
Κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν είναι καθόλου παράξενο που στην ύπαιθρο κυριαρχούσε η παρακρατική εξουσία και τρομοκρατία. Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα της Εφημερίδας Βήμα στις 7 Μαρτίου 1946: «…τας πρωϊνάς ώρας της 5ης τρέχοντος μηνός τριακονταμελής συμμορία, ωπλισμένη με αυτόματα και πολεμικά ιταλικά όπλα, υπό την αρχηγίαν του Φωκίωνος Αλυσσανδράτου, περιεκύκλώσε το χωρίον Δαυγάτα και απήγαγε 15 περίπου πολίτας δεσμίους, ανήκοντας εις την αριστεράν παράταξιν. Γυναίκες των ομήρων, θελήσασαι να ακολουθήσουν τους απαχθέντας, επυροβολήθησαν υπό των μελών της συμμορίας».
Τη συνέχεια της ιστορίας τη μαθαίνουμε από δημοσίευμα της εφημερίδας «Ακρόπολις» στις 12 Μαρτίου: «…Ούτω καίτοι από εβδομάδος δυνάμεις της Χωροφυλακής απεβιβάσθησαν εις Κεφαλληνίαν, ίνα καταδιώξουν την συμμορίαν του «εθνικόφρονος» Αλυσσανδράτου, ούτος όχι μόνον δεν συνελήφθη, αλλά προχθές ανευρέθησαν επί της οδού Δουλινάτων-Πυλάρου νεκροί οι όμηροι, οίτινες είχον απαχθεί υπό της συμμορίας…»

Φαίνεται από τα παραπάνω η αδυναμία ή η απροθυμία της Χωροφυλακής να αντιμετωπίσει τις ένοπλες ακροδεξιές ομάδες. Στην παρακάτω έκθεση, όμως, φαίνεται ξεκάθαρα ότι τις περισσότερες φορές δεν επρόκειτο για αδυναμία ή απροθυμία της Χωροφυλακής αλλά για συνεργασία μεταξύ των συμμοριών αυτών και της Χωροφυλακής ή του Στρατού. Η έκθεση αυτή αποστέλλεται από το νομάρχη Αργολιδοκορινθίας προς τον υπουργό Εσωτερικών, έχει ημερομηνία 8 Φεβρουαρίου 1946 και αναφέρεται στη δράση μιας τέτοιας οργάνωσης: «…Η κατάστασις είναι πανομοιότυπος εις όλον τον νομόν…είναι πλέον φανερόν ότι η οργάνωσις εκτελεί διαταγάς εκ των άνω και συμμετέχουν εις αυτήν αξιωματικοί του Στρατού και της Χωροφυλακής, πιθανόν δε και δικαστικοί, εμπαίζοντες την κυβέρνησιν εις την προσπάθειαν να επιβάλη την τάξιν και να ενεργήση τιμίας εκλογάς»


Είναι χαρακτηριστικό το διάβημα που έκαναν προς τον πρωθυπουργό Βούλγαρη τον Ιούνιο του 1945, οι πολιτικοί αρχηγοί της κεντροδεξιάς στην οποία επισημαίνουν ότι «αι τρομοκρατικαί οργανώσεις της άκρας δεξιάς όχι μόνον δεν διώκονται αλλά αναφανδόν συμπράττουν με τα όργανα της τάξεως, προς τελείαν κάθε δημοκρατικής φωνής κατάπνιξιν» [Τ.Κωστόπουλου, Η Λευκή Τρομοκρατία από το συλλογικό έργο «Ιστορία των Ελλήνων»]Πέρα από την ανοχή και τη συνεργασία, οι παρακρατικές ομάδες εξοπλίζονταν από τις επίσημες υπηρεσίες ασφαλείας. Σε έγγραφο της 6ης ταξιαρχίας εθνοφυλακής προς τις υφιστάμενές της μονάδες περιέχεται η εντολή για την υποβολή καταλόγων «τριάντα τουλάχιστον εθνικοφρόνων κατοίκων δυναμένων να αναλάβωσιν όπλα κατά την κρίσιν υμών»[Τ.Κωστόπουλου, Η Λευκή Τρομοκρατία από το συλλογικό έργο «Ιστορία των Ελλήνων»]

Σύμφωνα με βρετανικές εκτιμήσεις του 1946, περίπου 15.000 όπλα πέρασαν στα χέρια της ακροδεξιάς με αυτό τον τρόπο μέσα σε ενάμιση χρόνο.

Από τους πιο διάσημους παρακρατικούς της εποχής ήταν ο Γρηγόρης Σούρλας, οπλαρχηγός των Φαρσάλων που ξεκίνησε από παραδοσιακός ληστής και κατέληξε επικεφαλής ταγματασφαλιτών που προσπάθησαν να αναχαιτίσουν τον ΕΛΑΣ το Σεπτέμβριο του 1944. Το Φεβρουάριο του 1945 επανεμφανίζεται στα Φάρσαλα επικεφαλής ενός ένοπλου τμήματος συγκροτημένου και εξοπλισμένου από τους Βρετανούς και την επόμενη διετία πρωταγωνιστεί στο διωγμό της εαμικής αριστεράς στο μεγαλύτερο μέρος της Θεσσαλίας.
H συμμορία του Σούρλα μαζί με το Βρετανό σύνδεσμό της Μόλγκαν
Τα γνωστότερα «κατορθώματά» του ήταν η απαγωγή του εισαγγελέα πρωτοδικών Λάρισας Χ.Πατακιά και κυρίως η κτηνώδης δολοφονία του απεσταλμένου του Ριζοσπάστη στην περιοχή, Κώστα Βιδάλη. Τυπικά επικηρυγμένος, θα επωφεληθεί από ψήφισμα του 1947 και θα παρουσιαστεί «αυθορμήτως» στις Αρχές ανασυγκροτώντας τη συμμορία του ως «νόμιμο» πλέον τμήμα του κυβερνητικού στρατού.
Αλλά και για την Πελοπόννησο διαβάζουμε τα παρακάτω από τον υποστράτηγο Ζαφειρόπουλο: » Αι οργανώσεις αυτές επιδίδονταν στην κατατρομοκράτηση του πληθυσμού και διέπραττον ανανδρίες και εγκλήματα, άτινα δεν παρετηρήθησαν εις ουδεμίαν άλλην περιοχήν της επικρατείας, μηδέ εις την Όθρυν με την παρακρατικήν οργάνωσιν του Σούρλα»

Αρχηγοί των ομάδων αυτών ήταν πρώην ταγματασφαλίτες, όπως ο Πάνος Κατσαρέας και ο Βαγγέλης Μαγγανάς. Ο πρώτος υπηρέτησε στο τάγμα ασφαλείας του Βρετάκου ενώ το Μάιο του 1944 εμφανίζεται ως διοικητής του «λόχου ασφαλείας» Καλαμάτας. Ο δεύτερος έδρασε ως συνεργάτης των Γερμανών στο μπλόκο του 1944 στην Καλαμάτα και υπηρέτησε ως ανθυπολοχαγός στο τοπικό τάγμα ασφαλείας. Το Νοέμβριο του 1945 καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο για συλλήψεις πολιτών σε γερμανικά μπλόκα, αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να κυκλοφορεί ελεύθερος ως οπλαρχηγός της Χ.
Αποκορύφωμα της δράσης του είναι η διήμερη κατάληψη της Καλαμάτας τον Ιανουάριο του 1946 στην οποία αναφερθήκαμε παραπάνω και η οποία συνοδεύτηκε από επιδρομές σε σπίτια αριστερών, καταστροφές εαμικών γραφείων, δολοφονίες, κακοποιήσεις, βιασμούς και απαγωγές.  [Τ.Κωστόπουλου, Η Λευκή Τρομοκρατία από το συλλογικό έργο «Ιστορία των Ελλήνων»]

Παρόμοια κατάσταση συναντούμε σε όλη την Ελλάδα. Στη Βόρεια Πίνδο οι ένοπλες ομάδες της ακροδεξιάς καθοδηγούνται από πλούσιους τσελιγκάδες με μακρόχρονη παρουσία στα κέντρα εξουσίας, οι οποίοι στρατολογούν ανάμεσα στους υποτακτικούς τους. Στην Ήπειρο, αυτό το ρόλο τον αναλαμβάνουν πολέμαρχοι του ΕΔΕΣ, οι οποίοι έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τον κόσμο του ΕΑΜ από την Κατοχή. Στην Κρήτη, επικεφαλής των δεξιών συμμοριών που από το καλοκαίρι του 1945 τρομοκρατούν την επαρχία Κισσάμου είναι οι Καμηλάκηδες, πρώην ταγματασφαλίτες..
Ο απολογισμός όλου αυτού του διωγμού είναι συγκλονιστικός. Από τη συμφωνία της Βάρκιζας μέχρι τις εκλογές του Μαρτίου 1946 σκοτώθηκαν 1289 μέλη ή οπαδοί της αριστεράς, χωρίς να προσμετρήσουμε τις απόπειρες δολοφονίας, τις κακοποιήσεις, τις συλλήψεις, τους βιασμούς και τις λεηλασίες σπιτιών και γραφείων.  [Τ.Κωστόπουλου, Η Λευκή Τρομοκρατία από το συλλογικό έργο «Ιστορία των Ελλήνων»]

[ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ=>

Από τα Τάγματα Ασφαλείας στην Απριλιανή Χούντα - Μέρος 3]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ=>

Από τα Τάγματα Ασφαλείας στην Απριλιανή Χούντα - Μέρος 1

Δεν υπάρχουν σχόλια: