ΣΤΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΣΥΔΟΣΙΑΣ
Του ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΣΥΡΙΓΟΥ
Ελευθεροτυπία, 21/02/2011
Εντάξει, θα δεχτώ ότι αυτά που έγιναν το Σάββατο στο «Καραϊσκάκη» δεν είναι πρωτοφανή. Τα έχουμε ξαναδεί αμέτρητες φορές και από τη μία και από την άλλη πλευρά και σίγουρα θα τα ξαναδούμε στο μέλλον.
Γι' αυτό και δεν έχει κανένα ουσιαστικό νόημα να σταθούμε τώρα στους «κακούς» και τους «καλούς» αυτής της θλιβερής ιστορίας, που σφράγισε και το φετινό πρωτάθλημα.
Αλλωστε, δεν νομίζω ότι όσο και αν ψάξει κανείς θα μπορέσει να βρει πραγματικά καλούς μέσα σ' αυτό τον βρωμερό απόπατο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γιατί πολύ απλά οι σημερινοί «καλοί» είναι οι «κακοί» τού χθες, οι «κακοί» τού αύριο είναι οι «καλοί» τού σήμερα και πάει λέγοντας...
Πάρτε το διαχρονικά και θα δείτε ότι ο τραμπουκισμός, η τρομοκρατία και τα διαιτητικά στησίματα είναι τρεις παράγοντες που δεν στιγματίζουν, αλλά χαρακτηρίζουν τους λεγόμενους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου και ιδιαίτερα τους δύο «αιωνίους», οι οποίοι, μέσα από την πολύπλευρη ισχύ τους, επέβαλαν με την πάροδο του χρόνου τους κανόνες του παιχνιδιού κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους.
«Παράγκες» και «βίλες», παρασκήνιο και προσκήνιο, θεσμοί, αλλά και οργανωμένο έγκλημα λειτουργούν γι' αυτούς τους δύο· τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, που ενώ περνούν με φωτιά και λεπίδι όλες τις άλλες ομάδες, χαλάνε τον κόσμο όταν στις μεταξύ τους... ευγενείς αναμετρήσεις, κάποιος από τους δυο τους πάθει ό,τι κάνουν από κοινού και κατ' εξακολούθηση σε όλους τους άλλους!
Γι' αυτό και εκείνο που πραγματικά εντυπωσίασε το Σάββατο δεν ήταν ούτε οι αποφάσεις των οργάνων διαιτησίας ούτε οι επιθέσεις εναντίον των παικτών του Παναθηναϊκού. Αλλά ο πρωταγωνιστικός ρόλος που είχε με έργα και με λόγια, στις βιαιότητες, ο περιβεβλημένος με τη θεσμική ιδιότητα του προέδρου της Super League, Βαγγ. Μαρινάκης, που ταυτόχρονα είναι και πρόεδρος του Ολυμπιακού...
Οπως επίσης τεράστιες απορίες προκάλεσε ο ρόλος της κρατικής ΕΡΤ, η οποία, ενώ είχε καθήκον, δεν φώτισε ό,τι έγινε και φυσικά, στη συνέχεια, απέφυγε να κρίνει και να επικρίνει.
Και, βέβαια, ανάλογος ήταν ο τρόπος αντίδρασης των αρμοδίων οργάνων, αλλά και της κυβέρνησης. Απόλυτη σιωπή, λες και όλα όσα έγιναν το Σάββατο συνέβησαν σε μια άλλη χώρα, σε μια άλλη ήπειρο, σ' έναν άλλο πλανήτη...
Ενοχη, θα έλεγα, σιωπή. Γιατί χρόνια τώρα, υπάρχει μια τρομερή ασυλία προς τα πρόσωπα που ηγούνται των μεγάλων ποδοσφαιρικών δυνάμεων και πλήρης ανοχή προς τις μεθόδους που χρησιμοποιούν για να... θριαμβεύσουν.
Ομως, η ανεξέλεγκτη ασυδοσία και η τυφλή βία του ποδοσφαίρου τείνουν να καθιερωθούν ως μέρος του πολιτισμού μας. Ως εικόνα της Ελλάδας τού σήμερα. Ως αισθητική της καθημερινότητάς μας. Και αυτό είναι το χειρότερο απ' όλα. Ακόμα και από το ότι το κράτος (διά του ΟΠΑΠ) πριμοδοτεί απλόχερα όλο αυτό το καρκατσουλιό, την αλητεία, το έγκλημα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου