Απόψε είναι αποκριά και θα γλεντήσουμε,
ομπρός, ας μην αργήσεις να ντυθούμε.
Θα πάμε στο χορό που μας προσμένουνε
και τη χαρά ολοζώντανη λαχταριστή θα πιούμε.
Τι να ντυθούμε; Αράπης εγώ σκοτεινός
μάγισσα εσύ λαχτάρα περιστέρι
μπουμούκι δροσερό τάχα σα σκλάβα μου
θα σέρνεσαι λιγόθυμη στο μαύρο μου λημέρι.
Θέλεις αλλιώς; Καλά. Να γίνεις άνοιξη
να είσαι όλη φως, λαχτάρα, όνειρο, πλάνη
τα δάκρια της δροσιάς από τ΄απαλόχορτα
θα μάσω στο κεφάλι σου στεφάνι.
Τα μαύρα σου μαλλιά λες ναν τα δέσουμε,
ασ΄ τα να λαμπυρίζουν μες στη σάλα
να σέρνουν τις ματιές σ΄ονειροπλάνεμα
τον πόθο να σκορπάνε στάλα στάλα.
Κι εγώ ασεβής θα γίνω δασοκυνηγός,
τα βάτα θα μου δώσουν τη στολή μου,
στεφάνι θα φοράω από πλατανόφυλλα
κι ουρλιάζοντας θα διώχνω σε καλή μου.
Θα φέρνεις τη χαρά παντού. Θα διώχνω την
για να ΄μαστε πιο ταιριαστό ζευγάρι
θα ξεκρεμάσω από τον άψυχο ουρανό
μάσκα μου τ΄ολοστρόγγυλο φεγγάρι.
Ρήγας Γκόλφης (1886-1958)
Πραγματικό όνομα: Δημήτριος Δημητριάδης.
Αξιόλογος ποιητής της λεγόμενης "παλαμικής
σχολής" και φανατικός δημοτικιστής.
Στο νεανικό του έργο του ξεχωρίζουν οι ιδέες
του σοσιαλισμού, ενώ στο ύστερο περισσεύει
η αισθηματολογία για τα παιχνίδια και
τις οδύνες του έρωτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου