ΔΙΑΡΚΩΣ

"Permanently"
ΔΙΑΡΚΩΣ

One day the Nouns were clustered in the street.

Μια μέρα τα ουσιαστικά είχαν μαζευτεί στο δρόμο.

An Adjective walked by, with her dark beauty.

Ένα Επίθετο πέρασε βαδίζοντας, σκοτεινά όμορφο.

The Nouns were struck, moved, changed.

Τα ουσιαστικά εντυπωσιάστηκαν, συγκινήθηκαν , μεταμορφώθηκαν.

The next day a Verb drove up, and created the Sentence.

Την επομένη ήρθε οδηγώντας το αμάξι του ένα Ρήμα και δημιούργησε την Πρόταση

Each Sentence says one thing ­­ for example, "Although it was

Κάθε πρόταση λέει κάτι- για παράδειγμα: «Αν και ήταν

a dark rainy day when the

σκοτεινή και βροχερή μέρα όταν

Adjective walked by, I shall remember the pure and sweet

Το Επίθετο πέρασε βαδίζοντας, θα θυμάμαι την αγνή και γλυκιά

expression on her face until the day I

έκφραση στο πρόσωπό του ως τη μέρα που

perish from the green, effective earth."

Θα χαθώ από την πράσινη, γόνιμη Γη».

Or, "Will you please close the window, Andrew?"

Ή : «Αντρέα, κλείνεις , σε παρακαλώ, το παράθυρο;»

Or, for example, "Thank you, the pink pot of flowers on the

Ή, για παράδειγμα: «Η ροζ γλάστρα με τα λουλούδια στο

window sill has changed color recently

παράθυρο άλλαξε προσφάτως χρώμα

a light yellow, due to the heat from the

σε ανοιχτοκίτρινη , λόγω της ζέστης

to boiler factory which exists nearby."

από τη διπλανή βιομηχανία.»

In the springtime the Sentences and the Nouns lay 
Την άνοιξη οι Προτάσεις και τα Ουσιαστικά ξαπλώνουν

silently on the grass.

σιωπηλά στο γρασίδι.

A lonely Conjunction here and there would call, "And! But!"

Ένας μοναχικός Σύνδεσμος φώναζε εδώ κι εκεί: «Και! Αλλά!»

But the Adjective did not emerge.

Αλλά το Επίθετο δεν εμφανίστηκε.

As the Adjective is lost in the sentence,

Καθώς το Επίθετο χάνεται στην πρόταση,

So I am lost in your eyes, ears, nose, and throat­­

Έτσι κι εγώ χάνομαι στα μάτια σου, στ΄ αυτιά , τη
μύτη και το λαιμό σου--

You have enchanted me with a single kiss

Με μάγεψες μ΄ένα μοναχά φιλί

Which can never be undone

Το οποίο ποτέ δε θα το πάρεις πίσω

Until the destruction of language.

Έως την καταστροφή της γλώσσας

Kenneth Koch ( 1925-2002)

Από τους σημαντικότερους αμερικανούς διανοούμενους

του περασμένου αιώνα: ποιητής, θεατρικός συγγραφέας

και καθηγητής της λογοτεχνίας, μέλος πολλών λογοτεχνικών κινημάτων. Η ποιητική του γραφή, απλή και παιχνιώδης,  απέφυγε την ασάφεια και το σκοτεινό ύφος, χαρακτηριστικό γνώρισμα της μεταπολεμικής ποίησης.