Ο Νικόλαος Πλαστήρας
(1881-1953)
δεν άφησε πίσω του περιουσία, κινητή ή ακίνητη.
Ο άνθρωπος που υπηρέτησε με αυταπάρνηση την
πατρίδα ως στρατιωτικός και ως πολιτικός υπήρξε
υποδειγματικά "αδωρότατος", οπως και ο Περικλής,
τον οποίο επαινεί ο αδέκαστος πολιτικός του
αντίπαλος Θουκυδίδης.
"Η λιτότης εις την οποίαν ανέκαθεν έχω συνηθίσει
με ευκολύνει να βολεύω επαρκώς τας ανάγκας της
εδώ ζωής" έγραφε σε επιστολή του προς την Πηνελόπη
Δέλτα τον Οκτώβρη του 1934 από το εξωτερικό.
Ο "μαύρος καβαλάρης" πέθανε πάμπτωχος στο
σιδερένιο κρεβάτι του, έχοντας αφήσει πίσω του
ως κληρονομιά... 239 μόνο δραχμές!
Συγκρίνοντας ένα δημόσιο άνδρα αυτού
του ηθικού αναμετρήματος με τους πολιτικούς
που πολιτεύτηκαν ή κυβέρνησαν την Ελλάδα
τα τελευταία τριάντα χρόνια, μόνο μελαγχολία
και αγανάκτηση μπορεί να αιστανθεί.
Σε μιαν άλλη επιστολή του ο Πλαστήρας
προς την Δέλτα έγραφε ότι " Τίποτε δεν με τρομάζει
περισσότερο όσον η διαστροφή
του χαρακτήρος και η ελαστικότης
της συνειδήσεως των Ρωμιών" (1936).
του χαρακτήρος και η ελαστικότης
της συνειδήσεως των Ρωμιών" (1936).
Ασφαλώς δε θα φανταζόταν ότι τα εθνικά ελαττώματα
εκείνης της εποχής θα εξακολουθούσαν να υπάρχουν
μισόν αιώνα αργότερα, μεγεθυμένα όμως στο έπακρον
εξαιτίας της διεφθαρμένης πολιτικής και οικονομικής
ελίτ που διαφέντεψε ως στρατός κατοχής τον τόπο.
Αυτοί είναι οι δύο βασικοί καταστροφείς της χώρας
μας, που πρώτοι τώρα κατηγορούν ξετσίπωτα
την Τρόικα και της ρίχνουν το ανάθεμα, για να
σώσουν το τομάρι τους και να βγούνε λάδι στη φωτιά.
μας, που πρώτοι τώρα κατηγορούν ξετσίπωτα
την Τρόικα και της ρίχνουν το ανάθεμα, για να
σώσουν το τομάρι τους και να βγούνε λάδι στη φωτιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου