ΘΥΜΗΣΟΥ ΜΕ

Christina Rossetti (Αγγλία)*

(1830-1894)

Remember

Remember me when I am gone away,

Να με θυμάσαι , όταν θα ΄μαι μακριά

Gone far away into the silent land;

μακριά στης σιωπής τη χώρα' 

When you can no more hold me by the hand,

Όταν δε θα μπορείς να με κρατάς πια απ΄το χέρι,

Nor I half turn to go yet turning stay.

ούτε εγώ φεύγοντας το κεφάλι να γυρίσω πίσω.
 

Remember me when no more day by day

Να με θυμάσαι, όταν χωρίς εμένα στο πλάι σου

You tell me of our future that you plann'd:

θα  εξηγείς τα σχέδιά σου για το  κοινό μας μέλλον.

Only remember me; you understand
Να με θυμάσαι απλώς' κατάλαβέ το

It will be late to counsel then or pray.
είναι αργά πια για αναλύσεις ή προσευχές.

Yet if you should forget me for a while
 Κι αν ίσως με ξεχάσεις για λίγο

And afterwards remember, do not grieve:
κι ύστερα με ξαναθυμηθείς, μη νιώσεις θλίψη'

For if the darkness and corruption leave
γιατί αν το σκοτάδι μου  κι η φθορά σ΄ έχουν αφήσει

A vestige of the thoughts that once I had,
κάποιο ίχνος από τις αλλοτινές μου σκέψεις

Better by far you should forget and smile
καλύτερα από μακριά να λησμονείς και να χαμογελάς

Than that you should remember and be sad.
παρά να θυμάσαι και θλιμμένος να ΄σαι.

       

* Χριστίνα Ροσέτι : αδελφή του  ζωγράφου και ποιητή Dante Gabriel Rossetti.
Διδάχθηκε κατ΄οίκον από λαμπρούς δασκάλους και ενθαρρύνθηκε από πολύ
μικρή στο να ασχοληθεί με τη συγγραφή. Έφηβος ακόμη είδε τα ποιήματά της
να εκδίδονται από τον εκδότη παππού της.

Η αυστηρή αγγλικανική της πίστη δεν της επέτρεψε να παντρευτεί δύο φορές:
απέρριψε τον πρώτο υποψήφιο συζυγό της επειδή ήταν καθολικός και το δεύτερο
επειδή ήταν άθεος. Η κατάπνιξη των βαθύτερων αισθημάτων της φαίνεται στο 
ποιητικό της έργο, όπου το γήινο πάθος υποχωρεί μπροστά στη λαχτάρα της 
αφοσίωσης στον κόσμο του πνεύματος. Η Ροσέτι θεωρείται ως η πιο σημαντική
ποιήτρια της εποχής της .